Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών, των περιφερειακών αλλά και των δημοτικών στους μεγάλους (κυρίως) δήμους της χώρας, αποτελούν πρωτίστως θρίαμβο του Κυριάκου Μητσοτάκη και κατόπιν της Νέας Δημοκρατίας και του μηχανισμού της. Ας μη ξεχνάμε ότι λίγες μόλις ήμερες πριν τις εκλογές ο Μεϊμαράκης ουσιαστικά έθετε θέμα ηγεσίας στη Ν.Δ. καθώς σε συνέντευξη τόνισε πως «αν είναι μικρή η διαφορά με τον ΣΥΡΙΖΑ θα πράξουμε αναλόγως»!!!
Ο Μητσοτάκης ακολούθησε εξ αρχής τον δύσκολο δρόμο διεκδικώντας τη θετική ψήφο των πολιτών για αλλαγή σελίδας… Κατάρτισε ένα συγκεκριμένο και κοστολογημένο πρόγραμμα για την επόμενη ημέρα με στόχο την προσέλκυση επενδύσεων και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας γυρνώντας την πλάτη στις εύκολες λύσεις των υποσχέσεων και της ψεύτικης ελπίδας. Για πρώτη φορά παρατηρήσαμε κόμμα αξιωματικής αντιπολίτευσης να μη τάζει σχεδόν τίποτα, απέναντι σε μια κυβέρνηση που επιδόθηκε σε όργιο παροχολογίας και ρουσφετιών.
Ο Μητσοτάκης, την ώρα που οι εντός του κόμματός του λαϊκιστές πίεζαν για ταξίματα κι υποσχέσεις έκανε το δύσκολο. Αντί για προεκλογικά επιδόματα μίλησε για δημιουργία θέσεων εργασίας και για ένα αναπτυξιακό σοκ που θα φέρει επενδύσεις. Πρόταξε την αλλαγή μίγματος πολιτικής στοχεύοντας στην μείωση της υπερφορολόγησης και στη στήριξη της τάξης που στηρίζει την οικονομία με παράλληλα διατήρηση και αύξηση της μέριμνας της πολιτείας προς συγκεκριμένες ομάδες προκειμένου να διατηρηθεί η κοινωνική συνοχή.
Κυρίως όμως προέβαλε την ενότητα του λαού. Την ώρα που ο Αλέξης Τσίπρας επέλεγε τον διχασμό και την εμφυλιοπολεμική ρητορεία ο Κυριάκος Μητσοτάκης επένδυε στη δυναμική που φέρνει η συνένωση όλων. Άλλωστε, ακόμη και μετά την οριστικοποίηση του αποτελέσματος κράτησε χαμηλούς τόνους κι ήταν σαφής, ισχυριζόμενος ότι απέναντι στη λογική του … εμείς ή αυτοί και του ή… θα τους τελειώσουμε ή θα μας τελειώσουν, ο ίδιος έχει επιλέξει το όλοι μαζί για μια νέα αρχή.
Χθες βιώσαμε μια ιστορική ημέρα. Όχι επειδή νίκησε η Νέα Δημοκρατία ή έχασε ο ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά επειδή άρχισε η αποδόμηση του πιο τυχοδιωκτικού και λαϊκίστικου μορφώματος που γνώρισε ποτέ η Ελλάδα. Ενός μορφώματος που μέσω του λαϊκισμού απευθύνθηκε στα κατώτερα ένστικτα της κοινωνίας και συνεπήρε τη φαντασία ενός καλομαθημένου λαού. Η ήττα/πανωλεθρία του Τσίπρα, του πολακισμού, της Αριστεράς και του ΣΥΡΙΖΑ συνολικά, είναι βέβαιο ότι θα έχει συνέχεια. Είναι βέβαιο ότι ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορέσουν να καθορίσουν καίρια ζητούμενα της πολιτικής ζωής, όπως εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας (που θα έφερνε νέες εκλογές), και παγίωση της απλής αναλογικής (που θα έφερνε εκρηκτική ακυβερνησία). Άρα, είναι και στρατηγική ήττα/πανωλεθρία.
Η ήττα/πανωλθρία του ΣΥΡΙΖΑ είναι μεσοπρόθεσμη όσο και μακροπρόθεσμη. Αποτελεί γεγονός διαλυτικό για τον ίδιο. Ο Τσίπρας – το δήθεν νέο- υποτίμησε την κοινωνία. Προσέβαλλε την κοινωνία. Τελικά συμπεριφέρθηκε ως Μαυρογιαλούρος της ασπρόμαυρης εποχής…
Η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα και μάλιστα με αυτήν την καταλυτική διαφορά είναι μια ήττα μη αναστρέψιμη. Κι υπό αυτή την έννοια απόρριψη σε πολιτικό, ηθικό/αξιακό επίπεδο και ως φιλοσοφία ζωής…
Ήττα/πανωλεθρία ελπίδας για την χώρα!
