Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι αι την κάνει!).
Σαν ψέμα
Σαν ψέμα μου φαίνεται. Ζούμε ένα χρόνο σε μια παρωδία καθημερινότητας. Ο κίνδυνος δεν έχει περάσει αλλά η ανάγκη μας για επιστροφή στις ζωές που αφήσαμε τον περασμένο Μάρτιο μας έχει κάνει ολίγον εγωιστές, ολίγον ζαμανφουτίστες, ολίγους γενικώς!
Σαν ψέμα μου φαίνεται – ειδικά σήμερα πρωταπριλιάτικα – ότι τα παιδιά μας παραμένουν κλεισμένα και άρα στην «απόξω» της επιστροφής σε «κακονικές» συνθήκες.
Όταν το να είμαστε καλά καθορίζεται από την ικανοποίηση της ανάγκης για ψώνια – κάθε λογής – καταλαβαίνεις ότι κάτι δεν πάει καλά για όλους μας.
Η οικονομία είναι η μόνη παράμετρος που λαμβάνεται σοβαρά υπόψιν και μάλλον έτσι πρέπει να γίνεται. Δεν μπορώ όμως να μην το σχολιάσω.
Δεν χωράει το μυαλό μου ότι ένα χρόνο τώρα η παιδεία έχει παραμείνει εκεί που ήταν πέρσι τον Μάρτιο, στην αρχή της πανδημίας και του σοκ που προκάλεσε. Καμία πρόνοια για ανοιχτά σχολεία.
Αγοράσαμε περιπολικά, ραφάλ αλλά δεν είχαμε λεφτά να προσλάβουμε δασκάλους και καθηγητές, έστω και με συμβάσεις, προκειμένου να λειτουργούν τα σχολεία σε δύο βάρδιες με μειωμένο αριθμό μαθητών ανά αίθουσα. Κι όσο κι αν σε κάποιους αυτό ακούγεται λαϊκίστικο, η ανάγκη των παιδιών για να πηγαίνουν στο σχολειό τους με κάνει να μη αφορά η γνώμη τους.
Τα παιδιά θα είναι τα μεγαλύτερα θύματα της πανδημίας γιατί οι συναισθηματικές παρενέργειές της θα φανούν τα επόμενα χρόνια. Κι αν ένας που έχει υποστεί οικονομική ζημιά θα δυσκολευτεί μία φορά να ορθοποδήσει, τα παιδιά – διαφόρων ηλικιών και αναγκών – θα τρομάξουν να συνειδητοποιήσουν αυτό που έχουν πάθει και θα πρέπει να προσπαθήσουν πολύ να το ξεπεράσουν.
Σαν ψέμα μου φαίνεται που ένα δημοσιογραφικό υποπροϊόν φυλάσσεται από την αστυνομία και λειτουργεί λίγο σαν τον Νέρωνα.
Σαν ψέμα μου φαίνεται ότι η επιστροφή στην κανονικότητα εν πολλοίς βασίζεται στο σελφ-τεστ, στην αυτοδιάγνωση δηλαδή. Βασιζόμαστε δηλαδή στην ειλικρίνεια και την ευσυνειδησία των Ελλήνων. Πες μου τώρα εσύ πόσο σίγουρος αισθάνεσαι με αυτό.
Σαν ψέμα μου φαίνεται ότι η μάχη των φαρμακευτικών δεν κοπάζει ποτέ, και τώρα στο εμβολιαστικό πανηγύρι έχει ξεκινήσει ένα «περάστε κόσμε» κι ό,τι κάτσει.
Το θέμα είναι γιατί παραμένουμε, όσοι το παθαίνουμε, έκπληκτοι και μου φαίνονται «σαν ψέμα» πράγματα που ο σκληρός ρεαλισμός μας τα έχει φορέσει , κατσικώσει και τελικά ενσωματώσει.
Πες ό,τι διάβασες ένα κρύο πρωταπριλιάτικο αστείο! Καλό μήνα!
Γιάννης Καφάτος
