Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι την κάνει!)
Η επέλαση της απέλασης
Η χθεσινή μέρα, Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου άρχισε και τελείωσε με την είδηση για τη φωτιά, τις φωτιές στη Μόρια, στο Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης των προσφύγων και μεταναστών.
ΚΥΤ, λένε τα αρχικά, και μου θυμίζει τον Κιτ τον ιππότη της ασφάλτου. Εκεί υπήρχε ένα έξυπνο αυτοκίνητο που με τον μάτσο ντετέκτιβ κατατατρόποναν τους κακούς.
Στο δικό μας ΚΥΤ, δεν υπάρχει καμιά εξυπνάδα πουθενά. Αντιθέτως περισσεύει η ανικανότητα, και ο μισανθρωπισμός.
Πρώτο χάσταγκ, αυτό το «καγκελάκι», η δίεση ντε, αυτό: # στο twitter είναι η λέξη #Απέλαση
Μετά από μια κυβέρνηση ανίκανων επί του θέματος, εκ του αποτελέσματος, έχουμε μια άλλη κυβέρνηση με το ίδιο αποτέλεσμα με τη διαφορά ότι επένδυσε στην απέλαση, στα κλειστά σύνορα κλπ.
Έπρεπε να καεί ο καταυλισμός για να συνοδευτούν επιτέλους τα 420 ασυνόδευτα ανήλικα παιδιά που ζούσαν – μεγάλη λέξη – για να τη «σπαταλάμε» έτσι άλογα στον καταυλισμό των περίπου 13 χιλιάδων ανθρώπων.
Ένα χρόνο η νέα κυβέρνηση, 4 η προηγούμενη, η αριστερή, και τα ασυνόδευτα αυξάνονταν και πληθύνονταν και ποιος ξέρει σε ποιους επιτήδειους είχαν πέσει μόνα τους μέσα σ΄ αυτό το ΚΥΤ.
Η Μόρια και οι άθλιες συνθήκες που επικρατούν εκεί θα μείνει ως το στίγμα για την πολιτισμένη Ελλάδα, και την Ευρώπη. Μια δομή που καταργεί κάθε έννοια ανθρωπισμού, και αφήνει εκτεθειμένους τόσο τους πρώην και νυν κυβερνώντες μας, εν Ελλάδι, όσο και τους «συμμάχους» μας πολιτισμένους Ευρωπαίους.
Οι πολίτες της Μυτιλήνης, ξεχασμένοι κι αυτοί, έρμαιο των ακροδεξιών ρητορικών, ζουν και αυτοί το πρόβλημα που κανείς δε θέλει να μοιραστεί μαζί τους. Γιατί το προσφυγικό είναι πρόβλημα, τόσο μεγάλο που ξεπερνάει σε μπόι όλους όσοι υποδήθηκαν ότι ασχολούνται μαζί του.
Το προσφυγικό/μεταναστευτικό πρόβλημα θέλει συνεργασίες, τόλμη και αλήθειες που οι πολιτικοί στην Ευρώπη προτιμούν να κρατούν σαν μυστικό κρυμμένο στης καρδιάς τα βάθη
Ο κοινωνικός αυτοματισμός στο πικ, στην κορφή του ελληνιστί!
Πάντα θέλουμε κάποιον να φταίει για ό,τι συμβαίνει και όλοι μας ξέρουμε πολλούς πολιτικούς που επένδυσαν στον φόβο των ξένων και στην απέλασή τους.
Ο κύριος, βουλευτής, Βελόπουλος σταμάτησε να πουλάει σήμερα και πρότεινε, να ανοίξει η Γυάρος και να τους πάνε όλους εκεί. Στο κολαστήριο.
Εκείνο που δε λέει ο κάθε Βελοπουλικής λογικής συμφωνών μαζί του είναι ότι ανοίγοντας ένα ξερονήσι για τους ξένους μπορεί μελλοντικά να ανοίξει η όρεξη για εκτοπισμούς και άλλων . Είναι αστείο και να επιχειρηματολογήσεις .
Η Μόρια είναι μια ντροπή, ένα απόστημα που έσπασε με τις φωτιές και την ξαναθυμηθήκαμε σήμερα. Είναι όμως εκεί . Και Μόρια σημαίνει άνθρωποι. Άνθρωποι όλων των λογιών που πρέπει κάποιος να φροντίσει γι’ αυτούς. Να ξεχωρίσει, να περιθάλψει, να αγκαλιάσει, και προφανώς να επαναπατρίσει. Αλλά με σύστημα και μέθοδο και όχι βαφτίζοντάς τους όλους φονιάδες, τρομοκράτες και δεν ξέρω ‘γω τι άλλο.
Η Μόρια θα είναι πάντα μια πληγή που για να κλείσει θα περάσουν πολλά χρόνια. Και όσο πιο πολλά χρόνια παραμένει μια πληγή τόσο πιο πολύ θα κακοφορμίσει. Οι πληγές γεννούν πληγές και οι πληγές καρκίνους.
Ας σκεφτούμε: Αντέχουμε ακόμη έναν καρκίνο στην ήδη άρρωστη κοινωνία μας;
Γιάννης Καφάτος
