Mail από την Αθήνα #137 – Δευτέρα 5 Φεβρουαρίου 2018
Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι την κάνει!)
- «Αδέρφια μου φασίστες, ρατσιστές, αναρχικοί, τρομοκράτες, τραμπούκοι. Οι πατριώτες που μας κυβερνούν και τα βαποράκια τους οι αριστεριστές έριξαν μπογιές για να με εμποδίσουν να μιλήσω μπροστά σε εσένα κυρίαρχε λαέ.
Έμαθα να μιλώ με λόγια σταράτα και ασυμβίβαστα, όπως εσύ με δίδαξες κυρίαρχε ελληνικέ λαέ. Να μιλώ και να πράττω σε όλη μ ου τη ζωή, με κάθε θυσία.
Αφιερώνω την ομιλία μου στον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη. Δεν ντρέπομαι όπως οι εθνομηδενιστές που μας κυβερνούν.
Είμαι πατριώτης, διεθνιστής και περιφρονώ και μάχομαι το φασισμό, στην πιο απατηλή και επικίνδυνη μορφή του, την αριστερόστροφη».
- Τάδε έφη Μίκης Θεοδωράκης στο συλλαλητήριο της Κυριακής. Και είναι δικαίωμα του καθενός πώς θα τοποθετήσει τον εαυτό του. Και την ιστορία του! Δική του είναι: ας την τσαλακώσει όσο θέλει! Μπορεί ο Μίκης να γίνει μίκυ! Τα πάντα όμως είναι θέμα «αναγνώσεων»!
- «Μαθαίνω πως στο συλλαλητήριο ακούστηκε η Ρωμιοσύνη: “Τούτο το χώμα είναι δικό τους και δικό μας”.
Βέβαια ο Ρίτσος όταν έγραφε τους στίχους αυτούς δεν είχε υπ’ όψιν του τη συγκεκριμένη σημερινή χρήση από τα πάσης φύσεως παλληκάρια που γίνανε μαλλιά κουβάρια…
(Εκτός και αν η χρήση από πλευράς διοργανωτών είναι μια συμβολική χειρονομία συμφιλίωσης με τη γείτονα χώρα. Επί μακεδονικού εδάφους όλοι μαζί, το χώμα της Μακεδονίας είναι δικό τους και δικό μας!
Οπότε, πάσο!)»
- Αυτά έγραψε η Έρη Ρίτσου, συγγραφέας και κόρη του Γιάννη Ρίτσου. Έχει χιούμορ πάντως, δεν μπορείς να πεις!
- Οπότε είμαστε πάλι εν μέσω διχασμού και τριχασμού για το πώς θα αποκαλείται μια χώρα.
- Το πρόβλημα δεν είναι πώς θα αποκαλείται αλλά αν έχει βλέψεις εναντίον άλλης χώρας και το δείχνει με τις πράξεις της!
- Βλέπεις και η Τουρκία, δε λέγεται Μακεδονία ή Κρήτη ή δεν ξέρω ΄γώ τι! Αλλά αν μπορούσε θα μας έκανε γιουσουφάκια ή ό,τι άλλο αποφάσιζε.
- Πάει κι αυτό λοιπόν και μπορούμε πλέον να απολαύσουμε το τριώδιο που μπήκε νωρίς, καθότι τα τερτίπια της Σελήνης που μετράει καημούς και αντάρες υδάτινες και άλλες!
- Κι έρχεται η Τσικνοπέμπτη μεθαύριο και θα δεις, θα ξεχαστεί το «μακεδονικόν δράμα» και θα φουντώσει ο καβγάς των vegan με τους άλλους που γουστάρουμε κνίσα και παϊδάκι στο κάρβουνο.
- Γιατί η κόντρα μας τρέφει αδέρφια! Πάρτε το χαμπάρι. Χωρίς κόντρα δεν υπάρχει πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού!
- Στην Αθήνα, στο κέντρο, στην Πλατεία Κοτζιά έχουμε το παζάρι βιβλίου και με πολύ μεγάλη χαρά είδα πολύ κόσμο να χαζεύει, να ψαχουλεύει και να αγοράζει βιβλία σε πραγματικά χαμηλές τιμές.
- Όχι! Δεν είδα πολύ κόσμο. Είδα πολλούς μεγάλους ανθρώπους. Δεν είδα νέους, πιτσιρικάδες. Που σημαίνει ή ότι δεν ενδιαφέρονται για ευκαιρίες, ή ότι δεν ενδιαφέρονται για το βιβλίο γενικώς.
- Και δυστυχώς κυκλοφορώ σε περιβάλλον που η αδιαφορία για το διάβασμα από νέους ανθρώπους είναι τόσο εμφανής.
- Τι κρίμα. Δεν ξέρουν πως όταν ανοίγεις ένα βιβλίο ανοίγεις το κεφάλι σου και παίρνει φρέσκο «αέρα».
- Όπως το υπνοδωμάτιο. Αν δεν ανοίξεις το παράθυρο το πρωί, να μπει καθαρός αέρας, βρωμάει.
- Και δύο κουβέντες για τους συναδέλφους μου στο Mega: Οι τεχνικοί, αυτοί που μας «βγάζουν στον αέρα» βρίσκονται έξω από τα γραφεία του Βαρδινογιάννη-μεγαλομετόχου του καναλιού – για να δει επιτέλους ότι οι απλήρωτοι υπάλληλοι του έχουν πρόσωπο. Από «προσωπεία» γνωρίζει καλά, όπως κάθε πλούσιος: περιβάλλεται από τέτοια.
- Τους σέβομαι και τους συμπαραστέκομαι τους συναδέλφους μου.
- Η φιλανθρωπία με τα λεφτά άλλων είναι εύκολη υπόθεση! Όμως οι εργαζόμενοι του Mega δεν ζητούν φιλανθρωπία. Απαιτούν τα δεδουλευμένα τους! 17 μήνες απλήρωτοι. (δυστυχώς χιλιάδες άνθρωποι ξέρουν ακριβώς τι σημαίνει αυτό!!!).
