Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι την κάνει!)
Δε θέλω λερωμένα μετάλλια
- Είναι άλλο να χαίρεσαι όταν παιανίζει ο εθνικός ύμνος της πατρίδας σου και διαφορετικό πράγμα να μοιράζεσαι τη «χαρά» ενός χρυσαυγίτη.
- Δεν χάρηκα καθόλου το μετάλλιο της Παπαχρήστου γιατί ως αθλήτρια είναι λειψή!
- Κέρδισε μια γυμναστική δοκιμασία αλλά έχει χάσει κάθε έννοια του ευ αγωνίζεσθαι.
- Οι δηλώσεις της για τα «κουνούπια του Νείλου που θα βρουν τους αφρικανούς στην Ελλάδα», οι δηλώσεις της «όταν μια γυναίκα προκαλεί πρέπει να περιμένει και τις συνέπειες» την κατατάσσουν τελευταία σε κάθε διαδικασία, όχι μόνο αθλητική.
- Ο αθλητισμός έχει πάρει μια επικίνδυνη ρότα ελέω χορηγών εδώ και χρόνια αλλά στο κομμάτι των ρατσιστών αθλητών πρέπει να παρθούν μέτρα!
- Ο διά βίου αποκλεισμός οποιουδήποτε αθλητή ή αθλητικού παράγοντα κάνει ρατσιστικά σχόλια κάθε είδους πρέπει να είναι μονόδρομος.
- Και σε αυτό το πλαίσιο θεωρώ τεράστιο πολιτικό σφάλμα το συγχαρητήριο «τιτίβισμα» του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και όποιου από το επικοινωνιακό του επιτελείο έσπευσε να το …κελαηδήσει!
- Γίνεται μεγάλη «μάχη» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης γι’ αυτό το μετάλλιο (της ντροπής κατά την δική μου πάντα γνώμη).
- Δυστυχώς η «γραμμή» της άθλιας πολιτικά λογικής των «δύο άκρων» παίζει πολύ και όσοι κατακρίνουμε την ρατσιστική, χρυσαυγίτικη συμπεριφορά τοποθετούμαστε στο ένα άκρο…
- Λυπάμαι πολύ γι’ αυτήν την κατάντια που δεν μπορεί να ξεχωρίσει το γεγονός ότι ένας ρατσιστής οφείλει να γίνεται αντικείμενο και χεύης και σκληρής κριτικής.
- Η ανοχή στον νεοναζί της διπλανής πόρτας είναι η χειρότερη πολιτική στάση που μπορεί να επιλέξει κάποιος για να κερδίσει τι; Την ησυχία του;
- Όσο κι αν ακούγεται σκληρό: η ανοχή στους νεοναζί και τις δολοφονικές τους πρακτικές (που είναι μέρος της ιδεολογίας τους) είναι συνενοχή!
- Πλέον όλοι γνωρίζουν τις πρακτικές της Χρυσής Αυγής. Δεν υπάρχει δικαιολογία.
- Μπορείς να ανεχτείς δηλαδή ότι «μια γυναίκα που προκαλεί θα υποστεί τις συνέπειες»; Για να πάρουμε ένα απλό… (πόσο μικρή η λέξη) παράδειγμα!
- Λυπάμαι αλλά η μόνη αιτία του βιασμού, του ξυλοδαρμού ή της κακοποίησης μιας γυναίκας είναι το αρρωστημένο μυαλό του δράστη και τίποτα παραπάνω.
- Αυτό το μετάλλιο είναι αφορμή για πολύ σκέψη, και καυγάδες και επιχειρήματα! Το μόνο καλό που βρήκα!
- Είναι μια ακόμη αφορμή για να διατυμπανίσουμε, όλοι οι δημοκρατικοί πολίτες ασχέτως τι ψηφίζουμε ότι η δημοκρατία δεν είναι αλά καρτ, δεν ανέχεται τη βία και τα φονικά ψευτοϊδεολογήματα των Χρυσαυγιτών.
- Και φυσικά δεν μπορούμε να πούμε ότι ένα άτομο είναι μόνο αθλητής, δημοσιογράφος, ή πολιτικός και μιλάει αλλιώς με άλλη ιδιότητα.
- Μπορεί δηλαδή ένας πολιτικός να πει στο «προφίλ μου λέω ότι θέλω» αλλά δεν είναι η πολιτική μου γνώμη;
- Μπορεί ένας γιατρός να επιχειρηματολογήσει υπέρ του «φακελακίου» αλλά να βάλει υποσημείωση ότι «δε μιλάω ως γιατρός αλλά ως πολίτης»;
- Σας φαίνεται λογικό αυτό;
- Ο αθλητής είναι αθλητής και πρέπει να κρίνεται έτσι σε κάθε του στιγμή.
- Και δείτε τι έγραψε για τον ορισμό του «ΑΘΛΗΤΗ» και τις παναθρώπινες αξίες του αθλητισμού και του Ολυμπισμού ο αναβιωτής των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων Pierre de Frédy, Baron de Coubertin:
– Σύμμετρη σωματική και πνευματική άσκηση, αλκή.
– ευ αγωνίζεσθαι, ευγενής άμιλλα.
– οικουμενικότητα, ειρήνη, υγιής κοσμοπολιτισμός, πολιτιστική ανάπτυξη με σεβασμό στην πολιτιστική ιδιαιτερότητα κάθε λαού.
-Συνεργασία – Συναδέλφωση – Διεθνής κατανόηση.
-Ισότητα-Δημοκρατία.
-Σεβασμός στο συνάνθρωπο – συναθλητή.
-Αναγνώριση και αποδοχή του διαφορετικού.
– Σεβασμός και εξοικείωση με τις πολιτισμικές ιδιομορφίες.
Γιάννης Καφάτος
