Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι αι την κάνει!)
Ειρωνεία της τύχης μας (μέσα …κλπ)
Καλημερίζουμε την όμορφη Πέμπτη, στα μέσα του κουτσοφλέβαρου και μαζί το νέο αυστηρό εγκλεισμό που απαιτεί η κατάσταση αντιμετώπισης της εξάπλωσης του κορωνοϊού.
Καλημερίζουμε δηλαδή τα νέα μέτρα. Και το κάνουμε γιατί είμαστε ευγενείς και με ανατροφή που λέει «η καλημέρα είναι χαρά και τη μοιράζουμε απλόχερα»!
Και σε αυτή την «καλημέρα» θα στηρίξουμε τη βάση της καλής διάθεσης γιατί αλλιώς όπου και να το πιάσεις θα χαλαστείς.
Αισιόδοξα λοιπόν θέλω να σου πω για τη μεγαλύτερη ειρωνεία που πήρε το μάτι μου κατεβαίνοντας από ένα ιατρικό ραντεβού την Κηφισίας. Υψος Φιλοθέης νομίζω είδα το μεγάλο κατάστημα εποχιακών που είχε σιάξει αποκριάτικη βιτρίνα.
(αν ήμασταν ελληνική κωμωδία εδώ θα ακουγόταν ο κλασικός ήχος που μοίαζει με τσίγκινο ήχο «μπόινγκ» – χωρίς το «φσστ» του Βουτσα).
Κάποιος μας κάνει πλάκα έτσι;
Δε θά ΄ταν ωραία να ακούγαμε ένα διάγγελμα που να έλεγε: Ελα παιδιά, πάμε, μια πλάκα ήτανε, μια άσκηση ετοιμότητας….
Επειδή όμως αυτό που ζούμε είναι πιο σοβαρό από την πλάκα που πάω να κάνω, το μαγαζί με τα αποκριάτικα είναι ένα κερασάκι σε μια κακοφορμισμένη τούρτα που δεν θέλει να φάει κανείς.
Την ώρα που μπαίνουμε-μωρό-μου-μπαίνουμε-μέσα-στο-τούνελ (για να πάρω αλλιώς τον Πορτοκάλογλου), ο εποχιακός έμπορος προσπαθεί ο δόλιος να φτιάξει τη διάθεσή μας με την αποκριάτικη βιτρίνα του.
Δεν είναι κακό να ελπίζει κανείς ότι κάποιοι θα θελήσουν να μασκαρευτούν, να κάνουν αποκριάτικη ντεκορασιόν στο σπίτι τους, μη σου πω ότι κάποιοι μπορεί να κάνουν και κρυπτοπάρτι κωρονομασκαράδικο.
Τέλος πάντων η ειρωνεία που μας περιτριγυρίζει είναι διάχυτη.
Ζούμε όλες τις ειρωνείες μαζί: Την της τύχης, την τραγική μέχρι και τη σωκρατική (αυτό που ο μακαρίτης προσποιείτο τον αφελή προκειμένου να δουλέψει η «μαιευτική» του μέθοδος) .
Εκτός αν η ειρωνεία είναι ίσως μια δικλείδα ασφαλείας. Για ν’ αντέξουμε!
Δύναμη και αντοχή. Δύσκολες έννοιες να τις κατακτήσεις στις μέρες μας. Οι περισσότεροι που ξέρω, κι εγώ μαζί, τις επικαλούμαστε αλλά μέσα στην ερημιά του εγκλεισμού, με τις αναμνήσεις να χορεύουν στο κεφάλι σου σάμπα και λάτιν, αλλά είναι δύσκολο να τις ενστερνιστείς.
Τι θα ντυνόσουν αν αύριο, κάποιος έλεγε: Βουρ, είστε λεύτεροι, μια πλάκα ήτανε. Πάρτε πίσω τη ζωή σας;
Θα ντυνόσουν ή θα πεταγόσουν με ό,τι φορούσες να πας να βρεις τα φιλαράκια στο στέκι σας;
Δύναμη, αντοχή και καλή σας μέρα!!!
