Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι την κάνει!
Αφορισμοί και γιγαντοοθόνες
Ό,τι θα ζούσαμε να ακούσουμε την «είδηση» ότι ένας πρώην Μητροπολίτης, που ήταν χωροφύλακας επί Χούντας θα αφόριζε δεξιό Πρωθυπουργό και δύο Υπουργούς του, ούτε στο πιο σούρεαλ σενάριο σειράς στο Netflix θα το είχε φανταστεί κάποιος.
Κι όμως ο καταδικασμένος για υποκίνηση σε ρατσιστική βία, Χρυσόστομος, πρώην Μητροπολίτης Καλαβρύτων, το έκανε κι αυτό και διάβασε αφορισμό κατά του Πρωθυπουργού, Κυριάκου Μητσοτάκη, της Υπουργού Παιδείας, Νίκης Κεραμέως και του Υφυπουργού Πολιτικής Προστασίας, Νίκου Χαρδαλιά.
Η τρασαδρούρα, το σκουπιδαριό επί τω ελληνικότερω, στα καλύτερά της στο πρόσωπο ενός δημοσίου λειτουργού, που πληρώνεται από το κράτος και το μόνο που κάνει τα τελευταία χρόνια είναι να καταπατά ό,τι πιθανό και απίθανο όρκο δίνουν οι συνάδελφοί του, αξιωματούχοι της Εκκλησίας, που υποτίθεται διακονεί την αγάπη, τη συγχώρεση και άλλα συναφή.
Ο κ. Αμβρόσιος είναι χρόνια τώρα η ντροπή της Εκκλησίας, της επίσημης εκδοχής της, ως Μητροπολίτης αφού μόνο τη διχόνοια και το μίσος κηρύττει σε κάθε ευκαιρία. Ο Αμβρόσιος, χρόνια τώρα, διχάζει συστηματικά και ασελγεί με τα κηρύγματά του σε κάθε έννοια ανθρωπισμού, αποδοχής, αλληλοκατανόησης. Ανεξέλεγκτος – και σ’ αυτό έχουν ευθύνη οι συνάδελφοί του
Ανοίγει το στόμα του και το μίσος, οι κατάρες και εσχάτως ο αφορισμός βγαίνουν και κανείς δεν τον έχει βάλει στη θέση του. Από αυτούς που οφείλουν να το κάνουν: Τους αξιωματούχους ιεράρχες που πρέπει να δίνουν το παράδειγμα στους άλλους ιερωμένους και φυσικά στα «απολωλότα» πρόβατα που συντάσσονται με την κακία που διακονεί ο συγκεκριμένος κύριος.
Η είδηση περί αφορισμού, συνοδευόταν από τον υπότιτλο για «πιστούς που έφυγαν την ώρα που διάβαζε το κείμενό του» και αυτό είναι μια ελπίδα για όλους όσοι αγαπάνε την εκκλησία και βρίσκουν σ’ αυτή την παρηγοριά που ζητούν.
Η άλλη είδηση από τα «θρησκευτικά» του Σαββατοκύριακου είναι εντελώς σε άλλο μήκος κύματος και δείχνει πώς ένας θεσμός μπορεί να σέβεται τον άνθρωπο και τις δύσκολες συνθήκες που βιώνουμε τους τελευταίους μήνες λόγω της υγειονομικής κρίσης.
Ο Ιερός Ναός του Αγίου Αντωνίου στα Κάτω Πατήσια την Κυριακή έβγαλε προτζέκτορα, γιγαντοοθόνη στο προαύλιο ώστε να ακούνε και να βλέπουν τη λειτουργία όσοι φοβήθηκαν ακόμη και τον ελεγχόμενο συνωστισμό εντός του ναού.
Είναι μια κίνηση που ίσως ο Αμβρόσιος να την αφόριζε μαζί με τους ιερείς που την έκαναν αφού για ορισμένα άρρωστα μυαλά τα μέτρα προστασίας και στις Εκκλησίες είναι προδοσία της πίστης.
Από την άλλη είναι μια πράξη υπευθυνότητας για την προστασία αυτών που έχουν την ανάγκη να βρεθούν στην κατάνυξη μιας θείας λειτουργίας και να είναι προστατευμένοι.
Μην κοροϊδευόμαστε. Σε κάθε «επάγγελμα» υπάρχουν τα χλωρά και τα ξερά. Έτσι και στην Εκκλησία: Υπάρχουν οι «Αμβρόσιοι», υπάρχουν και οι άλλοι.
Οι σελίδες της καθημερινότητας μας είναι γεμάτες ιστορίες διχασμού, χρόνια τώρα. Και μάλιστα την εποχή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης ο διχασμός και όλα τα κατώτερα συναισθήματα έχουν την τιμητική τους.
Στον διχαστικό λόγο του κάθε Αμβρόσιου ας ορθώνουμε τον ανθρωπισμό, την αλληλεγγύη, την αποδοχή, την αγάπη και το απλό-άδολο ενδιαφέρον για τον διπλανό μας.
Ο καθένας στις δικές του «γιγαντοοθόνες» ας φροντίζει να ενώνει αντί να διχάζει.
