Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι την κάνει!)
Κυριακή γιορτή και σχόλη … ωραίο το άσμα αλλά απαγορεύεται!
- Αφού ο Κυριάκος βλέπει ότι είναι ντεμοντέ το 5μερο και αν ο εργοδότης «προσέχει» τους εργαζόμενους, κι αφού κι αυτοί το θέλουν πάμε για 7μερο εργασίας και καλώς ορίσατε στον προηγούμενο αιώνα.
- Μετά τη δήλωση και τις αντιδράσεις ο Κυριάκος το μάζεψε και τα έριξε στην Αχτσιόγλου.
- Όλα αυτά όμως είναι η αφορμή: Η οικονομική κρίση που μας κοπανάει όπως οι παλιές νοικοκυρές τέτοια εποχή κοπανούσαν τα χαλιά στα μπαλκόνια με τις «κοπανήστρες» (ναι είχαμε κι εμείς σπίτι) για να φύγει η σκόνη και να τα τυλίξουν με εφημερίδες, το μελάνι διώχνει το σκόρο, και μετά με σεντόνια και στο πατάρι … έτσι κι εμείς τυλιγμένοι, και κυρίως κοπανημένοι είμαστε έτοιμοι να ακούσουμε και πούμε ο,τιδήποτε!
- Τα λέγαμε και τις προάλλες με τις λέξεις που χάνουν το νόημά τους. Ποιος καθώς πρέπει πολιτικός σήμερα μιλάει για απολύσεις; Κανείς. Αλλά όλοι μιλάνε για αναδιάρθρωση των θέσεων εργασίας. Απολύσεις δηλαδή.
- Πώς γίναμε τόσο αδύναμοι και φοβισμένοι και δεν αντιδρούμε σε καμία από τις καθώς πρέπει μπαρούφες που εκστομίζονται και που σε τελευταία ανάλυση – και πρώτη μη σου πω – έχουν να κάνουν με το μέλλον μας, ή το μέλλον των παιδιών μας;
- Θα μου πεις «το μέλλον των παιδιών μας» θα σκεφτούμε όταν έχουμε το άγριο αύριο να μας δείχνει τα δόντια με τις ημερομηνίες λήξης λογαριασμών και άλλα τέτοια θεριά να μας τρομάζουν;
- Ο τρόμος που έχει απλωθεί γύρω μας είναι από τα χειρότερα που μας έχει κάνει η κρίση.
- Ένας τρόμος που οι πολιτικοί σε συνεργασία με τα φιλικά τους ΜΜΕ έχουν περάσει στον κόσμο άλλοτε πολύ έξυπνα και με τακτ, άλλοτε με αγαρμποσύνη και χυδαιότητα. Το θέμα είναι πως είτε έτσι είτε αλλιώς το μήνυμα το έχουν περάσει.
- Και το μήνυμα είναι: Μην αντιδράτε αφού και τόσα χρόνια που αντιδρούσατε είδατε τι πάθαμε.
- Έτσι και εμείς, ο κόσμος, άλλος λιγότερο άλλος περισσότερο με το φόβο να γεμίζει το μυαλό και τις πραγματικές συνθήκες που διαμορφώνονται γινόμαστε μια πολυκαιρισμένη μαρμελάδα που τρέμει σε κάθε κούνημα του βάζου και μετά κατακάθεται.
- Ζελέ άγευστο, νοσοκομειακό έχει γίνει το κεφάλι μας και δεν αντιδρούμε σε τίποτα. Είτε ο ένας κόβει το ΕΚΑΣ, είτε σου λέει ο άλλος πας για εργασιακά 18 αιώνα, ένα και το αυτό. Σα να σου λέει καλημέρα ο γείτονας που έχει ακόμη την αμαξάρα που είχες κι εσύ και την πούλησες λόγω κρίσης και τον σιχαίνεσαι αλλά την καλημέρα ακόμη τη λέτε.
- Γιατί δεν αντιδρούν οι πιτσιρικάδες; Να μια μόνιμη απορία μεσηλίκων, που δεν αντέδρασαν ποτέ και αναζητούν ένα άλλοθι…
- Μα πώς να αντιδράσουν; Εμείς τους μεγαλώσαμε. Με το φόβο που κυρίευε τους γονείς να περνάει στα παιδιά.
- Ο Κυριάκος, ο Αλέξης, κλπ πολιτικό προσωπικό είναι σαν τις μανάδες, που κι αυτές είναι σαν τα αέρια: όσο χώρο τους δίνεις τόσο απλώνονται! Θέλουν όρια!
Γιάννης Καφάτος
