Έχουμε αναφερθεί κατ’ επανάληψη –τόσο με αρθρογραφία όσο και σε συγγραφικό επίπεδο- στην υπεροχή της Αριστεράς σε ιδεολογικό επίπεδο.
Από τη λήξη του εμφυλίου μέχρι την εποχή που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε την διακυβέρνηση. Αυτή η υπεροχή, δεν ήταν επί της ουσίας αλλά βασισμένη σε μύθους και συναίσθημα. Μύθους όπως αυτός του… Αριστερού ηθικού πλεονεκτήματος και συναίσθημα που εκπορευόταν από τους … αγώνες της Αριστεράς την περίοδο του εμφυλίου! Ανεξαρτήτως αν κι ένα παιδί γνώριζε και γνωρίζει ότι η ηθική δεν είναι ζήτημα κομματικής προέλευσης, στον δε εμφύλιο η Αριστερά επιχείρησε με τη βία να εντάξει τη χώρα στο αντιδημοκρατικό «σιδηρούν παραπέτασμα».
Όλα αυτά και πολλά άλλα Αριστερά που ήταν περιβεβλημένα με φωτοστέφανο δεν κατέρρευσαν -όπως έγινε σε όλη την υφήλιο- ούτε όταν κατέρρευσε (1989-1991) ο υπαρκτός σοσιαλισμός κι υπεστάλη η κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο. Βλέπετε, στη ημετέρα επικράτεια τα παγκόσμια ρεύματα κάνουν 25 και 30 χρόνια για να φτάσουν! Χώρια που ο κρατισμός –εγγενής στην Ελλάδα- αποτέλεσε κι αποτελεί τον παράδεισο κάθε Αριστερού και κομμουνιστή.
Όμως, όλα αυτά, χρειάστηκε μόνο 4,5 χρόνια για να καταρρεύσουν. Χρειάστηκε μια και μοναδική φορά να κυβερνήσει η Αριστερά για να καταλάβει ο πολίτης τι σημαίνει Αριστερά και πόσο ψεύτικα, απατηλά κι εκτός τόπου και χρόνου είναι τα προτάγματά της.
Το γεγονός ότι ο Έλληνας –σε μεγάλο βαθμό- κατανόησε τη σημαίνει Αριστερά, αποτελεί το σημαντικότερο γεγονός της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Γκρεμίστηκαν οι μύθοι, η δήθεν ιδεολογική υπεροχή, ενώ ταυτοχρόνως εμφανίστηκαν στην επιφάνεια τα ιδεολογικά και πολιτικά ρεύματα του συντηρητικού και φιλελεύθερου χώρου, που ήταν «κρυμμένα» σχεδόν από τα χρόνια του εμφυλίου. Ρεύματα που κυκλοφόρησαν εφημερίδες, δημιούργησαν sites και blogs κι άρχισαν να δίνουν μάχες χαρακωμάτων σε ιδεολογικό και πολιτικό επίπεδο. Ρεύματα που ανάγκασαν την Αριστερά ν’ απολογείται! Να τραυλίζει για την απάτη του …ηθικού της πλεονεκτήματος! Να δείχνει και ν’ αποκαλύπτει την εκ της ίδιας της ιδεολογίας της φασίζουσα πολιτική κουλτούρα της.
Σήμερα στην Ελλάδα, για πρώτη φορά μετά τον εμφύλιο και για πρώτη φορά μετά τη μεταπολίτευση οι συντηρητικές και φιλελεύθερες δυνάμεις του τόπου, βρίσκονται στους «δρόμους», υπερέχουν ιδεολογικά της Αριστεράς και καταρρίπτουν την ιδεολογική ηγεμονία της. Κι αυτό αποτελεί σε μεγάλο βαθμό μια μεγάλη κι αθόρυβη νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη. Ο οποίος απελευθέρωσε όλες αυτές τις δυνάμεις και τα ρεύματα που βρίσκονταν εν υπνώσει στην κοινωνία.
Έχω την πεποίθηση ότι ο αγώνας σε ιδεολογικό και πολιτικό επίπεδο μόλις τώρα αρχίζει. Κι οφείλει να είναι αγώνας άοκνος. Με μαζική συμμετοχή των πνευματικών και πολιτικών ταγών του φιλελευθερισμού, χωρίς εκπτώσεις και … στρογγυλεύματα των ιδεολογικών αξιών τους. Χωρίς ανοησίες μερικών πολιτικάντηδων ότι… τιμούν την Αριστερά και τους αγώνες της! Ποιους αγώνες; Αυτούς για την κατάλυση της δημοκρατίας στην Ελλάδα;
Είπαμε. Η αποκατάσταση της αλήθειας και της πραγματικότητας μόλις ξεκίνησε…
