Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι αι την κάνει!)
200 χρόνια «ανήμερα»
Χρόνια πολλά, ζήτω τη Ελλάδα, να ζήσουμε να τη χαιρόμαστε και να μας χαίρεται κι αυτή.
Αποφεύγω το να ζήσουμε να τη θυμόμαστε γιατί παραπέμπει σε θανατικό αλλά δεν είναι καθόλου κακό να θυμόμαστε.
Για να θυμόμαστε όμως πρέπει να ξέρουμε. Και για να ξέρουμε πρέπει η παιδεία που μας παρέχεται να έχει διάθεση να μας μάθει κι όχι να μας προσηλυτίσει ή να μας φανατίσει.
25η Μαρτίου 2021, 200 χρόνια από την επανάσταση. Γιορτάζουμε τη μέρα ανεξαρτησίας και πιστοί στο ρωμέικο στιλ που φαγωνόμαστε για όλα τώρα η διαδικτυακή φαγωμάρα είναι για τις γιορτές και τις παράτες της επετείου.
Δεν είναι κακό να είσαι περήφανος για τη σημαία σου. Η σημαία της πατρίδας μας μπορεί να έχει γίνει κουρελόπανο από χουντικούς χρυσαυγίτες, από επίορκους στρατιωτικούς αλλά παραμένει αθώα. Δε φταίει η σημαία για τη χρήση της.
Θα φόραγες μια μπλούζα με ελληνική σημαία; Ή θα σκεφτόσουν ότι όποιος σε έβλεπε θα σκεφτόταν ότι είσαι … (συμπλήρωσε τις τελίτσες με ό,τι χαρκτηρισμό θες)
200 χρόνια ανήμερα, σαν άγρια σκυλιά που προσπαθούν να φτάσουν στη λιχουδιά.
Έτσι κι εμείς, οι «ωραίοι ως Έλληνες» αλυχτάμε και παλεύουμε για το ανέφικτο, για το κακό του γείτονα, για την πάρτη μας.
200 χρόνια γιορτάζουμε σήμερα και οι ειδησεις των νεκρών, των (χιλιάδων) κρουσμάτων και των διασωληνωμένων έχουν πάει πιο πίσω μπροστά στη χλιδή της γιορτής.
200 χρόνια ανήμερα, σήμερα του Ευαγγελισμού, δεν γιορτάζουμε αφού ούτε να καταναλώσουμε μπορούμε, ούτε να κάνουμε τις αποδράσεις μας. Όσο σκέφτομαι ότι πριν μερικά χρόνια τα ρεπορτάζ της Παρασκευής, μετά την αργία, θα έδειχναν πόσοι πήραν άδεια από τη σημαία για να κολλήσουν την Παρασκευή, λέω τελικά: καλά περνάγαμε και χαμογελάω.
Μήπως τελικά όταν λένε κάποιοι «είμαστε άξιοι απόγονοι των ηρώων του ‘21» έχουν τελικά δίκιο; Ειμαστε σαν κι αυτούς όπως πραγματικά ήταν: άνθρωποι με πάθη. Οι ήρωες του ’21 γίνηκαν κάτι σαν «άγιοι» με το φωτοστέφανο να τους συνοδεύει στις έμπλεες φανατισμού φωτογραφίες που βομβάρδιζαν τα παιδικά μας χρόνια.
200 χρόνια ανήμερα, σαν σήμερα δηλαδή. 200 χρόνια ανήμερα, ανημέρα θεριά σαν κι εμάς που δεν μπορούμε να βολευτούμε, βαριόμαστε να διεκδικήσουμε, παλεύουμε να ζήσουμε, και προσπαθούμε να τα καταφέρουμε!
Ζήτω το έθνος, ζήτω η Ελλάδα, ζήτω η επανάσταση (αυτή που οφείλουμε να κάνουμε ακόμη και στην καθημερινότητά μας)!
Χρόνια πολλά
Γιάννης Καφάτος
