Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι την κάνει!)
Ο Κορωνοϊός και οι αδιάφοροι πλούσιοι (της Ευρώπης)
Στα δύσκολα φαίνεται ο άνθρωπος. Έτσι δε λέμε;
Ε, τώρα με τον Κορωνοϊό, που είναι από τα πιο δύσκολα που έχουμε ζήσει, ό,τι λέμε φαίνεται ακόμη πιο ανάγλυφα μπροστά μας.
Στα δύσκολα λοιπόν ο χαρακτήρας καθενός φαίνεται ακόμη πιο έντονα είτε είναι κακός είτε είναι καλός. Μια απλοϊκή διαφοροποίηση χωρίς να το αναλύσουμε περισσότερο.
Στα δύσκολα του Κορωνοϊού εκτός από τους μεμονωμένους χαρακτήρες φαίνεται και η αδιαφορία, η δολοφονική οίηση, και η αγέρωχη απαξία κρατών και όχι μόνο.
Την ώρα που η Ιταλία και η Ισπανία αποδεκατίζονται με φρενήρεις ρυθμούς από την εξάπλωση του δολοφονικού ιού και ζητούν τουλάχιστον οικονομική βοήθεια από την Ευρώπη αντιμετωπίζουν γυρισμένες πλάτες αδιαφορίας.
Όταν η οικονομική κρίση κατέστρεφε ζωές στις χώρες του νότου πάλι η Ευρώπη μας αντιμετώπιζε ως «τεμπέληδες» για να θυμηθώ μόνο ένα από τα ζοφερά εκείνης της εποχής.
Σήμερα με τα φέρετρα να μη χωράνε σε τάφους και να μεταφέρονται με στρατιωτικά καμιόνια σε κρεματόρια η Γερμανία, που έχει πλουτίσει όλα τα χρόνια της κρίσης και εν πολλοίς καθορίζει τα ευρωπαϊκά τεκτενόμενα, γυρίζει την πλάτη της στην Ιταλία.
Ιταλοί Δήμαρχοι υπέστειλαν τις σημαίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να σας πω τη γνώμη μου: πολύ καλά κάνουν!
Η Ευρώπη της αδίστακτης οικονομικής γραφειοκρατίας δεν καταλαβαίνει ότι γυρίζοντας την πλάτη της στις χώρες που την αποτελούν, και καταστρέφονται οι οικονομίες τους την ώρα που δεν προλαβαίνουν να μετράνε νεκρούς, οδηγείται σε μια διάρρηξη των δεσμών που είχε αφήσει αλώβητους η οικονομική κρίση που δεν θα έχει επιστροφή.
Εδώ πλέον μιλάμε για νεκρούς, μιλάμε για έναν τρόπο ζωής που θα αλλάξει την επόμενη ημέρα – όταν όλο αυτό που ζούμε θα είναι ένας εφιάλτης από το παρελθόν.
Τι περιμένουν η Γερμανία και οι δορυφόροι της; Ότι με νεκρές τις οικονομίες χωρών που έχουν βυθιστεί και στο συναισθηματικό πένθος θα μπορεί να υπάρχει ευρωζώνη;
Λες ο Κορωνοϊός να είναι η θρυαλλίδα που θα διαλύσει το οικονομικό θαύμα (που τελικά φάνηκε αντίθαμα) στο οποίο ομνύει η κυρία Μέρκελ και τα άλλα «γεράκια» των Βρυξελλών;
Νομίζω ότι δεν χρειάζονται πτυχία ή μεταπτυχιακά ή πολιτική εμπειρία για να καταλάβει κανείς ότι ο κόσμος όπως τον ξέραμε έχει τελειώσει μετά τη δολοφονική επιδρομή του Κορωνοϊού.
Αν δεν υπάρξει αλληλεγγύη τώρα, αν δεν υπάρξει μια αλλαγή προσανατολισμού και επαναπροσδιορισμός της βαθύτερης σημασίας μιας «ένωσης» ποιος ο λόγος ύπαρξής της;
Δεν είμαι υπέρ της διάλυσης της ΕΕ, ούτε γράφω αυτές τις γραμμές για να πω: να διαλυθεί η ευρωζώνη και να επιστρέψει εις έκαστος στα εθνικά του νομίσματα. Εκείνο που προσπαθώ να πω είναι ότι τώρα είναι η ευκαιρία της Ευρώπης να κλείσει τα στόματα των ευρωσκεπτικιστών, και να ξαναγίνει (αν ήταν ποτέ) μια ένωση λαών και ανθρώπων.
Τώρα ο άνθρωπος είναι στο επίκεντρο. Ο άνθρωπος που πεθαίνει στον «πόλεμο με τον αόρατο εχθρό». Αυτός πρέπει να ξαναμπεί στο επίκεντρο των γραφειοκρατών των Βρυξελλών που είχαν καλομάθει να κοιτάζουν «νούμερα» και όχι τους ανθρώπους που αυτά αντιπροσωπεύουν.
Γιάννης Καφάτος
