Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι την κάνει!)
Δεν είναι επανάσταση να καις το χριστουγεννιάτικο δέντρο
Το δις εξαμαρτάνειν … της ντεμέκ επανάστασης, της ντεμέκ αναρχίας και της πιο αυθεντικά ηλίθιας προβοκάτσιας στα αγαπημένα μου Εξάρχεια.
Δεν είναι επανάσταση να καις το Χριστουγεννιάτικο δέντρο που έβαλε ο Δήμος στην Πλατεία Εξαρχείων.
Αντιθέτως πιστεύω ότι είναι μια παιδαριώδης στα όρια της βλακείας κίνηση που το μόνο που κάνει είναι να δίνει άλλοθι σε όλη την καλομαθημένη από τα media κοινή γνώμη για ό,τι πιο στερεοτυπικό θέλει η κάθε εξουσία να αποτυπώνει ως εικόνα για την γειτονιά.
Ο Δήμος Αθηναίων επιλέγει να στολίσει την πλέον αμφιλεγόμενη πλατεία της Αθήνας. Δικαίωμα του. Μπορεί κανείς προσάψει πολλά διαχρονικά στις δημοτικές αρχές της Αθήνας για την περιοχή, αλλά στην προκειμένη περίπτωση όποιο επικοινωνιακό στόχο είχε ο κ. Μπακογιάννης τον πέτυχε με τον πιο φλεγόμενο τρόπο.
Δεν είμαι κάτοικος της περιοχής. Την αγαπώ όμως και έχω στέκια που αντέχουν ακόμη την φθορά και πίνω τον καφέ μου μιλώντας με φίλους και γνωστούς ή διαβάζοντας ένα βιβλίο τι ώρες που μπορώ.
Μάλιστα πηγαίνω και γνωστούς μου που δεν έχουν πατήσει το πόδι τους εκεί για να τους δείξω τη γειτονιά που «τρέμουν οι νοικοκυραίοι», τη γειτονιά που από τη δεκαετία του ΄70 ακόμη την είχαν χαρακτηρίσει ως «άβατο ανομίας».
Αυτοί που επικρατούν σήμερα στην πλατεία δεν είναι άλλοι παρά νακρέμποροι που δεν κωλώνουν – φυσικά – πουθενά και που δεν αγγίζονται επίσης από πουθενά. Ως τώρα τουλάχιστον.
Τρομάζω όταν τους βλέπω να καθοδηγούν τα βαποράκια τους που ξεχύνονται στην πλατεία προς άγραν πελατείας.
Η πλατεία Εξαρχείων έχει γίνει, χρόνια τώρα, ένα «πεδίο βολής φτηνό που ασκούνται βρίζοντας…» που λέει κι ο ποιητής.
Κι έτσι κάνουν καριέρα διάφοροι μπογδανομπάμπηδες, βορήδηδες και λοιποί που ποντάρουν στον φόβο και την επιτηδευμένη άγνοια του πολίτη.
Σε μια εποχή που η αστυνομική βία έχει ξεφύγει από κάθε πολιτικό έλεγχο – αφήστε με να πιστεύω ότι δεν υπάρχει κυβερνητική γραμμή για τα ξεβρακώματα, και τις άλλες αυθαιρεσίες που έχουν καταγραφεί – ο εμπρησμός του χριστουγεννιάτικου δέντρου της πλατείας Εξαρχείων, και του πρώτου και του δεύτερου, μόνο άλλοθι δίνει. Έτσι το καταλαβαίνω εγώ.
Άλλοθι ακόμη μεγαλύτερης αστυνομικής καταστολής, πολιτικής που ποντάρει στον φόβο και άλλων αντιδημοκρατικών μεθοδεύσεων από μερίδα πολιτικών και δημοσιογράφων. Αυτό προσφέρει το κάψιμο ενός χριστουγεννιάτικου δέντρου στα Εξάρχεια.
Φυσικά δεν ζητώ από τους κατοίκους των Εξαρχείων να «προστατέψουν την περιοχή τους», εγώ που ζω αλλού. Θα ήταν πολύ υποκριτικό. Αλλά όπως κι εγώ ως πολίτης, έτσι και αυτοί και όλοι μας έχουμε ευθύνες που οφείλουμε να παίρνουμε και να πορευόμαστε. Μόνος του ο καθένας είναι ευάλωτος. Μαζί ίσως μπορούμε να κάνουμε κάτι.
