Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι την κάνει!)
Θα γίνει της …Συμφωνίας διαφωνώντας για τη Συμφωνία
- Άρχισε χθες, με φωνασκίες, και θα τελειώσει σήμερα αργά τη νύχτα.
- Η συζήτηση που θα καταλήξει σε ψηφοφορία για τη Συμφωνία των Σκοπίων είναι βέβαιο ότι θα σηκώσει πολύ κύμα στα ήδη αφρίζοντα νερά της Βουλής των Ελλήνων.
- Οι Χρυσαυγίτες με τον Κασιδιάρη εισηγητή ευαγγελίζονταν την ώρα που θα κερδίσουν (κάτι που έχει στο νου του – όσο κι αν είναι οξύμωρο το σχήμα «χρυσαυγίτης-νους») και θα πάρουν την εξουσία στα χέρια τους.
- Κι ευτυχώς σε μια πρόταση που κατέβασαν οι ακροδεξιοί βουλευτές μας, σύσσωμοι οι υπόλοιποι αντέδρασαν.
- Μια σταλίτσα εθνικής ομοψυχίας ενάντια στους δολοφόνους της Χρυσής Αυγής. Ωραία, έστω και για λίγο ρε παιδί μου!!!
- Ίσως η μόνη στιγμή που λες: Να ρε παιδί μου οι βουλευτές έκαναν κάτι καλό για όλους μας: Όλοι ενάντια στη χρυσαυγήτικη λογική!!!
- Είναι μια καλή αρχή.
- Αλλά επειδή δεν ήρθαμε και από τον Άρη, ούτε από τη σκοτεινή πλευρά της Σελήνης που μαράθηκαν τα μπαμπάκια (μα πήγαν να καλλιεργήσουν κι αυτοί στους μείον 170 βαθμούς Κελσίου…) καταλαβαίνουμε ότι θα γίνει της …Συμφωνίας διαφωνώντας για τη Συμφωνία μέχρι τη νύχτα που θα το βουλώσουν και θα ψηφίσουν.
- Η αλήθεια είναι ότι έχουμε συνηθίσει σε πολιτικούς που διαφωνούν, οπαδούς που παίρνουν γραμμή και έναν λαό που η μόνη του ομοψυχία μπορεί να υπάρξει …όταν πάνε διακοπές (που δε βλέπει ο ένας τον άλλον!)!!!
- Έχουμε συνηθίσει να διαφωνούμε ακόμη κι αν ο άλλος μας λέει «καλημέρα» γιατί είμαστε προκατειλημμένοι εναντίον του.
- Διαφωνώ άρα υπάρχω! Σαν τις σέλφι των περισσότερων. Αν δεν τραβήξουν μια σέλφι την ώρα δεν υπάρχουν.
- Ε, έτσι και στην πολιτική – κι αυτό δεν αφορά μόνο τους πολιτικούς, αφορά κι εμάς, που πολιτικολογούμε – η διαφωνία είναι σημάδι ζωής!
- Με τους διαφωνούντες ασχολούνται όλοι. Πρώτο θέμα ο Γιώργος Αμυράς, ο Ψαριανός. Συμφωνούμε ή διαφωνούμε ότι πρόκειται για πολιτικές μετριότητες (ομού και οι περισσότεροι συνάδελφοί τους, διακομματικώς) που απλώς με τις ακρότητες ή τις δηλώσεις τους ή τις διαφωνίες τους έγιναν πρώτο θέμα;
- Διαφωνείς; Κάνεις ντόρο, σε μαθαίνουν. Αλλιώς… λήθη!
- Διαφωνώ άρα υπάρχω. Αλλά αυτή η «ύπαρξη», όλοι αυτοί που μας δίνουν το παράδειγμα στη διαφωνία είναι καταδικασμένη να παίζει το ρόλο του περιστασιακού. Όχι του μοναχικού που επιμένει.
- (δεν αναφέρομαι σε όσους διαφωνούν με την Συμφωνία! Να είμαι σαφής! Γράφω με αφορμή τη συμφωνία αλλά αυτό που με απασχολεί είναι ότι μια «διαφωνία» γενικώς παίζει πολύ και παντού. Κάτι σαν «άποψη». Στις δουλειές, στο δρόμο, στο σπίτι, στην καθημερινότητα. Διαφωνείς και κάνεις ρημάδια κάθε προσπάθεια να συμφωνήσεις.)
- Μακάρι να συμφωνούσαμε έστω ότι διαφωνούμε, και να προχωράγαμε μπροστά. Γιατί η σταση ζωής που έχει πυξίδα τη «διαφωνία» οδηγεί σε αχαρτογράφητα νερά. (και στα αχαρτογράφητα νερά, στις σκοτεινές αλέες και τα ρουμάνια μόνο κάτι «μαύροι» – ακροδεξιοί κυκλοφορούν και χαίρονται!)
- Κι επείδη θέλω να είμαι ειλικρινής στη «σχέση» μας εδώ και μια βδομάδα …Βόρεια Μακεδονία τη λέω τη γειτονική χώρα. Αν καταψηφιστεί η συμφωνία, θα την ξαναλέω πουγουδουμου (όπου μου=Μακεδονία).
Γιάννης Καφάτος
