Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι αι την κάνει!)
Ποιος φοβάται τα λουλούδια;
Μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση το βίντεο που είδα με τους αστυνομικούς να πετάνε τα λουλούδια που άφησαν οι λιγοστοί που έφτασαν στο σημείο που πριν από 12 χρόνια ο Κορκονέας δολοφόνησε τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο.
Μπορώ να καταλάβω, όχι απαραιτήτως να αποδεχτώ, την τρομακτική κινητοποίηση της αστυνομίας για την γνωστή «αποφυγή επεισοδίων». Μπορώ δηλαδή να καταλάβω ότι η εξουσία θέλει να τηρήσει την τάξη. Υπό πολύ συγκεκριμένες συνθήκες θα μπορούσα και να το αποδεχτώ.
Όσοι κινηθήκαμε χθες, Κυριακή στο κέντρο της Αθήνας είχαμε την ευκαιρία να δούμε τα μέτρα αυτά. Σε καποια σημεία που έτυχε να είμαι και την Κυριακή πριν την επέτειο του Πολυτεχνείου και την χθεσινή, 6η Δεκεμβρίου αυτό που είδα ήταν πολλοί περισσότεροι ένστολοι και ακόμη περισσότεροι πράκτορες της ασφάλειας που περιδιάβαιναν την περιοχή του Πολυτεχνείου.
Και σε ένα πλαίσιο, μπορώ να καταλάβω ότι το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη έχει ένα σχέδιο που θέλει να εφαρμόσει.
Η κίνηση όμως των ανδρών των ΜΑΤ που λοιδόρησαν και εν τέλει ασέλγησαν με τον τρόπο που δείχνει το βίντεο, στα λίγα λουλούδια εκεί που ξεψύχησε ένα πιτσιρίκι ήταν πέρα από κάθε λογική, πέρα από κάθε «μέτρο». Ήταν μια ύβρις απέναντι σε ένα νεκρό παιδί.
Έχουν λόγο οι δυνάμεις καταστολής που φοβούνται ένα νεκρό παιδί;
Έχουν λόγο αστυνομικοί, έξι-εφτά χρόνια μεγαλύτεροι από την ηλικία του Γρηγορόπουλο τη βραδιά που δολοφονήθηκε να ασελγούν στη μνήμη του ξεσπώντας σε ένα μπουκέτο λουλούδια;
Μάλλον.
Ο χειμώνας του Αλέξη είναι 12 χρόνια πίσω μας. Το πένθος μιας γενιάς που ταυτίστηκε μαζί του όμως είναι ακόμη ζωντανό.
Και για κάποιους, ασχέτως ηλικιών, η δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου θα παραμένει μια μελανή σελίδα στην ιστορία της Αστυνομίας, της ΕΛ.ΑΣ.
Η ύβρις απέναντι σε έναν νεκρό είναι υπέρτατη αμαρτία. Μας το κληροδότησαν αυτό οι αρχαίοι Έλληνες τραγικοί μας.
Βεβαίως σήμερα η έννοια της «ύβρεως» έχει ξεφτίσει, σαν ένα χαλάκι εισόδου που έχει να αλλαχτεί χρόνια από τον αμελή διαχειριστή.
Σήμερα ο καθένας μας, αναλόγως πώς σκέφτεται τα πράγματα, μπορεί να ψέγει ή να επικροτεί την κίνηση των αστυνομικών που μάδησαν το μπουκέτο με τα λουλούδια στο σημείο που δολοφονήθηκε ένα παιδί.
Ο φόβος είναι κακός οδηγός για όλους. Και για τους πολίτες, και για τους πολιτικούς και για τα σώματα ασφαλείας. Η διαφορά είναι πώς ο φόβος του καθενός επηρεάζει ή τον κάνει να ασελγεί στους υπόλοιπους.
Γιάννης Καφάτος
