Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι αι την κάνει)
Ποιοι φοβούνται τους οπαδούς – φονιάδες;
Η δολοφονία του Άλκη, ετών 19, και η παρολίγο δολοφονία των δύο φίλων του, από την ομάδα των 10-12 νταήδων που κυκλοφορούσαν με δρεπάνια, μαχαίρια, και στειλιάρα, δηλαδή όλα τα κομφόρ που κάθε οπαδός ομάδας «οφείλει» να διαθέτει στην γκαρνταρόμπα του, έχει φέρει στο προσκήνιο ένα προσφιλές θέμα: τη βία μέσα κι έξω από γήπεδα.
Είναι δε το θέμα, τόσο προσφιλές που καμία κυβέρνηση στην Ελλάδα ή το ελλαδιστάν, ό,τι σας αρέσει, δεν έχει αποφασίσει να λύσει.
Ποιοι φοβούνται λοιπόν τους οπαδούς που γίνονται τελικά φονιάδες;
Να σου πω: Πρώτα και κύρια τους φοβούνται οι μανάδες που μεγαλώνουν τα παιδιά τους και είναι πλέον σίγουρες ότι μπορεί οποιαδήποτε ώρα της ημέρας κάποιος να τα σφάξει, να τα δείρει, να τους σπάσει το χέρι, το πόδι, το κεφάλι, έτσι απλώς γιατί μπορεί. Γιατί μπορεί και θέλει να εκφοβίσει και να χαράξει στο στειλιάρι που κραδαίνει ένα ακόμη θύμα του.
Βεβαίως οι μανάδες φοβούνται τα πάντα γύρω από το παιδί τους οπότε κανείς δεν τους δίνει σημασία. Τις αντιμετωπίζουμε σαν κάτι γραφικό. Μέχρι κάποιο παιδί να βρεθεί σε ένα φέρετρο.
Τότε όλοι τις σκεφτόμαστε.
Βγάζοντας λοιπόν τις γραφικές μανούλες από την εξίσωση ποιοι άλλοι μένει να φοβούνται τους νταήδες των γηπέδων;
Μα η πολιτεία φυσικά! Αυτή η συντεταγμένη κατάσταση που μπορεί να σπάσει στο ξύλο συνταξιούχους που διαμαρτύρονται για τις κομμένες συντάξεις τους αλλά σφουράει αδιάφορα όταν σφάζεται κόσμος μέσα κι έξω από τα γήπεδα. (καθ’ υπερβολή μιλάμε).
Γιατί αν η πολιτεία δεν φοβόταν τους κάθε λογής νταήδες θα μπορούσε να κάνει το πολύ απλό πράγμα: να εφαρμόσει τους νόμους που έχει θεσπίσει, να επαναφέρει νόμους που έκοβαν κωλαράκια οπαδών-νταήδων.
Αντ’ αυτού όμως δεν κάνει τίποτα.
Εκ του αποτελέσματος, δηλαδή, όπως και να το δεις δεν κάνει τίποτα.
Ο 19χρονος Άλκης είναι στον τάφο μια βδομάδα σχεδόν και μια σύσκεψη έγινε με ευχολόγια και εξαγγελίες.
Οκ, πήραν και τους γονείς του παιδιού τηλέφωνο, κάποιοι πολιτικοί έκαναν και τουίτ – αυτό πια που το βάζεις – και η ζωή συνεχίζεται.
Πόσους Άλκηδες νεκρούς αντέχει ακόμη η κοινωνία; Πόσους ακρωτηριασμούς φιλάθλων επειδή κάποιος πέταξε κροτίδα, πόσους τραυματίες γύρω από τα γήπεδα αντέχουμε για να στείλουμε το μήνυμα ότι «φτάνει πια – πονάμε»!
Είναι ντροπή τους. Και ξέρεις τι καταλαβαίνω; Μάλλον η συντεταγμένη πολιτεία τρέμει τα μπουλούκια των οπαδών-νταήδων-ενίοτε και φονιάδων και όσους τους ανέχονται να δρουν στο όνομα της ομάδας-ιδέας!
Τον καημένο τον Άλκη τον σκότωσαν κάποιοι από τους 10-12 νταήδες αλλά τον δολοφόνησε και η αδιαφορία της πολιτείας που όφειλε να κανει καλά τη δουλειά της!
Γιάννης Καφάτος
