Συνέχεια ιστορικών αναφορών περί Καραμανλή της μεταπολίτευσης.
Αφού, όιπόν, ο Καραμανλής έχει αποκαταστήσει αναίμακτα την δημοκρατία, το 1974, αφού έχει κερδίσει τις εκλογές κι έχει κλείσει με αδιάβλητο δημοψήφισμα το πολιτειακό, έχει ανοίξει τον βηματισμό της κυβέρνησής του για την αλλαγή του Συντάγματος, την επανέναρξη των διαπραγματεύσεων με την τότε ΕΟΚ, δίνοντας βαρύτητα και στην εξωτερική πολιτική.
Παρ’ όλα αυτά, τόσο ο ίδιος όσο και κορυφαία κυβερνητικά στελέχη γνωρίζουν ότι η δημοκρατία δεν πατά ακόμη γερά στα πόδια της. Οι δίκες της χούντας έχουν ήδη αρχίσει ενώ στους δρόμους της Αθήνας καθημερινά στήνει πάρτι η Αριστερά με συνεχείς διαδηλώσεις, απεργίες κι αμφισβήτηση των προθέσεών του.
Το γεγονός ότι ο Καραμανλής κοιμόταν για αρκετό χρονικό διάστημα ακόμη και σε σκάφη ανοικτά της Γλυφάδας ή της Φρεαττύδας στον Πειραιά από τον φόβο των Ιουδαίων, είναι γνωστό.
Εκείνο όμως που δεν είναι ευρέως γνωστό είναι ότι ακόμη και το φαγητό που του ετοίμαζαν στη Βουλή ή οπουδήποτε αλλού, το πετούσε!!! Από φόβο μη τον δηλητηριάσουν!!
Το γεγονός αυτό το είχε αποκαλύψει ο Μίκης Θεοδωράκης μετά από μια συνάντησή τους. «Φοβάμαι ότι θα με σκοτώσουν, θα με δηλητηριάσουν δεν ξέρω τι θα γίνει. Το φαγητό όπως το φέρνουν το πετάει ο Θόδωρος, και μου ψωνίζει και τρώω σίγουρα φαγητά για να μην με δηλητηριάσουν».
Αυτή η στιχομυθία περιλαμβάνεται στο βιβλίο «Ο πολιτικός Θεοδωράκης», του Παύλου Πετρίδη (καθηγητή πολιτικής και συνταγματικής ιστορίας, στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης), εκδόσεις Προσκήνιο, 1997. Ενώ συμπλήρωνε ο Θεοδωράκης: «Κατάλαβα λοιπόν ότι ο Καραμανλής ζούσε σε μια έντονη κατάσταση, φοβόταν. Εκείνη την ώρα στο Σύνταγμα γίνονταν διαδηλώσεις των Αριστερών. Αυτές οι διαδηλώσεις γίνονταν με στόχο τον Καραμανλή, πως τάχα ήταν μια νατοϊκή λύση, μια λύση αντιδραστική, να φύγει ο Καραμανλής! Φώναζαν λοιπόν, μάλιστα σε μια τέτοια διαδήλωση νομίζω οι αριστεριστές με μια πέτρα έβγαλαν το μάτι ενός αστυφύλακα»…
Για σκεφτείτε: Όλους αυτούς, ο Καραμανλής τους είχε νομιμοποιήσει πριν λίγους μήνες, με την ακύρωση του Ν.509/1947 που έθετε εκτός νόμου το ΚΚΕ κι ήταν συνέχεια του νόμου 4229/24 Ιουλίου 1929, του Ελευθερίου Βενιζέλου. Κι είναι χαρακτηριστικό ότι τον νόμο 509/1947 είχε ψηφίσει η κυβέρνηση Θεμιστοκλή Σοφούλη με υπουργό Δικαιοσύνης τον Χρήστο Λαδά, που δεν τους έλεγες και… Δεξιούς….
Σ’ αυτή την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, το βράδυ της 24ης Φεβρουαρίου 1975,μια ανατριχιαστική φήμη εξαπλώθηκε από τη μια άκρη της Ελλάδας στην άλλη. Η φήμη ανέφερε ότι έγινε «κίνημα» ανατροπής του Καραμανλή και ταυτοχρόνως μεγάλη πολεμική κρίση με την Τουρκία. Παρ’ ότι τότε οι δυσκολίες επικοινωνίας ήταν τεράστιες και παρ’ ότι δεν είχαν ακόμη «εφευρεθεί» τα fake news, οι Έλληνες κρατούσαν την ανάσα τους. Η κυβέρνηση αναγκάστηκε να εκδώσει ανακοίνωση, περίπου στις 19.15:
«Προς διάλυσιν κυκλοφορουσών ανυπόστατων φημών ανακοινώνεται ότι ο πρόεδρος της κυβερνήσεως διέταξε μερικήν επιφυλακήν λόγω του ότι υπήρχαν πληροφορίαι ότι ορισμένοι αμετανόητοι αξιωματικοί συνδεόμενοι με τους υποδίκους του δικτατορικού καθεστώτος εκινούντο συνωμωτικώς. Η κατάστασις τελεί υπό πλήρη έλεγχον, καθ’ όλην δε την χώραν επικρατεί απόλυτος τάξις και ασφάλεια».
Η ανακοίνωση αυτή απέβλεπε κυρίως να διαψεύσει τα περί πολεμικής κρίσης με την Τουρκία αλλά μάλλον δεν καθησύχασε κανέναν. Η κοινή γνώμη, καχύποπτη, άρχισε να πιστεύει ότι βρισκόταν εν εξελίξει στρατιωτικό κίνημα.
Η εντύπωση αυτή της κοινής γνώμης άρχισε να γίνεται πεποίθηση όταν έγινε γνωστό ότι συνεκλήθη εκτάκτως σύσκεψη στο πρωθυπουργικό γραφείο με συμμετοχή των υπουργών Εθνικής Αμύνης (Αβέρωφ) και Δημοσίας Τάξεως (Σόλων Γκίκας) κι αποφασίστηκαν έκτακτα μέτρα κι επιφυλακή στα στρατόπεδα της Αττικής.
Ταυτοχρόνως, σε νέα κυβερνητική ανακοίνωση έγινε λόγος περί «αμετανοήτων συνδεδεμένων με τους συλληφθέντες πρωτεργάτες της δικτατορίας».
Τι είχε συμβεί; Είχαν αποκαλυφθεί στη Λάρισα κινήσεις αξιωματικών του Στρατού με πρόθεση την εκ νέου κατάλυση της Δημοκρατίας. Τους είχαν εντοπίσει από την Αθήνα, τους παρακολουθούσαν κι όταν αυτοί συγκεντρώθηκαν στην Λάρισα για να θέσουν σε εφαρμογή το σχέδιό τους, επενέβησαν νομιμόφρονες αξιωματικοί και τους συνέλαβαν. Το σχέδιό τους ήταν να καταλάβουν στρατόπεδα σε όλη την Ελλάδα κι εν συνεχεία η επιβολή όρων στον Καραμανλή για την δική τους τύχη αλλά και αυτή των ήδη προφυλακισμένων πραξικοπηματιών. Οι περισσότεροι από αυτούς συνδέονταν με τον Ιωαννίδη. Συνελήφθησαν: Ο υποστράτηγος Παπαδάκης (που ήταν ήδη σε διαθεσιμότητα), 5 Ταξίαρχοι, 2 Συνταγματάρχες, 5 Αντισυνταγματάρχες, Ταγματάρχες , Λοχαγοί, Ίλαρχοι, Υπολοχαγοί κλπ. Συνολικά 37 αξιωματικοί ενώ εκλήθησαν για ανάκριση περισσότεροι από 100!
Οι αντιδράσεις
Μόλις έγιναν γνωστές οι λεπτομέρειες της αποτυχημένης απόπειρας νέου πραξικοπήματος, τα πολιτικά κόμματα αντέδρασαν έντονα και ζήτησαν την παραίτηση του Αβέρωφ. Στη συζήτηση που ακολούθησε στη Βουλή, ο Αβέρωφ ανέφερε τα περί ελέγχου του στρατεύματος κι εξ αυτού την αποκάλυψη των εν δυνάμει κινηματιών.
Ο Γεώργιος Μαύρος ουσιαστικά ανέφερε ότι «κάτι σάπιο υπάρχει εις τον κρατικόν οργανισμόν» και ζήτησε την παραίτηση του Αβέρωφ.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου εμφανίστηκε βέβαιος ότι οι υποψήφιοι κινηματίες «εκινήθησαν κάτω από την ξένη καθοδήγηση, του ΝΑΤΟ, της ΣΙΑ, του Πενταγώνου»!!!!
Ο Ηλίας Ηλιού ανέφερε ότι όσο ο υπουργός Αμύνης μένει στο υπουργείο, ο λαός δεν κοιμάται ήσυχος».
Οι εξελίξεις
Οι μετέπειτα εξελίξεις απέδειξαν ότι το σύνολο της αντιπολίτευσης βρισκόταν εκτός τόπου και χρόνου. Ούτε συνωμοσία κατευθυνόμενη από τους Αμερικανούς ήταν, ούτε του ΝΑΤΟ ή της ΣΙΑ, όπως χωρίς στοιχεία κι ανεύθυνα κατάγγειλε ο Ανδρέας Παπανδρέου, αλλά ούτε ο Αβέρωφ προκαλούσε ανησυχία στην κοινωνία.
Τα δεδομένα έδειξαν ότι επρόκειτο για μια απέλπιδα προσπάθεια του ήδη προφυλακισμένου δικτάτορα Ιωαννίδη να εκβιάσει τον Καραμανλή με αιματοχυσία στην κοινωνία ή στον Στρατό για να πετύχει αμνήστευση των εγκλημάτων της χούντας. Αξιοποίησε την επιρροή που διέθετε σε νέους αξιωματικούς και τον φόβο τους για αποστράτευση και τους κατηύθυνε σε κινήσεις απελπισίας.
Τελικά παραπέμφθηκαν να δικαστούν στο Διαρκές Στρατοδικείο 21 Αξιωματικοί. Η δίκη ξεκίνησε λίγους μήνες αργότερα, στις 21 Ιουλίου 1975 σε αίθουσα των φυλακών Κορυδαλλού.
Το Σάββατο 9 Αυγούστου εξεδόθη η απόφαση. Οι 14 από τους 21 κατηγορουμένους καταδικάστηκαν από 1-12 χρόνια φυλακή. 12 χρόνια φυλακής επιβλήθηκε στον Ταξίαρχο Λαμπούση αλλά και στο πρωτοπαλίκαρο του Ιωαννίδη ταγματάρχη Παρασκευά Μπόλαρη…
Ήδη, είχαν αρχίσει κι άλλες δυο μεγάλες δίκες. Των πρωταιτίων του πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου ( 28 Ιουλίου 1975), η δίκη των βασανιστών του ΕΑΤ/ΕΣΑ (7 Αυγούστου), ενώ θα ξεκινούσαν πολύ σύντομα οι δίκες των βασανιστών της Αστυνομίας, των υπευθύνων του Πολυτεχνείου.
Ο Καραμανλής είχε επιτύχει την αναίμακτο μεταπολίτευση κι ήδη είχε εγκαταλείψει τον ύπνο σε σκάφη στον Σαρωνικό. Χώρια που πια δεν ήταν αναγκασμένος ο οικονόμος του Θεόδωρος Χαριτόπουλος να πετά το φαγητό που του έφτιαχναν στη Βουλή ή στο Μέγαρο Μαξίμου…
