Ναι είναι ένας εκλογικός θρίαμβος της Νέας Δημοκρατίας, ναι είναι μια εκλογική πανωλεθρία του ΣΥΡΙΖΑ. Ναι είναι μια σπουδαία νίκη του Μητσοτάκη, ναι είναι μια πανωλεθρία του Τσίπρα.
Η διαφορά των σχεδόν δέκα μονάδων υπέρ της Νέας Δημοκρατίας, είναι η μεγαλύτερη διαφορά που σημείωσε ποτέ το κόμμα της ΝΔ σε ευρωεκλογές και μια συσπείρωση που δεν έχει ξαναγίνει.
Κι όμως ο Κυριάκος εμφανίστηκε απλός, ενωτικός, μετριοπαθής, υπεύθυνος. Δεν παρασύρθηκε σε θριαμβολογίες, δεν επιδόθηκε σε μεγαλοστομίες. «Αντλώ δύναμη από όσους μας τίμησαν αλλά σέβομαι απόλυτα τους συμπολίτες μας που έκαναν άλλες επιλογές. Θα αγωνιστώ για να κερδίσω την εμπιστοσύνη τους». Ένας άνθρωπος μεθοδικός, εργατικός, σοβαρός, ρεαλιστής, πρακτικός, ουσιωδώς ευρωπαϊστής.
Για να αντιληφθούμε το μέγεθος της νίκης Μητσοτάκη, θα πρέπει να γυρίσουμε πίσω, στην εκλογή του πριν από τρεισήμισι χρόνια. Ο Μητσοτάκης παρέλαβε από τον Σαμαρά ένα συμπαγές 28% που αποτέλεσε τον κορμό της σημερινής νίκης της Νέας Δημοκρατίας. Αλλά συγχρόνως παρέλαβε και ένα κόμμα πληγωμένο από τις τέσσερις συνεχόμενες ήττες και επτά ποσοστιαίες μονάδες πίσω από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα, αναπτέρωσε το ηθικό των Νεοδημοκρατών που ήταν «πνιγμένο» στην ηττοπάθεια, άλλαξε το γκρίζο κομματικό σκηνικό, αδιαφόρησε για την υπονόμευση κάποιων που θεωρούν ότι το κόμμα τους ανήκει κι έφερε νέο αίμα στο κόμμα του. Δεν άργησε ο καιρός που το κόμμα του πέρασε μπροστά στις δημοσκοπήσεις, ο ίδιος εμφανιζόταν συστηματικά ως καταλληλότερος πρωθυπουργός.
Όσα συνέβησαν την Κυριακή, τόσο σε επίπεδο ευρωεκλογών, όσο και περιφερειακών/ δημοτικών εκλογών, αναμφιβόλως είχαν ως αρχιτέκτονα τον Μητσοτάκη.
Είναι ξεκάθαρο πια ότι έχουμε μπροστά μας τον επόμενο πρωθυπουργό, ο οποίος σε πλήρη αντίθεση με τον απερχόμενο Τσίπρα, διαθέτει απόλυτη αίσθηση χρόνου, τόπου, προβλημάτων, ευθύνης. Με απόλυτη αίσθηση των πληγών. Δεν έχει απέναντι του αντιπάλους, δεν διαθέτει την πολιτική κουλτούρα του διχασμού.
Ξέρετε και κάτι άλλο; Οι αντίπαλοί του, εντός κι εκτός Νέας Δημοκρατίας «Κούλη» τον ανέβαζαν «Κούλη» τον κατέβαζαν και καλά περιπαικτικά. Τον χαρακτήριζαν «λίγο», «ελάχιστο», ενώ έβρισκαν κάθε λογής απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς για να τον μειώνουν.
Κι όμως. Επιβίωσε και πέτυχε επειδή δεν διαθέτει χαρακτηριστικά από αυτά που οι λαϊκιστές θεωρούν χαρίσματα. Έχει αλλεργία σε μεγαλοστομίες, δεν μπορεί να πει ψέματα. Κι όλο και περισσότεροι δείχνουν ότι βρίσκουν στο πρόσωπό του αξίες που χάσαμε.
Κι ας στεκόμαστε καχύποπτοι… Μολυσμένοι όντες από την υπερδοσολογία τοξικότητας και διχαστικού λόγου που φάγαμε με το τσουβάλι….
Ξαναλέμε: Ο Μητσοτάκης παρέλαβε ένα κόμμα πληγωμένο από τις τέσσερις συνεχόμενες ήττες και επτά ποσοστιαίες μονάδες πίσω από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Σήμερα, το έφερε 9,5% μπροστά και στα πρόθυρα αυτοδυναμίας στις εκλογές της 30ης Ιουνίου… Κι ας τον αποκαλούσαν κάποιοι… Κούλη…
