Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι την κάνει!)
Φαντασιώσεις, ανασχηματισμοί και μετά …τι;
- Τι ωραίο θέαμα οι σχηματισμοί των χελιδονιών και των άλλων αποδημητικών όταν έρχονται και φεύγουν. Κόβουν την ανάσα από την απλότητα και την σοφία τους.
- Έχεις κάτσει, έτσι για λίγο να χαλαρώσεις σε μια καρέκλα και κοιτάς τον ουρανό – πότε έδωσες σχήμα στα σύννεφα τελευταία φορά;
- Μα, θα μου πεις για πουλιά και σύννεφα έχεις όρεξη όταν εδώ και σχεδόν δύο μέρες έχουμε νέα κυβέρνηση, αυτή που προέκυψε από τον ανασχηματισμό;
- Για σκέψου το όμως αλλιώς.
- Τι σχήμα είχε η παλιά κυβέρνηση και τι σχήμα έχει καινούργια;
- Πού σε παραπέμπει;
- Είναι ένα σύννεφο που μοιάζει με μια ατάραχη λίμνη ή ένα τέρας που έρχεται καταπάνω σου και σε τρομάζει;
- Αναλόγως τι ψηφίζεις και τι πιστεύεις, αλλά και αναλόγως πώς βιώνεις την καθημερινότητα που σου επιβάλλουν οι αποφάσεις κάθε κυβέρνησης μπορείς και να φανταστείς στο σχήμα της.
- Δεν έχω διατελέσει πρωθυπουργός αλλά το «αποκλειστικό προνόμιο» της φαντασίωσης μιας κυβέρνησης είναι δικό του.
- Το λένε όλοι: Όσοι ελπίζουν να τους αποκαλέσουν κάποτε «κύριε υπουργέ», όσοι ελπίζουν να μην γίνουν «πρώην», όσοι νομίζουν ότι με τη γνώμη τους μπορούν να επηρεάσουν φανερά ή στα μουλωχτά τον εκάστοτε «έχων το αποκλειστικό προνόμιο» να ανασχηματίσει το σχήμα που ο ίδιος είχε φαντασιωθεί αλλά προφανώς δεν του βγήκε!
- Και είναι μεγάλο δράμα να έχεις φαντασιώσεις που παραμένουν ανεκπλήρωτες.
- Ο Ανδρέας Παπανδρέου ας πούμε που πρώτος μας εισήγαγε – στην χαρά του πολιτικού συντάκτη – στους ανασχηματισμούς είχε προφανώς πολλές φαντασιώσεις περί της εξουσίας που ήθελε να ασκήσει. Μιλάμε για πολύ ανασχηματισμό. Δεν τον είχαμε ξανακούσει, το παράκανε κι αυτός, όπως καταλαβαίνεις καλομάθαμε.
- Αλλά τα πρόσωπα τελικά κάνουν την κυβέρνηση, ή οι πολιτικές αναδεικνύουν ή θάβουν πρόσωπα, τα πρόσωπα που έχουν επιφορτιστεί να τις εφαρμόσουν;
- Τι φαντασίωση έχει ο Τσίπρας όταν επιλέγει τη Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου ή τον Μάρκο Μπόλαρη;
- Πόσο ΠΑΣΟΚ αντέχει ακόμη ο έρμος ο ΣΥΡΙΖΑ;
- Και γιατί πρέπει να ζούμε με τις φαντασιακές εκρήξεις ή αναστολές του κάθε πρωθυπουργού, και μετά του κάθε νιόφερτου υπουργού;
- Γιατί έτσι είναι η ζωή!
- Μην ξεχνάς ότι η μέρα σου στη δουλειά εξαρτάται από τις φαντασιώσεις του αφεντικού σου! Όσο κι αν σου φαίνεται παράξενο. Ισχύει.
- Και η χώρα βιώνει το πώς την φαντάζεται σήμερα ο Τσίπρας, αύριο ο Κυριάκος, οι σύμμαχοι, οι εταίροι, οι δανειστές, οι τράπεζες, οι επενδυτές και πάει λέγοντας!
- Βεβαίως μέσα σ’ αυτό το άναρχο φαντασιακό οικοδόμημα υπάρχουν και η παραμέτροι: πολίτης, άνεργος, μονογονεϊκή οικογένεια, πολύτεκνος, συνταξιούχος, ανάπηρος, πρόσφυγας, παιδιά, περιβάλλον, πολιτισμός…
- Κι αυτές οι παράμετροι είναι τόσο απρόβλεπτοι και έχουν κι απαιτήσεις που μπορεί να χαλάσουν πολύ εύκολα την φαντασίωση του εκάστοτε κυβερνήτη και των συν αυτώ!
- Τέλος πάντων, μερικές φορές μπορεί να βλέπεις περίεργα «σχήματα» και να μην βγάζεις άκρη, να σε εκνευρίζουν, ή άλλοτε να τα παρατηρείς και να ανακαλύπτεις μια γαλήνια αισιόδοξη εικόνα. Αυτά στην τέχνη!
- Στην πολιτική πάντως τα μπερδεμένα σχήματα αισιοδοξία προκαλούν μόνο σε όσους εμπλέκονται μέσα τους. Στους πολίτες η καθημερινότητα και η τσέπη τους μετράει, κακά τα ψέματα!
