Mail από την Αθήνα #153 – Δευτέρα 2 Απριλίου 2018
Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι την κάνει!)
- Εβδομάδα των παθών, καλή εβδομάδα.
- Εβδομάδα των παθόντων, μία ακόμη αφού οι παθόντες μόνο τις μέρες και τις εβδομάδες μπορούν να μετράνε.
- Τα παθήματα τους άλλωστε δεν είναι όπως του αρχηγού της χριστιανικής θρησκείας. Γιατί αυτός όσα και να τράβηξε, ενθέως ορμώμενα, κορυφώθηκαν, σταυρώθηκε, αναστήθηκε και ανελήφθη εις τους ουρανούς.
- Τα καθημερινά πάθη και παθήματα όμως των ανθρώπων της καθημερινότητας δεν έχουν τέλος και το χειρότερο: εκεί που λες «τι άλλο θα μου κάνουν», πάντα θα υπάρχει κάτι που θα δυσκολέψει την καθημερινότητα.
- Να, οι Θεσσαλονικείς, σαν τους Αιγύπτιους υπέφεραν από το μαρτύριο της δίψας. Προφανώς δεν ήταν «πληγή» θεϊκώς σταλμένη, πάντως το νερό νεράκι το είπαν, κι ακόμη με το φόβο ότι θα κάνουν μαγειρίτσα με τα εμφιαλωμένα ζουν.
- Δεν περπατά στην δική του οδό του μαρτυρίου ο Τσίπρας; Περπατά, με βήματα τροχάδην να βγει από το μνημόνιο αλλά έχει κι εκείνη τη λεπτομέρεια των εκατομμυρίων των ανέργων, και των περισσότερων εκατομμυρίων που εργάζονται αλλά δεν βγαίνουν να πληρώνουν τους φόρους, που όσο και να τρέχει «ν’ αγιάσει» αποκλείεται αν όλοι αυτοί δεν το δουν στις τσέπες τους.
- Δεν ανεβαίνει το δικό του Γολγοθά ο Κυριάκος που σαν τον Τάνταλο βλέπει τα δημοσκοπικά ποσοστά του να υπερτερούν του αντιπάλου του αλλά εκλογές δεν βλέπει; Για να μην πω και για εκείνα τα ακροδεξιά βαρίδια που του κρέμονται και δεν τον αφήνουν να κρυφτεί.
- Νομίζεις η Φώφη δεν υποφέρει που αρχηγίνα κοτζαμάν, έχει τον εγωπαθή αντίπαλο να την αμφισβητεί σε κάθε ευκαιρία και να της θυμίζει ότι δεν ισχύει η λαϊκή κουβέντα: αρχηγού παρόντος πάσα αρχή παυσάτο;
- Το αιώνιο πάθος για τον σοσιαλισμό, τον συνολικό τον ανυπέρβλητο, δεν ταλαιπωρεί τον Κουτσούμπα; Και είναι τέτοιο το μαρτύριο για το «όλον» που δεν τον αφήνει ούτε σε απλά θέματα, όπως η θεραπευτική κάνναβης ή το σύμφωνο συμβίωσης, να ψηφίσει μη και έχει κάποια επιτυχία το διεφθαρμένο αστικό κράτος;
- Καμμένος, Θοδωράκης, Λεβέντης δεν έχουν κι αυτοί τα ζόρια τους στην οδό για την επόμενη Βουλή που δεν ξέρουν πόσο κάτω μπορεί να βρεθούν κι από εκεί που είναι εντός, να είναι εν μία νυκτί εκτός και στην λήθη;
- Ξέρεις τι πράγμα είναι η λήθη; Από εκεί που σε βλέπουν κάθε μέρα, από εκεί που έχεις οφίτσια, από εκεί που είσαι «πρώτη μούρη στο Καβούρι» να σε ξεχνάνε;
- Ρωτήστε έναν ατυχή παρουσιαστή ή καμιά ατυχήσασα παρουσιάστρια που δεν βγαίνουν πια στην τηλεόραση να σας πουν το δράμα τους.
- Αλλά το μεγαλύτερο δράμα για όλους εμάς τους παθόντες από τις πράξεις και τις παραλείψεις των προσώπων που παραπάνω αναφέρονται είναι δεν καταλαβαίνουν τι θα πει να σε είσαι ο πιτσιρικάς που σε κατέβασε ο ελεγκτής από το τραίνο γιατί σου λείπανε δέκα λεπτά και δεν είχες εισιτήριο.
- Το «πάθος» τους να μας σώσουν δεν τους αφήνει να δουν τα πάθη του κόσμου που πάει στο τέλος της λαϊκής για να φτιάξει μια μαστερσεφικού τύπου σουπίτσα μπλουμ από τα σαπάκια που πετάνε οι έμποροι στην άκρη του πεζοδρομίου.
- Εβδομάδα Παθών για τους πιστούς, εβδομάδα ενός ακόμη καθημερινού Γολγοθά για όλους.
- Καλή εβδομάδα λοιπόν
Γιάννης Καφάτος
