Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι αι την κάνει!)
Η γονιμότητα και τα σποτ της ντροπής (και δεν είναι μόνο ένα)
Μόνο σαν αστείο, κακόγουστο, αγενές και πατριαρχικό μπορώ να αντιμετωπίσω όλα όσα γίνονται, ή είχαν σχεδιαστεί να γίνουν για το περίφημο συνέδριο γονιμότητας .
Να σου πω ότι χυδαιότερη «βρισιά» από το «άτεκνη» δεν έχω!
Και δυστυχώς αυτό τον χαρακτηρισμό τον έχω ακούσει στο παρελθόν, κυρίως από γυναίκες. Και μάλιστα και από μια γυναίκα που η εικόνα της, η περσόνα, το στιλ, και ο μύθος της την έχουν για πολύ σπουδαία, εναλλακτική, με τσαγανό. Έχουν δίκιο σε όλα. Αλλά όταν με τα αυτιά μου την άκουσα να χαρακτηρίζει μια γυναίκα «άτεκνη» έχασα κάθε θαυμασμό – μην πω και δέος – που μου προκαλούσε η συναναστροφή μαζί της.
Γυναίκες καταδικάζουν γυναίκες που δεν έχουν παιδιά.
Για να σκεφτούμε γιατί μια γυναίκα δεν έχει παιδιά:
- Δεν θέλει να κάνει
- Δεν μπορεί να κάνει
Γιατί οι γυναίκες είναι πιο αυστηρές από ό,τι μερικές φορές οι άντρες; Μα απλούστατα, έχουν μεγαλώσει από μάνες καταπιεσμένες, πατεράδες τους μεγάλωσαν μανάδες που όλοι υπάκουαν στον πατέρα-αφέντη και έτσι για να μην το κουράζουμε διαιωνίζουν μια άγρια κατάσταση που βάζει οποιονδήποτε δεν είναι «Λευκός, στρέιτ, άντρας» σε δεύτερη, τρίτη και τέταρτη και πέμπτη μοίρα.
Η κοινωνία μας καταδικάζει τις γυναίκες σε δεκάδες ενοχές.
Η πατριαρχική κοινωνία καταδικάζει τις γυναίκες στο πυρ το εξώτερον αν δεν ικανοποιούν σωστά τον ρόλο που τους επιφυλάσσει η πατριαρχία: δεύτερος ρόλος, κομπάρσος.
Έτσι λοιπόν με ‘κείνα και τ’ άλλα φτάσαμε να διαφημίζουμε την ευθύνη της γυναίκας που δεν κάνει παιδιά.
Ξέρεις όμως, εμετικότερο από το σποτ που κυκλοφόρησε, ξεσήκωσε τον κόσμο τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και δημιούργησε event και αντιδράσεις (και σχεδόν αγνοείται από τα μέινστριμ ΜΜΕ) είναι ένα άλλο ραδιοφωνικό σποτ που μιλάει για την υπογεννητικότητα και πώς μια τράπεζα σκέφτεται το καλό του ζευγαριού και θα το βοηθήσει να κάνει οικογένεια.
Δεν λέει πώς, αλλά φαντάζομαι με «γκαστρω-δάνειο» με χαμηλό επιτόκιο … Μιλάμε για τράπεζα που πετάει έξω από το σπίτι μια οικογένεια ανέργου που δεν έχει να πληρώσει την δόση της κάρτας ή του στεγαστικού, διαφημίζει τη στήριξη της γέννησης παιδιών.
Αν αρχίσουμε να παρατηρούμε τι μας πασάρουν, τι μας πλασάρουν τότε ή πρέπει να σαλτάρουμε ή πρέπει να δεχτούμε ότι με κάποιο τρόπο είμαστε νούμερο του τσίρκο.
Αν η πολιτεία θέλει να βοηθήσει την ελληνική οικογένεια ας λύσει τη γραφειοκρατία των υιοθεσιών – για να πω ένα παράδειγμα.
Και μετά, για να το πω κι αυτό: Να είναι προσεκτικοί όσοι «υπογράφουν», προσφέρουν στήριξη, αιγίδα πριν ξεσπάει καταιγίδα.
Οπότε να κλείσω με την συμβουλή που άκουγα από μικρός: Δεν ρωτάμε ποτέ μια κυρία γιατί δεν έχει παιδιά. Είναι κάτι πολύ προσωπικό και η ερώτησή μας μπορεί να την στενοχωρήσει ή να τη φέρει σε δύσκολη θέση. (ευχαριστώ τους γονείς μου που μου την έδωσαν!)
Γιάννης Καφάτος
