Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι αι την κάνει)
Η θανατική ποινή έχει καταργηθεί
2008, και νομίζω όλοι θα θυμούνται τι έκαναν εκείνο το βράδυ που ο Επαμεινώνδας Κορκονέας δολοφόνησε τον 15χρονο Αλέξη Γρηγορόπουλο.
Σήμερα, 13 χρόνια μετά μπήκα να διαβάσω λίγο στο διαδίκτυο τις ειδήσεις εκείνων των ημερών, των μετέπειτα, τις ειδήσεις για τη δίκη.
Μέχρι τον περασμένο Αύγουστο, λόγω της δουλειάς, μου περνούσα σχεδόν κάθε μέρα από το μνημείο που έχει τη φωτογραφία του 15αρη νεκρού.
15χρονών έγινε η κόρη μου πρόσφατα.
Είναι δύσκολο να χωνέψεις αυτό που συνέβη.
Προσωπικά, διαβάζοντας αρκετά δημοσιεύματα εκείνο που θέλω να επισημάνω είναι οι μετέπειτα δολοφονίες του νεαρού Αλέξη, μετά τον πυροβολισμό.
Όλο αυτό το μίσος εναντίον του παιδιού που ενώ ήταν νεκρό, υπήρχαν πολλοί που προσπαθούσαν να τον παρουσιάσουν ως … όπως φαντάζεσαι, γιατί; Για να δικαιολογηθεί μια δολοφονία!
Είναι δυνατόν, τότε, και τώρα και πάντα να λέμε ότι μια συμπεριφορά ενός παιδιού τιμωρείται με θάνατο; Με εκτέλεση;
Μετά ήρθε η δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου. Ακόμη περισσότερες δολοφονίες μετά τις κλωτσιές που είδαμε στις κάμερες από όσους προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι κάποιος που είναι διαφορετικός από ότι αντέχει η κοινωνία τελικά φταίει για ό,τι παθαίνει.
Η θανατική ποινή έχει καταργηθεί και ο κάθε ένστολος οφείλει να το γνωρίζει. Οι εκτελέσεις έχουν σταματήσει (ή έτσι θέλουμε να πιστεύουμε) .
Ο Αλέξης Γρηγορόπουλος ήταν ένας 15αρης που δολοφονήθηκε πολλές φορές μετά τη σφαίρα που τον στέρησε από τη μάνα, τον πατέρα και τους φίλους του.
Ελπίζω αυτοί που θέλουν να τον τιμήσουν να μη δώσουν άλλοθι σε όλους αυτούς που πάντα ψάχνουν ελαφρυντικά στον εκάστοτε «κορκονέα».
Γιάννης Καφάτος
