Η Ελλάδα κλείνει έξι χρόνια σε περίοδο κρίσης και μνημονίων.
Κι όσες κυβερνήσεις πέρασαν –πλην αυτής των Σαμαρά – Βενιζέλου την πρώτη της περίοδο και μέχρι τις Ευρωεκλογές του 2014- έδειξαν ότι πορεύθηκαν χωρίς κανένα σχέδιο αντιμετώπισης της κρίσης.
Κι επειδή οι περισσότεροι έχουμε κοντή μνήμη, ας θυμηθούμε:
Ο Κώστας Καραμανλής, πριν παραδώσει τη χώρα στην κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, είχε ζητήσει ελάχιστη πολιτική συναίνεση προειδοποιώντας για το τσουνάμι που έρχεται.
Ακόμη κι αν δεχθούμε ότι είχε σημαντική ευθύνη στον εκτροχιασμό των οικονομικών της χώρας (αυτή είναι μια άλλη συζήτηση που οφείλουμε να κάνουμε με περισσή νηφαλιότητα), είπε την αλήθεια στην ελληνική κοινωνία, δεν λαΐκισε, δεν δημαγώγησε, δεν κορόιδεψε.
Ο Γιώργος Παπανδρέου, αντιθέτως είπε ψέματα και λαϊκίζοντας ασυστόλως με το περίφημο «λεφτά υπάρχουν», κατάφερε να ανελκυστεί στην πρωθυπουργία. Όπου τα έκανε θάλασσα.
Όχι μόνο επειδή τα «εγκληματικά λάθη» της αρχικής περιόδου διακυβέρνησής του διόγκωσαν ανεπανόρθωτα το πρόβλημα και μας οδήγησαν στο μνημόνιο, αλλά κι επειδή δεν κατάφερε να προχωρήσει στις μεταρρυθμίσεις που απαιτούνταν. Και δεν τα κατάφερε, τόσο επειδή ό ίδιος ήταν ανίκανος, όσο κι επειδή ηγείτο ενός κόμματος που αποτελούσε εσμό συμφερόντων και αντιδραστικών δυνέμεων.
Σχέδιο διαφυγής από την κρίση; Κανένα.
Μοιραία πήγε σπίτι του, απαξιωμένος, κυνηγημένος και συνοδεία χαρακτηρισμών που δεν τον τιμούν.
Ο Σαμαράς, πριν γίνει πρωθυπουργός, λαΐκισε ασυστόλως στα μπαλκόνια και στα… Ζάπεια.
Δημιούργησε ουσιαστικά άλλα δυο κόμματα – ορισμούς του λαϊκισμού – από τη σάρκα της Νέας Δημοκρατίας κι όταν ανέλαβε την εξουσία βρέθηκε όμηρος παλαιοκομματικών νοοτροπιών και δεσμεύσεων.
Κι όσο κι αν προσπαθούσε να κυβερνά το σκαρί – στα πλαίσια των μνημονιακών υποχρεώσεων- συναντούσε συνεχώς μπροστά του τις αντιδράσεις και το «πεζοδρόμιο» σε κάθε μεταρρυθμιστική του προσπάθεια.
Όταν δε έχασε τις ευρωεκλογές του 2014, ουσιαστικά παραδόθηκε, υποκύπτοντας στον λαϊκισμό του κόμματός του και με έναν «αγχωμένο» ανασχηματισμό έφερε στα υπουργικά έδρανα ανθρώπους που άκουγαν μεταρρύθμιση και τους έπιανε αλλεργία…
Έτσι, ότι είχε επιτύχει μέχρι τότε, τα πήρε το ποτάμι με τις κωλυσιεργίες και την στασιμότητα.
Σχέδιο διαφυγής της χώρας από την κρίση; Κανένα!
Μοιραία, έρχεται στην εξουσία ο πρωταθλητής του λαϊκισμού.
Ο Αλέξης Τσίπρας κι αν δεν είχε σχέδιο.
Από την πρώτη στιγμή έγινε φανερό ότι ο οιοσδήποτε σχεδιασμός ήταν ευκαιριακός και βασιζόταν σε περιόδους των δυο ή τριών εβδομάδων. Κι ύστερα βλέποντας και κάνοντας…
Με οτιδήποτε ασχολήθηκε και ασχολείται η κυβέρνησή του, κατεβαίνει ο πήχυς. Στην εξωτερική πολιτική, στην Υγεία, στην Παιδεία, στην Δημόσια Τάξη, στους θεσμούς…. Παντού.
Σχέδιο διαφυγής της χώρας από την κρίση; Ούτε είχε, ούτε έχει…
Τρείς πρωθυπουργοί σε έξι χρόνια, τρείς πλήρως αποτυχημένοι άνθρωποι που απλώς συντήρησαν την απόλυτη παρακμή της χώρας. Ν πάρουμε την δόση να πληρώσουμε τις κουτσουρεμένες συνταξούλες, τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων και τους τόκους των δανείων και να έχουμε ικανοποιημένη την εκλογική πελατεία…
Τίποτα άλλο!
Όμηροι του ίδιου τους του εαυτού και των συστημάτων εξουσίας που τους εξέφραζαν ή τους εκφράζουν. Δέσμιοι του λαϊκισμού που τους εξέθρεψε. Συνοδοιπόροι του καταστροφικού κρατισμού και των συμφερόντων πέριξ αυτού.
Κι όμως η αλήθεια είναι ξεκάθαρη. Χωρίς σχέδιο, χωρίς εξοβελισμό του λαϊκισμού, δεν μπορούμε να πάμε πουθενά.
Ένα σχέδιο αληθινό, ρεαλιστικό, εφικτό, που θα μπορέσει να πείσει την κοινωνία, ούτως ώστε να συμπαραταχθεί πέριξ μιας αληθινά μεταρρυθμιστικής κυβέρνησης που δεν θα την ακουμπά το πολιτικό κόστος.
Ένα σχέδιο με όραμα που θα συνεγείρει το συναίσθημα της κουρασμένης και απογοητευμένης κοινωνίας, θα δημιουργήσει τομές στην οικονομία και θα αξιοποιήσει τα «καθαρά» μυαλά της χώρας.
Υπάρχει τέτοιο;
Λέγεται ότι θα παρουσιάσει κάτι ανάλογο ο Κυριάκος Μητσοτάκης στη Θεσσαλονίκη, στα πλαίσια της ΔΕΘ.
Θα δούμε. Πολύ περισσότερο αφού το σαράκι του λαϊκισμού ρέει για τα καλά σε μεγάλα τμήματα του κόμματός του, που εξακολουθούν να θέλουν να λειτουργούν σαν το παλιό… ΠαΣοΚ… Που μετακόμισε στον ΣΥΡΙΖΑ… Κι αυτά τα τμήματα του κόμματός του τον ροκανίζουν κανονικά… Κανονικότατα…
