Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι αι την κάνει)
Η καφρίλα στις παραλίες δεν τελειώνει ποτέ!
Είναι κακό στην άμμο να χτίζεις παλάτια.
Ακόμη χειρότερο είναι προσπαθείς κρατήσεις την παραλία, την αμμουδιά που κάνεις μπάνιο καθαρή.
Σαββατοκύριακο και παρά τους αέρηδες οι παραλίες στο Πόρτο Ράφτη που βρέθηκα ήταν επαρκώς τίγκα στον κόσμο και σε ένα περίεργο, εξοργιστικό σκουπιδαριό.
Πρόσεχε, όταν λέω σκουπιδαριό μην πάει ο νους σου σε τίποτα τριτοκοσμικές εικόνες.
Όχι. Ο Δήμος είχε ωραιότατους κάδους, τα απορριμματοφόρα πέρναγαν και τους άδειαζαν.
Οι υπάλληλοι στις παραλίες είχαν τασάκια σε κάθε σετ ομπρέλα-τραπεζάκι.
Δηλαδή οι «άλλοι» έκαναν αυτό που έπρεπε.
Ποιος δεν το έκανε;
Μα φυσικά εμείς, οι λουόμενοι, οι πολίτες, το κοινό.
Καπνίζεις. Έχεις το τασάκι στο σετ που πλήρωσες. Γιατί ρε αδελφούλη δεν το πετάς μέσα παρά προτιμάς να το σβήσεις στην άμμο;
Παίρνεις τον καφεδάκο σου. Στο φέρνουν με πλαστικό καλαμάκι σε πλαστικό ποτήρι (που υποτίθεται ότι έχουν καταργηθεί υπέρ των ανακυκλωμένων από τον Ιούλιο), το πίνεις, το απολαμβάνεις. Γιατί φεύγεις και το αφήνεις στην άμμο να κάνει παρέα στις γόπες που κάνουν κι αυτές παρέα μεταξύ τους;
Γιατί δεν το αφήνεις στο δρόμο για το αυτοκίνητό σου σε κάποιον από τους κάδους;
Γιατί είσαι τόσο εγωιστικά κάφρος;
Είναι απίστευτο αλλά είδα μπροστά μου τον αέρα να παίρνει το ποτήρι με τον μισοτελειωμένο καφέ κάποιου και να τον ρίχνει στη θάλασσα. Τι έκανε ο τύπος; Αναρωτήθηκε φωναχτά, πότε θα ξανάρθει το παιδί να παραγγείλει άλλον.
Το ποτήρι συνέχισε το μπάνιο του με τους λουόμενους μέχρι που το έσωσε κάποιος και το πήγε στον κάδο.
Πέρασε δε μπροστά από τον τύπο που του έφυγε. Ατάραχος.
Η καφρίλα βασιλεύει. Είμαι βέβαιος ότι όσοι πετάνε τις γόπες των τσιγάρων τους, αφήνουν τα σκουπίδια τους θα βγάζουν πύρινους λόγους επί παντός επιστητού στην παρέα και στο facebook.
Η κατάσταση δε είναι τραγική. Προσπάθησα να μαζέψω τις γόπες γύρω από τα πόδια μου, εκεί που καθόμουν. Ήταν απίστευτο ότι αισθάνθηκα ότι κάνω κάτι μάταιο. Όσο μάζευα τόσες ξεφύτρωναν. Κι επίσης κάποιος με κοίταζε λες και ήμουν εξωγήινος.
Γιάννης Καφάτος
