Κυκλοφόρησε μια συνέντευξη του Κασσελάκη, στο «Πατρινόραμα», στην οποία μεταξύ άλλων ανέφερε ότι … «έχω σκεφθεί ότι κινδυνεύει η ζωή μου και μάλιστα το έχω σκεφθεί από τα πρώτα πολιτικά βήματά μου. Γιατί ήξερα πολύ καλά τι συμφέροντα θα χτυπούσαμε! Όμως όχι, δεν φοβάμαι τίποτα! Και αυτό γιατί εμπιστεύομαι την ασφάλεια που με περιστοιχίζει, δεν θεωρώ ότι θα φτάσουνε σε αυτό το σημείο. Αλλά γενικά στη ζωή δεν μπορείς να θεωρείς τίποτα δεδομένο και σίγουρο. Όμως δεν είναι στη φύση μου να φοβάμαι!».
Ώπα ρε ατρόμητε, θα του έλεγε κάποιος. Κι ύστερα θα σκεφτόταν τον ατρόμητο Κασσελάκη στην παράνομη πισίνα του σπιτιού του στις Σπέτσες, να βλέπει το είδωλό του στο νερό. Πότε ως… Καποδίστριας, πότε ως Παύλος Μπακογιάννης, Γρηγόρης Λαμπράκης, ακόμη κι ως Μαρίνος Αντύπας.
Ο άνθρωπος που όταν εμφανίστηκε μας είπε ότι μιλάει καλύτερα αγγλικά από τον Μητσοτάκη, άρα θα τον νικήσει, μας είπε ότι είχε στη πόρτα του παιδικού του δωματίου επιγραφή που έγραφε…. πρωθυπουργός και γενικά εμφανιζόταν ως σπουδαίος, τρανός κι εφοπλιστής και …ιερό τοτέμ της Αριστεράς, δεν μπόρεσε την αφάνεια στην οποία οδηγήθηκε μετά την εκδίωξή του από το κόμμα που ήταν πρόεδρος κι είπε να ταρακουνήσει τα νερά με μια δήλωσή του.
Μπορεί να ήταν αντιδημοκρατικός ο τρόπος που οι σταλινιστές του ΣΥΡΙΖΑ τον εκπαραθύρωσαν, μπορεί να κέρδισε «τσάι και συμπάθεια», αλλά οι κακές συνήθειες δεν τον εγκατέλειψαν. Μια τέτοια συνήθεια είναι η εκτόξευση αρλουμπολογίας. Μπορεί να σκεφτόταν ότι θα τον παίξουν στα πρωινάδικα διάφοροι φίλοι του, όπως έκαναν με την παρουσίασή του στον Στρατό, στις βόλτες με τον σύντροφο του και την παρουσίαση της κρεβατοκάμαράς τους στο Κολωνακιώτικο σπίτι τους ή και την επανάληψη του γάμου τους στη λεβεντογέννα Κρήτη! Μπορεί να εκτόξευσε τη ρουκέτα «βλακείας/βλακείας» περί…δολοφονίας του, επειδή θύμωσε που ο Φάμελλος έχει μεγαλύτερα δημοσκοπικά ποσοστά από τον ίδιο κι είπε να κάνει ρελάνς…
Μόνο που οποιαδήποτε ρελάνς δεν γίνεται με αρλούμπες. Ούτε με μεγαλοστομίες κι ανέξοδους ναρκισσισμούς. Γίνονται με σοβαρότητα, επιχειρήματα, κοστολογημένο πρόγραμμα, εφαρμόσιμες ιδέες και κυρίως πατώντας στη γη.
Όλα τα άλλα, σκορπούν ολάκερα σιντριβάνια ιλαρότητας που ενίοτε ξεπερνούν την γελοιότητα και το κωμικοτραγικό…
