Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι την κάνει)
Υποκλοπές και άλλες ειδήσεις που προκαλούν
Αναμφίβολα η υπόθεση των υποκλοπών με θύματα έναν πολιτικό αρχηγό και δύο δημοσιογράφους είναι το μεγαλύτερο πολιτικό άγος που, ποιος ξέρει, πόσο θα στοιχίσει στην εικόνα του Πρωθυπουργού αλλά και της κυβέρνησης. Σίγουρα πάντως, οι υποκλοπές, είναι ακόμη μια πληγή που κακοφορμίζει στο «σώμα» της Ελληνικής Δημοκρατίας!
Μην ξεχνάμε ότι από την πρώτη μέρα της ανάληψης της διακυβέρνησης της χώρας από την ΝΔ, τα πάντα γίνονταν «με εντολή Πρωθυπουργού». Έτσι μας τα πάσαραν τα ΜΜΕ, γιατί έτσι τους τα πάσαρε το επικοινωνιακό επιτελείο του Πρωθυπουργού.
Η ελληνική Δημοκρατία κρατάει χούγια χουντικά, όπως οι παρακολουθήσεις αντιπάλων, τα βαφτίζει με τις νέες λέξεις, γιατί οι παλιές θυμίζουν ακριβώς τη χουντική περίοδο, που όλοι θέλουν να ξεχαστεί, και αναρωτιέται κανείς γιατί ένα σύγχρονο κράτος φοβάται τους δημοσιογράφους – κάποιους εννοείται – και πού στοχεύει όταν παρακολουθεί τις συνομιλίες ενός ευρωβουλευτή, Έλληνα, που τελικά έγινε και αρχηγός του τρίτου σε δύναμη κοινοβουλευτικού κόμματος της Βουλής.
Θέλω να πω ότι προφανώς θύματα είναι οι παρακολουθούμενοι αλλά το μεγαλύτερο θύμα της βρωμερής υπόθεσης είναι η ίδια η Δημοκρατία. Και ναι, σε κάποιο άλλο ευρωπαϊκό Δημοκρατικό κράτος αυτό που ζούμε θα είχε σημάνει παραίτηση του επικεφαλής της ΕΥΠ, που στην δική μας αλά γκρέκα δημοκρατία, είναι ο Πρωθυπουργός. Κι ας μην ήξερε. Όφειλε να ξέρει!
Η είδηση αυτή λοιπόν και οι πτυχές της που έρχονται στο φως από την δημοσιογραφική έρευνα που ευτυχώς υπάρχει ακόμη, είναι από αυτές που προκαλούν.
Η άλλη είδηση που διάβασα και πραγματικά με έβγαλε από τα ρούχα μου είναι πιο μικρής εμβέλειας αλλά εξίσου μεγάλης σημασίας, στο δικό μου κόσμο αξιών. Πρόκειται την ανασταλτική ποινή του νταή που απειλούσε να σκοτώσει τη γυναίκα του φωνάζοντάς της «θα πάθεις αυτά που έπαθαν αυτές που βλέπουμε στην τηλεόραση». Το δικαστήριο λοιπόν τον καταδίκασε μεν, τον άφησε ελεύθερο μεν, όπως στην περίπτωση του Λιγνάδη και η γυναίκα αυτή βρήκε το κουράγιο και μιλώντας στην ΕΡΤ είπε ότι την επόμενη φορά θα κάνουν ρεπορτάζ για τη δολοφονία της.
Βλέπεις οι ειδήσεις, που προφανώς δεν πάνε διακοπές τον Αύγουστο που έλεγε ο αείμνηστος καθηγητής σημειωτικής και επικοινωνίας, Ουμπέρτο Έκο, μπορεί να σε βγάλουν από τα ρούχα σου ασχέτως της εμβέλειας τους.
Και οι δύο όμως που σου αναφέρω έχουν το κοινό χαρακτηριστικό ότι αφήνουν εκτεθειμένους τους πολίτες σε ορέξεις που δεν ελέγχονται και δεν τιμωρούνται με τρόπο ώστε να δημιουργούν στον πολίτη το αίσθημα της ασφάλειας. (Κι ας μας μάλωσε η κυρία Πρόεδρος της Δημοκρατίας με αφορμή τις αντιδράσεις στην αποφυλάκιση Λιγνάδη).
Πρέπει να αντιδρούμε. Γιατί αλλοι ζουν με το φόβο ότι κάποιος τους παρακολουθεί, κι άλλες με το φόβο ότι ο νταής μπορεί να τις σκοτώσει γιατί απλώς μπορεί – αφού κυκλοφορεί ελεύθερος. Και ξέρεις ποιο είναι το χειρότερο στην περίπτωση της γυναίκας; Είπε ότι δεν έχει λεφτά να κάνει αίτηση ασφαλιστικών μέτρων ώστε να τον κρατήσει μακριά της. Η Δικαιοσύνη εκτός από τυφλή είναι και ακριβή και τελικά ένα αγαθό που δεν μπορούν να το γευτούν όλοι οι Έλληνες πολίτες.
Κι αυτές είναι από τις αυγουστιάτικες ειδήσεις που με εξοργίζουν!
Εσένα;
Γιάννης Καφάτος
