Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι αι την κάνει).
Ακρίβεια, δεύτερο συνθετικό «βία»
Η ακρίβεια που μας έχει πάρει και μας έχει σηκώσει το τελευταίο διάστημα είναι μια μορφή βίας.
Πάρτε το χαμπάρι, όσοι καταδικάζετε τη βία απ’ όπου κι αν προέρχεται, ότι έρχεται ένα κύμα βίας που δεν θ’ αφήσει αλώβητο κανέναν άνθρωπο που συντηρείται από τη δουλειά του.
Δεδομένου δε ότι υπάρχουν ακόμη συμπολίτες μας που συντηρούνται από τη σύνταξη της μάνας, του πατέρα, ή των γιαγιαδοπαππούδων, η κατάσταση είναι τραγική και τα αποτελέσματά της θα τα βρούμε μπροστά μας.
Φυσικό αέριο, ΔΕΗ, λάδι, ψωμί, σουβλάκι, γάλα, για να αναφερθώ μόνο σε προϊόντα και υπηρεσίες που ήταν αυτονόητες, έχουν πάρει τον ανήφορο.
Η ακρί-βία αν δεν αντιμετωπιστεί θα επιφέρει σοβαρές πολιτικές εξελίξεις. Και δεν με νοιάζει καθόλου αν θα σημάνει φθορά ή άνοδο για τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου.
Όσο φτωχοποιείται ένας πληθυσμός είναι ευάλωτος, εκτός των άλλων, και την ακροδεξιά-νεοναζιστική ρητορική που όπως δείχνουν τα γεγονότα των τελευταίων εβδομάδων παίρνει πάλι τα πάνω της.
Τα επιδόματα δεν είναι λύση, αν και όσοι τα παίρνουν είναι ευγνώμονες που μπορούν κάπως να βοηθηθούν για να μην πνιγούν και άρα ευτυχώς που υπάρχουν και αυτά. Αλλά το γεγονός ότι δίνονται είναι απόδειξη ότι κι αυτοί που αποφασίζουν για μας καταλαβαίνουν το πρόβλημα – Δεν έγιναν ξαφνικά ανθρωπιστές!
Η κυβέρνηση πρέπει να πάρει μέτρα, πρέπει να προστατέψει τους πολλούς και όχι τα συμφέροντα των λίγων.
Μπορεί κάποιος να μην νοιάζεται γιατί το σουβλάκι θα φτάσει τα τρία ευρώ γιατί το σούσι που τρώει είναι υπερεκτιμημένο έτσι κι αλλιώς. Μπορεί κάποιος να μην νοιάζεται αν η φραντζόλα το ψωμί ακρίβυνε 20 λεπτά γιατί έτσι κι αλλιώς δεν ήξερε πόσο κόστιζε. (είναι ο ίδιος που δεν νοιάζεται πόσο κάνει ένα εισιτήριο γιατί ποτέ δεν χρησιμοποιεί τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς).
Θα ήταν ωραίο ριάλιτι να δούμε πολιτικούς να περνάνε τον μήνα με την οικογένειά τους με όσα παίρνει ένας υπάλληλος και οι ποινές αν δεν έπαιζαν καλά να ήταν αυξήσεις στα είδη πρώτης ανάγκης. Εκεί να βλέπαμε πώς θα λειτουργούσαν.
Μπορεί να ακούγονται λαϊκίστικα όλα αυτά. Να σας πω κάτι; Σκασίλα μου! Σημασία δεν έχει τι γράφω εγώ. Σημασία έχει ότι οι αποδείξεις που παίρνουμε έχουν πάρει την ανηφόρα. Σημασία έχει ότι τα περισσότερα νοικοκυριά είναι με το χαρτί και το μολύβι και κάνουν καθημερινούς υπολογισμούς. Κοιτάζουν τι θα κόψουν. Και όσο και να κόψουν πάλι «μέσα» μπαίνουν.
Και τα αυγά του φιδιού επωάζονται, και στο τέλος πάλι κάποιος θα την πληρώσει με τη ζωή του.
Κι αυτό με ανησυχεί!
Γιάννης Καφάτος
