Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι αι την κάνει!)
O «τζάμπας» δεν απέθανε
Ο «τζάμπας» λοιπόν, ζει και βασιλεύει. Μας το λένε με κάθε τρόπο τα …σημεία (και τα τέρατα) που συμβαίνουν.
Δούλεψε τζάμπα μπας και δεις άσπρη μέρα με τις επαφές και την εμπειρία που θα αποκτήσεις. Περίπου αυτό είπε ο “Σάββα καφέ” Πούμπουρας που μετά την διαφήμιση για το Euro που κερδίσαμε την εποχή που οι παχιές αγελάδες ήταν και χαρούμενες από τις νίκες μας σε ποδοσφαιρικά και άλλα στάδια.
(μετά το κράξιμο που έφαγε βεβαίως το ανασκεύασε με τον γνωστό τρόπο ότι δεν καταλάβαμε τι εννοούσε. Αυτό με τις “διάνοιες” που αδυνατούμε να τους καταλάβουμε με την πρώτη και πρέπει να τα ξαναλένε είναι μεγάλη πληγή στην εποχή μας. Μια ακόμη πληγή στις τόσες που έχουμε να γιατροπορέψουμε)
Η δωρεάν εργασία είναι ξέρεις παλιά πληγή. Απλώς στις μέρες μας, που οι ορολογίες αλλάζουν μαζί με τους νόμους, τείνει να γίνει μια ανίατη ασθένεια.
Έχουμε γεμίσει τζάμπα μάγκες που απαιτούν τζάμπα εργασία. Το χειρότερο δε απ΄όλα είναι πλέον ότι με τον μπαμπούλα της ύφεσης, της κρίσης, των μνημονίων και λοιπών δεινών όλα μπορούν να γίνουν πιο εύκολα εις βάρος των ανθρώπων που ζητούν εργασία.
Ξέρεις οι πιο πολλοί δημοσιογράφοι, οι παλιοί, έχουν υποστεί αυτή την δουλοκτητική λογική να δουλεύουν αμισθί για να μάθουν. Κι έτσι τώρα πιο εύκολα μπορούν, κάποιοι, να ξιφουλκούν εναντίον του αυτονόητου. Και ποιο είναι το αυτονόητο; Δουλεύεις – πληρώνεσαι.
Σε μια εποχή όμως που τα αυτονόητα έχουν γίνει ζητούμενα και μη σου πω και “κατα”-ζητούμενα κοντεύουν να μας τρελάνουν.
Κάποτε, που έκανα μαθήματα σε σπουδαστές δημοσιογραφίας, είχα συμβουλέψει τους τελειόφοιτους: Μην δουλέψτε τζάμπα γιατί πάντα θα σας αντιμετωπίζουν ως εύκολα “θύματα”. Αν δεν μπορεί ο εκάστοτε προϊστάμενος σας μέσα σε ένα μήνα που θα σας δοκιμάσει να καταλάβει αν κάνετε για τη δουλειά ή είναι βλαξ ή είναι απλώς εκμεταλλευτής των ονείρων και της κάψας σας να γίνετε δημοσιογράφοι.
Δεν νομίζω ότι είπα κάποια σοφία. Είπα και εξακολουθώ να πιστεύω το αυτονόητο. Ναι μπορείς να δουλέψεις δοκιμαστικά κάπου και στο τέλος της δοκιμής να σου πει κάποιος: Συγγνώμη δεν κάνετε γι’ αυτό που σας προόριζα. Κανονικά θα έπρεπε και αυτό το διάστημα να πληρωθεί έστω με το ελάχιστο προβλεπόμενο.
Αν όμως σε κρατάνε σε μια δουλειά σημαίνει ότι προσφέρεις. Και η εργασία σου παράγει κέρδος για την επιχείρηση. Άρα οφείλει να σε πληρώσει.
Ο «τζάμπας» λοιπόν δεν απέθανε γιατί κάποιοι φροντίζουν να τον κρατάνε θαλερά ζωντανό και να ξεζουμίζουν άνεργους ανθρώπους. Κι αυτό είναι ντροπή από όποια σκοπιά κι αν το δεις!
Γιάννης Καφάτος
