Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι την κάνει!)
Μάθε παιδί μου γράμματα γιατί αλλιώς δε θα πας Ντουμπάι
Αχ, αν δεν βάλεις ένα «τυράκι» δεν μπορείς να τα πείσεις τα άτιμα για τίποτα. Ε, το Ντουμπάι είναι μια καλή φάκα δε νομίζεις;
Παλιά έπρεπε να έχεις τζιπ, να καυχιέσαι ότι πλήρωσες μια μακαρονάδα κι ένα κρασί με περίπου μισό και βάλε μισθό για να έχεις πρόσωπο σε μια ιδιότυπη κοινωνία.
Αυτοί έκαναν κουμάντο και διαχειρίστηκαν τις ζωές μας για χρόνια. Οι «πετυχημένοι», οι χλιδάτοι που χωρίς αυτούς δεν έκανε βήμα ο τόπος και η κοινωνία.
Βάφτιζαν τα σκυλάδικα «πολιτιστικά κέντρα» για να ξεπερνιούνται πολεοδομικές και άλλες δυσκολίες και φρόντιζαν σε κάθε αντίπαλο να του κολλάνε μια ετικέτα που τον καθιστούσε παρία στην κοινωνία που έχτιζαν. (τότε δεν υπήρχαν social media και πληρωμένα τρολ για τον απαραίτητο πόλεμο λάσπης).
Μπορεί να περάσαμε κρίση, μπορεί να καταστράφηκε μια χώρα, αφού καταστράφηκαν οι ζωές εκατομμυρίων ανέργων και άλλων θυμάτων της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, οι νοοτροπίες όμως που γαλούχησαν μια Ελλάδα της φούσκας, της επίπλαστης χλίδας και του απόλυτου φιλοτομαρισμού παραμένουν, αντέχουν και κυριαρχούν.
Οι «δεν εμβολιάζομαι», οι «κάνω πάρτι μέσα στην απαγόρευση», οι «πάω Ντουμπάι», όλοι αυτοί οι τύποι πάντα υπάρχουν, θα υπάρχουν και θα μας κουνάνε το χέρι, το δάχτυλο (ξέρετε ποιο να μην το αναλύσουμε παραπάνω) και τελικά την ανοιχτή τους παλάμη.
Πάντα υπήρχαν και θα υπάρχουν αυτοί που μπορούν …παρακάμπτουν τους γενικούς κανόνες, και αν τους την πεις κιόλας θα είσαι «μίζερος», «μαδουραίος» και δεν ξέρω ΄γω τι άλλο επίθετο θα αξιοποιηθεί για να μειώσει όποιον θέλει να ασκεί κριτική.
Ποιο πολύ όμως από την πονηριά για μια νύχτα χλίδας στο Ντουμπάι έχω εκπλαγεί με την βεβαιότητα της ανακοίνωσης για την επαναλειτουργία των σχολείων στις 11 Ιανουαρίου. Την ανακοίνωση έκανε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος από το Σάββατο 2 Ιανουαρίου, ενώ διαβάζω ότι η αρμόδια επιτροπή θα συνεδριάσει σήμερα, Δευτέρα 4 Ιανουαρίου, για το θέμα και τις τελικές αποφάσεις.
Προς τι τόση σπουδή; Έχουν πάρει χαμπάρι ότι παρα-μιλάνε εκεί στην κυβέρνηση την ώρα που θα έπρεπε να μιλάνε όταν είναι σίγουροι τι θα πράξουν; Έχουν καταλάβει ότι τα παιδιά είναι μια ειδική ομάδα που έχει πληγεί συναισθηματικά και κοινωνικά από τα απαραίτητα μέτρα για τον περιορισμό της πανδημίας που δεν χωράει ήξεις-αφίξεις και παλινωδίες;
Μακάρι τα παιδιά μας να έχουν τη δυνατότητα να ξεφαντώνουν στο Ντουμπάι και να ξεχνάνε τις δυσκολίες της Αθηναϊκής καραντίνας, αλλά μέχρι τότε ας τους δοθεί η ευκαιρία να είναι τουλάχιστον ήρεμα.
Τα παιδιά μας θέλουν ηρεμία και ένα σχέδιο να επιστρέψουν σε ένα ασφαλές σχολικό περιβάλλον.
Μακάρι να ισχύσει ότι είπε ο κύριος εκπρόσωπος και να μην υπάρχουν λόγοι για να αλλάξει η ημερομηνία.
Άλλωστε είπαμε, αν δε μάθουν καλά γράμματα, πώς θα μπορούν να ξεσαλώνουν στα ντουπάγια, τα ντουβάρια!
Γιάννης Καφάτος
