Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι την κάνει!)
Τα κωλοπαίδια της διπλανής πόρτας
- Εντάξει, βαριά λέξη το «κωλοπαίδια», αλλά κερδίζει την προσοχή!
- Μπορεί να είναι απλώς παλιόπαιδα και η οργή να μας κάνει να μιλάμε άσχημα.
- Ο λόγος για τους δράστες των επιθέσεων με πέτρες, και αεροβόλα στα λεωφορεία. Μην πάει ο νους σου στο κακό!
- Τις τελευταίες μέρες τα κρούσματα επιθέσεων στα λεωφορεία, που κουβαλάνε ανθρώπους του μόχθου έχουν πολλαπλασιαστεί και έχουν προκαλέσει ακόμη και τραυματισμό μιας γυναίκας.
- Τι έγινε; Τόση αδιαφορία, τόση εγωπάθεια, τόσος ναρκισσισμός; Τόσος κωλοπαιδισμός τελικά;
- Άντε να ανεχτούμε την ηλιθιότητα που κάνουν κάποιοι και μουτζουρώνουν τις πινακίδες και πας σε μια περιοχή που δεν ξέρεις και δεν βλέπεις αν απαγορεύεται να πας δεξιά ή αριστερά.
- Κι αυτό επικίνδυνο είναι αλλά λίγο να προσέξεις τα άλλα αυτοκίνητα, πες το αντιμετωπίζεις.
- Αλλά όταν γυρίζεις ή πηγαίνεις στη δουλειά ή πας κάπου τέλος πάντων κι έχεις τις σκοτούρες σου, ή τη χαρά σου να σου έρθει ένα παράθυρο στη μούρη γιατί κάποιος παραμένει επικίνδυνα ανώριμος και πετάει πέτρες ε, έχει μια διαφορά…
- Όπως και το να κάνει τον ελεύθερο σκοπευτή και να παίζει με το αεροβόλο – ενώ ωραιότατα μπορούσε να παίζει με προσωπικά μέρη του σώματός του, πράμα που δεν κουφαίνει, δεν τυφλώνει όπως έχει αποδειχτεί αιώνες τώρα – ε η κατάσταση ξεφεύγει από κάθε έλεγχο.
- Και για μην παρεξηγηθώ το «κωλόπαιδα» είναι έκφραση θυμού. Δεν σημαίνει ότι ξέρω τις ηλικίες των δραστών. Ο χαρακτηρισμός μπορεί να κολλήσει και σε πιθανούς ενήλικες που διατηρούν αυτή την κωλοπαιδίστικη συμπεριφορά.
- Επίσης για το φαινόμενο δεν μπορώ να δεχτώ την Σπυράκειο λογική ότι είναι ένα ακόμη παρακλάδι «ανομίας» κλπ πολιτικάντικα. Ούτε και μπορώ να ζητήσω κάθε λεωφορείο να συνοδεύεται από «Ζητάδες», να το παρακολουθεί drone και ο «Δίας» αυτοπροσώπως.
- Σίγουρα πρόκειται για επικίνδυνα άτομα, που μπορεί να έχουν δεκάδες ψυχολογικά προβλήματα αλλά κάποιος πρέπει να τους μαζέψει. Οι φίλοι τους ενδεχομένως, οι γονείς τους.
- Σίγουρα τα «παλικάρια» αυτά δεν μπορούν να συνεννοηθούν με κανέναν και βγάζουν το θυμό και την βλακεία που κουβαλάνε στις επιθέσεις εναντίον των λεωφορείων ή του μετρό.
- Γιατί εντάξει, μέχρι τα οκτώ δέκα να καταλάβω τα πιτσιρίκια που πετάνε κανά νεράντζι στις ρόδες των αυτοκινήτων για να δουν πώς «σκάει» και νεραντζώνει τον δρόμο. Μετά όμως… μεγαλώνεις και αποκτάς μια ρημάδα κοινωνική συνείδηση.
- Κάπως μαθαίνεις, όσο κουμπούρας και να είσαι στα μαθήματα, ότι δεν θέτουμε σε κίνδυνο τις ζωές των άλλων.
- Αλλά είπαμε: κωλοπαίδια. Τελικά δεν είναι μόνο χαρακτηρισμός θυμού. Νομίζω είναι χαρακτηριστικό πολλών – άμα ρίξεις μια ματιά δεξιά-αριστερά σου μπορεί να τους αναγνωρίσεις – ατόμων που δεν χαμπαριάζουν τίποτα και για κανέναν.
- Τα τυπάκια που θέτουν σε κίνδυνο τον κοσμάκη που κυκλοφορεί με τα μέσα μαζικής μεταφοράς πρέπει να τιμωρούνται όχι μόνο με τις διατάξεις του ποινικού κώδικα αλλά και με κοινωνική εργασία. Πρωτίστως κοινωνική εργασία. Μπας και καταλάβουν ότι δεν ζουν μόνοι τους σ’ αυτή την ζωή!
- Ουστ πια!
Γιάννης Καφάτος
