Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι την κάνει!)
Ο Ιός είναι εδώ, ενωμένος δυνατός
Καλό το ξαμόλημα, καλός ο τουρισμός, καλό το καλοκαιράκι καλλίστη όμως η υγεία μας.
Η κατάθλιψη της καραντίνας έχει δώσει τη θέση της σε μια ανεμελιά που εγκυμονεί κινδύνους και πιθανά προβλήματα.
Η Κυβέρνηση ανησυχεί, η αντιπολίτευση φωνάζει, και όσοι γλύτωσαν τις δουλειές τους, βλέποντας την πιθανότητα να επιστρέψει ο εφιάλτης μιας επόμενης γενικευμένης καραντίνας τρομάζουν.
Κι έχουμε τώρα δύο μέτωπα: Προσωπική ευθύνη και κυβερνητικοί χειρισμοί.
Στην μεν πρώτη περίπτωση ας ελπίσουμε ότι ο πέλεκυς του νόμου θα είναι βαρύς σε όποιον, επιχειρηματία, παραβαίνει τις εντολές. Επίσης μόνο με ευχές μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τον κάθε ανεύθυνο «διπλανό» μας. Επίσης ελπίζουμε ότι όλοι μας θα συνεχίσουμε να προσέχουμε, δεν θα ξεχάσουμε να πλένουμε χεράκια και όλα αυτά που μάθαμε θέλοντας και μη κατά τη διάρκεια της γενικής καραντίνας.
Στις κυβερνητικές ενέργειες περιμένω επίσης μια εγρήγορση. Οι δικαιολογημένες «δάφνες» της προηγούμενης περιόδου δεν είναι μέσα αποτροπής της διασποράς.
Το ΕΣΥ πρέπει να συνεχίσει να θωρακίζεται γιατί η πανδημία στις δομές του θα χτυπήσει την πόρτα και πρέπει να μπορούμε οι πολίτες να αισθανόμαστε ασφαλείς.
Η οικονομία είναι ο άλλος πόλος της εξίσωσης, που ομολογουμένως είναι πολύ δύσκολη.
Μια νέα γενικευμένη καραντίνα θα είναι κάτι σαν τη χαριστική βολή για όποιον δεν είναι ιδιοκτήτης σούπερ μάρκετ ή φαρμακείου. Τα μαγαζιά της γειτονιάς δεν θα αντέξουν άλλο πλήγμα πολυήμερου λουκέτου. Οι μικρές επιχειρήσεις και οι διάφοροι παραγωγικοί κλάδοι τα ίδια.
Αυτό φυσικά και το γνωρίζει η Κυβέρνηση και καλό θα είναι τα όποια πιθανά μέτρα να λάβουν υπόψιν τους αυτές τις παραμέτρους.
Μιλάω για «πιθανά μέτρα» γιατί , όπως όλοι μας νομίζω, φοβάμαι το μέλλον βλέποντας πώς στριμώχρνονται στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, στα μαγαζιά που δεν τηρούν τις αποστάσεις, στις παραλίες που ο ένας παραμένει πάνω στον άλλον.
Ο κορωνοϊός είναι εδώ, ακόμη δυστυχώς. Δεν έφυγε, δεν έχουμε βρει τη γιατρειά του, δεν έχουμε βρει εμβόλιο και άρα είμαστε και ως άτομα και ως οικονομία ευάλωτοι στις προθέσεις του.
Καλό λοιπόν το ξαμόλημα και τα παρελκόμενά του αλλά όπως «σαν την Χαλκιδική δεν έχει», έτσι δεν έχει και σαν τη υγειά τη δική μας και των δικών μας ανθρώπων. Όπως «δεν έχει» στον ήλιο μοίρα αν κάποιος, σήμερα, για όποιο λόγο χάσει τη δουλειά του.
Οι δικές μας αδυναμίες κάνουν τον ιό πιο δυνατό. Και μάλλον πρέπει να κοιτάξουμε τον καθρέφτη μας και να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε, όλοι μας.
Γιάννης Καφάτος
