Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι αι την κάνει)
«Δολοφονήθηκε» από αδιαφορία
Ο χιονιάς του Γενάρη του 2022, αυτές οι 2 μέρες χιονιού και οι ακόλουθες 3 με τα προβλήματα που δημιούργησε ο χιονιάς θα μας μείνει να τον θυμόμαστε.
Είμαστε πολύ τυχεροί που δεν πέθανε από το κρύο κάποιος οδηγός ή συνεπιβάτης αυτοκινήτου στη Λαυρίου και στην Αττική οδό, τόσες ώρες που έμειναν ξεχασμένοι και εγκλωβισμένοι και παγωμένοι και διψασμένοι και νηστικοί.
Το παγωμένο όμως κύμα χτύπησε και στο Παρίσι και διάβασα μια είδηση που μου έχει καρφωθεί στο μυαλό και πραγματικά με κάνει να αναρωτιέμαι τι κόσμο έχουμε φτιάξει και πώς ζούμε μέσα σ’ αυτόν.
Ακούστε λοιπόν τι έγινε: ένας άντρας περπατούσε στην Rue de Turbigo, κοντά στην πολυσύχναστη Πλατεία Δημοκρατίας. Εκεί κοντά ήταν το σπίτι του. Ήταν 85 χρόνων. Τον έλεγαν Ρενέ Ρομπέρ, από την Ελβετία και ήταν φωτογράφος. Ήταν διάσημος για τα πορτρέτα καλλιτεχνών φλαμένκο που του άρεσε να αποτυπώνει με την κάμερά του. Ήταν 19 Ιανουαρίου, και το κρύο μαζί με το χιόνι που είχε πέσει στο Παρίσι έκαναν τους δρόμους επικίνδυνους.
Ο Ρομπέρ, για κάποιο λόγο έπεσε. Ίσως γλίστρησε.
Ένας γέρος 85 ετών, έπεσε στο δρόμο, σε έναν πολυσύχναστο δρόμο. Κι έμεινε εκεί μόνος και αβοήθητος χωρίς κανείς να προστρέξει σε βοήθεια.
Πέρασαν 9 ώρες με τον Ρομπέρ πεσμένο στο δρόμο.
Ο μοναδικός άνθρωπος που έτρεξε να τον συνδράμει, όταν τον είδε, ήταν ένας άστεγος. Κλωσάρ, τους λένε τους πλάνητες, φτωχούς κακοντυμένους, αλητάκους του Παρισιού. Αυτός όμως ήταν ο μοναδικός άνθρωπος στην πόλη του φωτός, που εμφάνισε το πιο σκοτεινό της πρόσωπο, που πήγε να βοηθήσει, να ζητήσει βοήθεια.
Δεν είναι τραγικό;
Σκέψου το λίγο.
Ένας άνθρωπος πεσμένος στο δρόμο και κανείς να μην κάνει τίποτα. Για 9 ώρες.
Γι’ αυτό λέω ότι ο Ρενέ Ρομπέρ πέθανε από αδιαφορία. Δολοφονήθηκε από μια απρόσωπη πόλη, από αδιάφορους ανθρώπους.
Δεν ξέρω γιατί τόσες μέρες από τη μέρα που διάβασα αυτή την είδηση δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου την εικόνα. Τη μεγάλη εικόνα: αυτή που δείχνει την αδιαφορία που με έναν τρόπο έχει φωλιάσει σε πολλούς ανθρώπους.
Ελπίζω να μην γίνουμε παριζιάνοι. Ελπίζω να είμαστε σαν τον άστεγο που νοιάστηκε.
Να νοιαζόμαστε τους άλλους. Αυτή είναι μια αρετή που πρέπει να ξανακερδίσουμε και να κληροδοτήσουμε στα παιδιά μας.
Γιάννης Καφάτος
