Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι αι την κάνει!)
Της αποσυμπίεσης ανήμερα
Καλή εβδομάδα. Της αποσυμπίεσης σήμερα ανήμερα, όπως είπε και η κυβέρνηση, για να … (δεν ξέρω τι να πω)
Δεν ξέρω τι να πω γιατί προσπαθώ να καταλάβω πώς με ο κόσμος στα πάρκα και στην γειτονιά μου, στην παραλία του Παλαιού Φαλήρου πριν δέκα μέρες ήταν «ανεύθυνοι» όταν βόλταραν ενώ πλέον είναι απλώς αποσυμπιεζόμενοι που πρέπει να προσέχουν.
Δυστυχώς οι 78 νεκροί, ανάμεσά τους και μια 15χρονη, της Κυριακής δεν μ’ αφήνουν να αισθανθώ και πολύ αποσυμπιεσμένος.
Όσο δε αργεί η σειρά μου για εμβόλιο πιέζομαι ακόμη περισσότερο και φοβάμαι για τους δικούς μου ανθρώπους.
Δεν μπορώ να αποσυμπιεστώ με τους 78 νεκρούς. Δεν μου πάει καρδιά, πώς να το πω!
Η ανάγκη μου για τσάρκα, σουλάτσο, ένα μπαρ, μια ταβέρνα, έναν καφέ, μι συναυλία, ένα θέατρο κλπ κλπ πάει περίπατο όταν σκέφτομαι πόσους νεκρούς θα ανακοινώσουν κάθε απόγευμα οι ειδικοί.
Οι ειδικοί βεβαίως είναι αυτοί που αναλαμβάνουν το έργο της ενημέρωσης αλλά τελικά μας έχουν μπερδέψει λίγο περισσότερο.
Και ξέρεις τι άλλο φοβάμαι; Φοβάμαι και τα σελφ τεστ γιατί δεν ξέρω πόσο υπεύθυνος είναι όποιος τα κάνει. Και η κοινωνία μας έχει δείξει ότι η ανευθυνότητα και ο εγωισμός υπερτερούν του κοινού καλού.
Δεν ξέρω αν τα μέτρα είναι για το καλό μας ή είναι για να κάνουν καλό στα νούμερα: Νούμερα της οικονομία και νούμερα των δημοσκοπήσεων .
Τα χρόνια της κρίσης έδειξαν με τον πιο σκληρό τρόπο ότι οι «μεγάλοι» ενδιαφέρονται για τα νούμερα και όχι για τους ανθρώπους που αντιστοιχούν σε αυτά. Αυτό είναι που φοβάμαι.
Στην αρχή της υγειονομικής κρίσης το πίστευα και το δημοσιοποιούσα το κομμάτι της προσωπικής μας ευθύνης , ακόμη και τώρα πιστεύω στην ατομική ευθύνη και στην κοινωνική ευθύνη και ευαισθησία που οφείλουμε να έχουμε οι πολίτες.
Η στάση μας παίζει ρόλο στη διασπορά του ιού και άρα οφείλουμε να δείχνουμε την προσοχή που απαιτείται.
Έναν χρόνο όμως μετά και με τα κρούσματα να αυξάνονται ή έστω να ανεβοκατεβαίνουν – πάντα όμως πολύ ψηλά – και τους νεκρούς επίσης να αυξάνονται φαίνεται ότι χρειάζεται κάτι παραπάνω από τον «πατριωτισμό» και το φιλότιμου του καθενός μας
Χρειάζεται ειλικρίνεια, καθαρό μήνυμα, και έργα για την λειτουργία της κοινωνίας και της οικονομίας μέσα στο οδυνηρό σκηνικό της πανδημίας – που δεν φαίνεται να υποχωρεί.
Το θέμα της πανδημίας δεν είναι κάτι που θέλει επικοινωνιακή διαχείριση. Χρειάζεται πολιτική. Κι αυτή μου φαίνεται ότι νοσεί τελευταίως.
