Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι αι την κάνει!)
Απορίες
Απορίες πολλές που πηγάζουν από μια τοξική βόλτα στις ειδήσεις
Πώς καλλιεργείται η αίσθηση ότι τα μέτρα θα χαλαρώσουν όταν τα κρούσματα ξεπέρασαν τα 3.000 κρούσματα;
Φυσικά και όλοι θέλουμε να επιστρέψουμε στις ζωές μας. Θέλουμε να βγούμε, να δούμε φίλους, να πιούμε, ν’ αγκαλιάσουμε τους δικούς μας ανθρώπους.
Το θέμα είναι: μπορεί να γίνει; Μπορεί να γίνει με ασφάλεια; Αφού ούτε το πρόγραμμα εμβολιασμών δεν έχει ολοκληρωθεί. Μπορούμε να ροβολάμε χωρίς έγνοια μόνο και μόνο επειδή δεν αντέχει η οικονομία;
(και τι ωραία που πασάρεται από ορισμένα μέσα η «ανάγκη» να βγούμε έξω, να ανοίξει η αγορά…)
Πώς καταφέρνουν οι πολιτικοί, και δη οι ευρωβουλευτές Ζαγοράκης και Κυμπουρόπουλος εν προκειμένω, να χρειάζονται «μετάφραση» για τις πράξεις τους και μόλις αρχίζει ο κόσμος να κάνει το κοινώς ονομαζόμενο «κράξιμο» να προσφεύγουν σε διευκρινήσεις;
Πώς καταφέρνει κάποιος ένστολος να πάρει πόστο στη Βουλή και να τελικά να τον διώχνουν επειδή κάνει τσαμπουκά – κατά το κοινώς λεγόμενο – στον αυτόπτη μάρτυρα του φονικού τροχαίου;
Πόση δύναμη πρέπει να κρύβει ένας πατέρας και μία μάνα για να δωρίσουν τα όργανα του νεκρού γιου τους, και τι παράδειγμα προς μίμηση δίνουν για όλους μας!
Ποια εσωτερική δύναμη ωθεί κάποιον να κομπάζει και να πετάει στη μούρη – κατά το κοινώς λεγόμενο – την κουτσουκέλα του και μετά να ζητάει και τα ρέστα
Μέχρι πότε οι συζητήσεις στη Βουλή για τόσο σοβαρά θέματα, όπως η αστυνομική βία, θα παραμένουν κοκορομαχίες και οι αρχηγοί μας, οι πολιτικοί, θα εκφωνούν ομιλίες που μοιάζουν με μακροσκελή στάτους στο φουμπου – κατά το κοινώς λεγόμενο – αντί επιχειρημάτων και προτάσεων; Βαρεθήκαμε ο ένας να κατηγορεί τον άλλον. Θέλουμε προτάσεις, με διαφωνίες, με ό,τι θέλετε αλλά προτάσεις! Τα προβλήματα λύνονται με προτάσεις και αποφάσεις όχι με διαγωνισμό καλύτερης ατάκας.
Πώς θα σταματήσει ο κατήφορος των ΜΜΕ; Είναι τραγικό να διαβάζεις όχι ειδήσεις αλλά ντιρεκτίβες.
Πότε θα σταματήσουν οι πολιτικοί να ακούνε τους επικοινωνιολόγους και θ’ αρχίσουν να ακούνε τους πολίτες και τα πραγματικά τους προβλήματα που θέλουν λύσεις και όχι επικοινωνιακούς χειρισμούς;
Έχω κι άλλες απορίες αλλά μην ξεφύγουμε – κατά το κοινώς λεγόμενο ! Καλημέρα σας!!!
Γιάννης Καφάτος
