Mail από την Αθήνα #52
Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι την κάνει!)
- Δεν ξεκίνησε καλά το μεγαλοβδόμαδο!
- Το Ισλαμικό κράτος δολοφονεί όπου μπορεί και αυτός είναι ο δικός μας Γογλοθάς.
- Δεν είναι θέμα για πλάκα. Είναι η φρίκη, η καθημερινή αγωνία για το αν θα πας στη δουλειά σου, στην εκκλησία σου, στο κλαμπ, στο σινεμά, στη στάση του λεωφορείου και θα βγεις ζωντανός.
- Και ναι, οι δολοφόνοι είναι οι Τζιχαντιστές. Υπάρχουν όμως και ηθικοί αυτουργοί.
- Κι αυτοί δεν φοράνε σαρίκια, φοράνε κοστούμια, έχουν έξυπνα κινητά, μιλάνε γλώσσες που κατά τεκμήριο καταλαβαίνεις.
- Οι επιλογές τους οπλίζουν τα χέρια των δολοφόνων και ουσιαστικά αλλάζουν τον τρόπο ζωής μας.
- Γολγοθάς, εκεί καταλήγει η πρώτη πίστα της μεγαλοβδομάδας. Είναι το μόνο σίγουρο.
- Η «ανάσταση» έρχεται γι’ αυτούς που πιστεύουν. Είναι πολύ σημαντικό να πιστεύεις κάπου.
- Σε γεμίζει μια δύναμη.
- Αρκεί να μην πιστεύεις τόσο πολύ που να σε κάνει δολοφόνο όποιου δεν πιστεύει το ίδιο με εσένα.
- Κι αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με τους Τζιχαντιστές, έχει να κάνει με την καθημερινή «ανηφόρα».
- Δύσκολη «πίστα». Όχι μόνο γιατί είναι ανηφορική.
- Είναι γεμάτη με ζωντανά εμπόδια. Που έχουν όνομα, και επώνυμο και ΑΦΜ, και ένα μεγάλο νούμερο στο τέλος της σούμας που σε οδηγεί σε μια συνεχή σταύρωση.
- Κόβονται οι συντάξεις. Κύριες και επικουρικές. Κι αυτό πια το παραδέχονται ακόμη και τα πιο φιλοκυβερνητικά μέσα.
- Η αλήθεια πάντα …λάμπει! Κι ας πονάει!
- Κι όλοι συμφωνούν ότι καλώς γίνονται όλα αυτά. Και ψηφίζουν.
- Κι ας φωνάζουν μετά.
- Βλέπεις οι «πελάτες» (βλέπε: ψηφοφόροι) θέλουν βουλευτές ν’ αλυχτάνε αλλά τα «αφεντικά» (βλέπε: αρχηγοί κομμάτων) θέλουν βουλευτές να υπακούουν!
- Κι ανεβαίνουμε, ανεβαίνουμε στον Γολγοθά μας, ως εργαζόμενοι, άνεργοι, απλήρωτοι εργαζόμενοι, συνταξιούχοι και κορυφή δεν φτάνουμε!
- Γιατί αν φτάναμε στην κορυφή μπορεί να μας σταύρωναν και κατά τας γραφάς να είχαμε μια κάποια ανάσταση.
- Όσο όμως δεν φτάνεις στην κορυφή, καμία ελπίδα ανάστασης.
- Είναι το ανάποδο απ’ αυτό που λέμε: Δεν υπάρχει πάτος στο βαρέλι να τον πιάσουμε και να δώσουμε μια … και ν’ αρχίσουμε ν’ ανεβαίνουμε.
- Πρωτοξάδερφα του Σίσυφου λέμε! Κανονικά!
- Κι απ’ την άλλη έχεις και τον Ντόναλντ που «πάτησε το κουμπί» – ευτυχώς όχι για τα πυρηνικά αλλά για τους πυραύλους Τόμαχοκ που εκτοξεύτηκαν από αμερικανικό πλοίο που σάλπαρε από την Σούδα.
- Πόλεμος! Πήρε κι αυτός το βάφτισμα του πυρός ως πρόεδρος.
- Γιατί άμα δεν βάψεις και λίγο χεράκι με αίμα, Πρόεδρος δεν λέγεσαι!
- Και για να τελειώνουμε, που λέει ο λόγος, ακόμη και να ήμουν χορτοφάγος δεν θα πήγαινα στην πορεία των «Vegan» που κατέβηκαν στον εμπορικό πεζόδρομο της Αθήνας, στην Ερμού με πανό και φωτογραφίες και συνθήματα κατά της βρώσης οβελία την Κυριακή του Πάσχα.
- Δεν μου αρέσει ποτέ να χαλάω τη γιορτή – έστω κι αν δεν είναι δική μου
- Καλή μεγαλοβδομάδα!