Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι αι την κάνει!)
«Εκτελούνται…» (μεταφοραί, εντολαί, δημοσιογράφοι)
Η εν ψυχρώ εκτέλεση του δημοσιογράφου Γιώργου Καραϊβάζ, την Παρασκεύη 9 Απριλίου 2021 ήταν μια ακόμη απεχθής πράξη κατά της δημοσιογραφίας, της ελευθερίας του λόγου και της Δημοκρατίας.
Παγώσαμε όλοι.
Είναι φρίκη ένας άνθρωπος που επιστρέφει στην ασφάλεια της εστίας του να εκτελείται με δέκα σφαίρες, χαριστική βολή. Είναι φρίκη είτε είναι δημοσιογράφος, είτε όποιας άλλης επαγγελματικής ιδιότητας.
Και μετά τη δολοφονία άρχισαν οι δηλώσεις.
Και πολλές δηλώσεις που δείχνουν την απύθμενη κακία που κυκλοφορεί ανάμεσά μας. Με τη σορό του ανθρώπου στο σημείο της εκτέλεσης κάποιοι έγιναν δικαστές κι έβγαλαν απόφαση. Αυτό είναι ένα φαινόμενο που θα συνεχίσει να ενδημεί όσο γιγαντώνεται η δύναμη των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Όταν έχεις ένα βήμα πρέπει να το «εκμεταλλεύεσαι»…
Και μετά από σχεδόν 24ώρες από την εκτέλεση του Δημοσιογράφου, ο Πρωθυπουργός κάλεσε στο Μέγαρο Μαξίμου τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη και ο τελευταίος όταν βγήκε από την συνάντηση μας είπε ένα γνωστό «ποίημα»: Με εντολή του Πρωθυπουργού …κλπ, κλπ κλπ
Και φυσικά η απορία που γεννήθηκε από όταν το «ποιηματάκι» περί εντολής άρχισε να κυκλοφορεί είναι μια και μοναδική: Μα χρειάζεται εντολή για τα αυτονόητα;
Κι αν χρειάζεται τι συμβαίνει όταν δεν εκτελούνται οι εντολές που δίνονται; Τι γίνεται όταν αργεί να εκτελεστεί η εντολή; Ποιος παίρνει την ευθύνη και ποιος την έχει πετάξει στην εξέδρα;
Με ενοχλεί όχι μόνο στην πολιτική αλλά και γενικότερα η έννοια του «μπαμπούλα» για να γίνει κάτι.
Πάντα στη δουλειά μου προσπαθούσα και προσπαθώ να κάνω σωστά αυτό που πρέπει. Γιατί έτσι νιώθω, έτσι θέλω, έτσι έχω μάθει. Όχι γιατί υπάρχει ένας μπαμπούλας. Βεβαίως δεν παραβλέπω ότι μια έξωθεν πίεση πολλές φορές παίζει το ρόλο της.
Στην περίπτωση όμως μιας εκτέλεσης, μέρα μεσημέρι, ενός δημοσιογράφου, σε δημόσιο χώρο υπήρχε περίπτωση να μην υπάρχει εγρήγορση για την εξιχνίασή της;
Μπορεί να υπάρχει αστυνομικός, σε κάθε βαθμίδα, η μέλος της πολιτικής ηγεσίας της αστυνομίας που για ένα τέτοιο έγκλημα θα περιμένει «εντολές» για να κάνει τη δουλειά του;
Τρομάζω με την ευκολία που οι κάθε λογής εγκληματίες μπορούν να δολοφονήσουν έναν συνάδελφο μου.
Τρομάζω με την ευκολία που μια επίθεση στην Δημοκρατία μπορεί να γίνει τόσο εύκολα αντικείμενο επικοινωνιακής και όχι ουσιαστικής αντιμετώπισης.
Ελπίζω να εκτελεστούν οι εντολές και οι εκτελεστές του Καραϊβάζ να βρεθούν, να ομολογήσουν ποιος τους έβαλε να τον εκτελέσουν και η Δικαιοσύνη να τους καταδικάσει.
Περισσότερο όμως απ΄ όλα ελπίζω κάποτε να λειτουργούν όλα χωρίς να χρειάζονται επικοινωνιακές «εντολές» για τα αυτονόητα. Ίσως τότε να αισθανόμαστε πιο ασφαλείς και πιο σίγουροι ως πολίτες!
