Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι την κάνει!)
Από τον Κορωνοϊό στη φτώχεια μια καραντίνα δρόμος
Η καραντίνα για τη μείωση της διασποράς του φονικού Κορωνοϊού συνεχίζεται μέχρι, τουλάχιστον, τις 27 Απριλίου.
Αναμενόμενο και αναγκαίο το μέτρο και για πρώτη φορά η Ελλάδα στους διάφορους «χάρτες» και λίστες που κυκλοφορούν είναι παράδειγμα προς μίμηση και όχι προς αποφυγήν αφού η εξάπλωση του ιού και τα θύματα είναι μικρά, πολύ μικρότερα από χώρες με αντίστοιχο πληθυσμό.
Η Ελβετία που έχει κανα δύο εκατομμύρια λιγότερους κατοίκους από την Ελλάδα μετράει, ας πούμε, πάνω από 500 νεκρούς.
Χαιρόμαστε με τον μικρό αριθμό των νεκρών χωρίς να μπαίνουμε στο βάσανο του πένθους της κάθε οικογένειας. Αλλά έτσι είναι η ζωή. Γεμάτη «στατιστικά» που άλλοτε τρομάζουν άλλοτε δημιουργούν μια αίσθηση ικανοποίησης. Αρκεί πάντα να θυμόμαστε ότι πίσω από κάθε στατιστικό στοιχείο κρύβονται ανθρώπινες ζωές, και τραγωδίες.
Το θέμα είναι ότι ο Κορωνοϊός επελαύνει αλώβητος αφού καμία γιατρειά δεν έχει βρεθεί να τον καταπολεμήσει ως τα τώρα και μαζί του επελαύνει και μια τρομακτική φτώχεια .
Από τις πιο πλούσιες χώρες μέχρι τις πιο φτωχιές η ανεργία καλπάζει και συμπαρασύρει στη δίνη της εκατομμύρια ανθρώπων και των οικογενειών τους.
Την ώρα που γιατροί και νοσηλευτές δίνουν μάχη στα νοσοκομεία οι εταιρείες διώχνουν κόσμο.
Η καραντίνα κρατάει κλειστά μαγαζιά όλων των ειδών και οι εργαζόμενοι με τους ιδιοκτήτες τους βρίσκονται αντιμέτωποι με τη φτώχεια.
Κανείς δεν ξέρει πόσο θα χειροτερέψουν τα πράγματα, γιατί μόνο για επιδείνωση μπορεί να μιλήσει κανείς στα εργασιακά όσο κρατάει ο εφιάλτης.
Θυμάμαι, πολλοί από μας, γράφαμε για τους εμπορικούς δρόμους που είχαν ερημώσει λόγω της οικονομικής κρίσης. Τώρα το σκοτάδι επικρατεί σε κάθε δρόμο, και σοκάκι στις γειτονιές της Αθήνας και όλων των πόλεων.
Κλείνουν ακόμη και σουβλατζίδικα, και καφέ αφού η υπηρεσία «κατ’ οίκον παράδοσης» δε συμφέρει ώστε να μένει ανοιχτό το μαγαζί.
Η φτώχεια είναι παλιά επιδημία που κανείς δεν είχε αποφασίσει να εξαλείψει γιατί νόμιζε ότι είναι «μακριά» του. Σήμερα όμως, η πανδημία δείχνει ότι η φτώχεια, που δεν θα έχει ποτέ «εμβόλιο» μας αφορά όλους.
Πώς θα είναι η γειτονιά σου όταν περάσει ο εφιάλτης; Πόσα μαγαζιά θα ξανανοίξουν, πόσους υπαλλήλους θα έχουν;
Ρητορικές ερωτήσεις. Και ίσως κάποιος πει ότι είναι και πρόωρες αφού η πορεία του ιού συνεχίζει τον επιθετικό της ρυθμό. Όμως η ιστορία έχει δείξει ότι πανούκλες, οι ιοί και επιδημίες με κάποιο τρόπο, ακόμη και αυτές με τον τεράστιο αριθμό θυμάτων, περνάνε.
Η φτώχεια όμως θα γίνει ακόμη πιο μαζική, πιο απειλητική, και πιο θανατηφόρα όσο κανείς δεν σκέφτεται ν’ ασχοληθεί σοβαρά μαζί της.
Είμαι βέβαιος ότι η επιστήμη θα διώξει από την καθημερινότητά μας τη μεγαλύτερη παγκόσμια απειλή που γνώρισε η Γη μας – ελπίζω – σύντομα. Φοβάμαι ότι αυτοί που αποφασίζουν για τις ζωές μας μόνο επιδερμικά θα ασχοληθούν με την φτώχεια που θα αφήσει πίσω του ο Κορωνοϊός. Και πάλι θα υπάρχουν λίγοι κερδισμένοι και οι πολλοί θα είναι οι χαμένοι, και σ’ αυτήν την «παρτίδα».
Γιάννης Καφάτος
