Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι την κάνει!)
Γράφει ο συνεργάτης του Έμβολος δημοσιογράφος Γιάννης Καφάτος
«Χάλασε η μηχανή καθώς ερχόμασταν προς την Ελλάδα. Εγώ θήλαζα το μωρό μου. Αρχίσαμε να ανησυχούμε και σηκωθήκαμε όρθιοι πάνω στην βάρκα. Σε ελάχιστα λεπτά βρεθήκαμε στο νερό. Το μωρό μου χάθηκε».
«Το μωρό μου χάθηκε»
Ακούτε, αυτή είναι η μαρτυρία μιας γυναίκας που σώθηκε από το ναυάγιο στο Αγαθονήσι.
Αυτή είναι η μάνα που έχασε το μωρό της. Για κλείστε τα μάτια και φέρτε τον εαυτό σας στη θέση της: Είσαι σε μια βάρκα, με το παιδί σου, και την άλλη στιγμή είσαι μόνος σου στο νερό και λες όταν σε σώσουν: Το παιδί μου χάθηκε
Μπορείς να το αντέξεις; Έχει σημασία τι γλώσσα μιλάς; Έχει σημασία σε ποιον θεό πιστεύεις; Έχει σημασία αν είσαι Συριζαίος, νεοδημοκράτης, πασόκος ή δεν ξέρω ‘γώ τι;
Μπορείς να αντέξεις, μπορείς να θεωρήσεις ότι «σώθηκες» αν έχεις πει: «Το παιδί μου χάθηκε»;
Κι επειδή όσο και αν η οργή και θλίψη μπουκώνει και θολώνει τη σκέψη, μπορώ με βεβαιότητα να πω ότι δεν έχω πού να αποδώσω ευθύνες. Οι υπεύθυνοι είναι πολλοί.
Όμως εκείνο που είναι ξεκάθαρο στο δικό μου μυαλό είναι το γεγονός ότι αυτοί που «σώθηκαν» είναι δικοί μας άνθρωποι που μας χρειάζονται.
Είναι δικοί μας άνθρωποι και χρειάζονται βοήθεια να σταθούν τα πόδια τους, όσο μπορεί να ξαναζήσει ένας γονιός που έχασε το παιδί του στα σκοτεινά νερά μας θάλασσας. Μιας θάλασσας που αν την πέρναγε θα είχε μια καλύτερη ζωή.
Είναι δικοί μας άνθρωποι, και είναι αυτοί που δεν μπορούν να ανεχθούν οι διάφοροι φασίστες και νεοναζί της εποχής μας.
Ο μικρούλης Αϊλάν είχε πρόσωπο και όνομα, θα μας στοιχειώνει πεσμένος μπρούμυτα στην ακροθαλασσιά για πάντα.
Το μωρό αυτής της γυναίκας που το έχασε ενώ το θήλαζε, θα μείνει ανώνυμο, χωρίς καμία φωτογραφία να μας χαραχτεί στο μυαλό.
Η φωνή της μάνας που το έχασε όμως, έστω και αν απλώς τη διαβάζεις, είναι τόσο εκκωφαντική που προσωπικά μου τρυπάει τον εγκέφαλο.
Και με κάνει ακόμη πιο αντίθετο σε κάθε φωνή, σε κάθε χέρι «νταή», σε κάθε προτροπή νεοναζί, που θέλει να διώξει, να κάψει, να «απαλείψει» τους πρόσφυγες.
Σε άλλα θέματα τώρα έχω έναν «δεκάρικο» για την τυφλή Δικαιοσύνη…
…ή για την ακρίβεια για κάποιους από τους λειτουργούς της, και για όσους κάνουν τους νόμους…
Την ίδια ώρα που αν δεν έχεις λεφτά δεν έχεις την ίδια πρόσβαση στη δικαιοσύνη όπως ένας πλούσιος, οι δικαστές στο Αίγιο αθώωσαν τον τοπικό Μητροπολίτη Αμβρόσιο.
Το πιάνεις έτσι; Στις παράτες δίπλα-δίπλα οι τοπικές εξουσίες και περιμέναμε να δικαστεί δίκαια ο παπάς που μόνο χολή βγάζει από το στόμα του.
Αθώος ο Αμβρόσιος. Θα μπορούσε να πάρει ένα όπλο να «τελειώσει» με αυτούς που θεωρεί … ό,τι τους θεωρεί «αν επιτρεπόταν»… – Ο ίδιος το είπε!
Χειρότερος όμως και από τον Αμβρόσιο και από αυτούς που τον αθώωσαν είναι σύσσωμη η ηγεσία της Εκκλησίας. Κανείς δεν βρέθηκε να πει μια κουβέντα.
Και αυτή η άθλια, διχαστική εξουσία, της «θρησκείας της αγάπης» (κατά τας γραφάς) στιγματίζει και τον απλό κλήρο που δεν μπορώ να δεχτώ ότι αποτελείται από χουντικούς μισανθρώπους.
Μαύρες σκέψεις, κι ας είναι αρχή της εβδομάδας αλλά καλύτερα να σκεφτόμαστε παρά να τα θεωρούμε όλα δεδομένα και να τα αφήνουμε να συμβαίνουν.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.Εντάξει
