Στη χώρα που ανθίζει η φαιδρά πορτοκαλέα, τρείς είναι οι καταγεγραμμένες «παράγκες» που τη μαστίζουν.
- Της εκκλησίας.
- Του επάρατου κρατισμού.
- Του ποδοσφαίρου.
Με την τελευταία θα καταπιαστούμε σήμερα.
Η «παράγκα» του ποδοσφαίρου που το άλωσε, το κατέστρεψε και λειτούργησε υπέρ των συμφερόντων μιας και μόνο ομάδας εδώ και 20-25 χρόνια, ήταν και εν πολλοίς εξακολουθεί να είναι, μέγιστο καρκίνωμα.
Όλα τα χρόνια της ύπαρξής της, ένας ήταν ο πολιτικός που την αποκάλυψε, ύψωσε τα στήθη της εντιμότητάς του απέναντί της και επιχείρησε να την καταστρέψει. Ο Γιώργος Φλωρίδης, την περίοδο της κυβέρνησης Σημίτη.
Αντί όμως να «φάει» εκείνος την «παράγκα», τον «έφαγε» εκείνη.
Υψηλά ιστάμενοι επιχειρηματικοί παράγοντες που είχαν άμεση εμπλοκή με το ποδόσφαιρο, ζήτησαν επιτακτικά την απομάκρυνσή του από το υπουργείο Αθλητισμού.
Κι ο Σημίτης υπέκυψε.
Απομάκρυνε τον Φλωρίδη από την θέση του και μάλιστα δι’ αναβαθμίσεως. Για να μη μπορεί κανένας να πει το παραμικρό. Τον έκανε, τότε, υπουργό Οικονομικών.
Από τα χρόνια του Φλωρίδη λοιπόν, που ήδη λειτουργούσε η «παράγκα», εκείνη έμεινε αλώβητη.
Μέχρι που ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ. Κι έγινε η πρώτη κυβέρνηση Τσίπρα.
Η τύχη και οι καραμπόλες στον σχηματισμό της, έστειλαν στο υπουργείο Αθλητισμού τον Σταύρο Κοντονή.
Έναν έντιμο άνθρωπο, που είχε την τύχη να πάει σε ένα υπουργείο στο οποίο οι Αριστεροί δογματισμοί και οι ιδεοληψίες δεν είχαν λόγο να φαίνονται και να προβάλλονται. Άρα ήταν πεδίο δόξης και προσφοράς στην κοινωνία.
Ο Κοντονής έπεσε με τα μούτρα στη δουλειά.
Έψαξε από εδώ, έψαξε από εκεί, είδε και κατάλαβε τι γίνεται στο βρόμικο παρασκήνιο του ποδοσφαίρου. Είδε ποιοι το λυμαίνονται, ποιοι κερδίζουν από αυτό.
Έβαλε το χέρι επί των τύπων των ήλων. Και δεν έκανε πουθενά πίσω. Ούτε στο ελεεινό σύστημα, ούτε σε εύπορους παράγοντες, ούτε σε αλητήριους οπαδούς, ούτε σε αργυρώνητες εφημερίδες που του ασκούσαν πίεση για να μη συνεχίσει την «επιχείρηση κάθαρση».
Μεθοδικά, ήρθε σε επικοινωνία με FIFA & UEFA, ενημέρωσε, έδειξε στοιχεία, τις πήρε μαζί του, δεδομένου ότι το σύστημα ΕΠΟ απειλούσε με βάση το αυτοδιοίκητο του ποδοσφαίρου.
Και τελικά, έφερε στην Ελλάδα, υπό καθεστώς διαρχίας, τις δυο μεγάλες ποδοσφαιρικές αρχές του πλανήτη.
Που ουσιαστικά ξήλωσαν την ΕΠΟ και τοποθέτησαν μια επιτροπή για να προχωρήσει την εξυγίανση του ποδοσφαίρου.
Όπως στα θέματα της Οικονομίας, έτσι και στο ποδόσφαιρο, αφού δεν κάνουμε μόνοι μας όσα πρέπει, έρχεται η οποιαδήποτε τρόικα να τα επιβάλλει.
Εδώ και λίγες ημέρες, ο Σταύρος Κοντονής είναι πια υπουργός Δικαιοσύνης.
Αναβαθμίστηκε κι εκείνος, όπως τότε ο Φλωρίδης.
Δεν ξέρουμε αν «αναβαθμίστηκε» για να φύγει από το ποδόσφαιρο, για να αδειάσει τη γωνιά σε κάποιους.
Αυτό θα φανεί και μάλιστα γρήγορα.
Όμως, όπως και νάναι, το βρόμικο σύστημα δεν μπορεί να πανηγυρίζει.
Θα βρει μπροστά του τον Κοντονή στη Δικαιοσύνη.
Με την οποία έχει τεράστια ανοικτά μέτωπα. Τα οποία γνωρίζει άριστα ο νέος υπουργός της.
Γράφω αυτό το άρθρο, καθώς οφείλω να είμαι δίκαιος. Πρωτίστως με τον εαυτό μου, λόγω της σκληρής κριτικής που ασκώ στην κυβέρνηση. Αλλά οφείλω να είμαι δίκαιος και με την αλήθεια. Ο Σταύρος Κοντονής, λοιπόν, ήταν ίσως ο μοναδικός υπουργός ενός κυβερνητικού θιάσου, που ήταν απολύτως επιτυχημένος.
Ευελπιστώντας ότι ο διάδοχός του –πολύ περισσότερο αφού μπαίνει σε γήπεδο που είναι καλοδουλεμένο από τον προκάτοχό του- δεν θα κάνει πίσω σε όσα ξεκίνησε ο … τρελοζακυνθινός!
Άλλωστε, όλοι κρινόμαστε εκ του αποτελέσματος…
