Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι την κάνει!)
Ο Ευρωπαϊκός τρόπος ζωής προωθείται, ο Ανθρωπισμός;
Διάβασα την είδηση από τας Ευρώπας περί αλλαγής του χαρτοφυλακίου του Έλληνα Επιτρόπου, Μαργαρίτη Σχοινά, που ασχολείται με το προσφυγικό / μεταναστευτικό.
Ο τίτλος του χαρτοφυλακίου του κ. Σχοινά αλλάζει από «προστασία του ευρωπαϊκού τρόπου ζωής» σε «προώθηση του ευρωπαϊκού τρόπου ζωής».
Κατά τη γνώμη μου παραμένει το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι ότι αυτή η θέση – ασχέτως με τις προθέσεις του προσώπου, τις οποίες δεν γνωρίζω – της Ευρώπης του διαφωτισμού και του ουμανισμού δεν εγκυμονεί κανένα καλό για τους δύστυχους ανθρώπους που βρέθηκαν σε ανάγκη.
Όσο κι αν φτιασιδώνονται τα ονόματα, οι δάφοροι Ορμπάνηδες, Σαλβίνηδες, και οι δικοί μας εγχώριοι ακροδεξιοί δεν έχουν καμία ευρωπαϊκή διάθεση να κάνουν κάτι καλό για τους ανθρώπους που υποφέρουν γιατί a priori τους θεωρούν εχθρούς.
Όταν έχουν πολιτευτεί και εκλεγεί με αυτή τη συνθήκη, πώς να τους πιστέψεις ότι θα λειτουργήσουν υπέρ των προσφύγων και των μεταναστών;
Θέλει να γίνουν πολλά έργα για να μας πείσουν οι χαρτογιακάδες της Ευρώπης ότι είναι άνθρωποι με το Α κεφαλαίο.
Έτσι λοιπόν η αλλαγή της ονομασίας γίνεται μόνο για επικοινωνιακούς λόγους, με άλλα λόγια για να «προωθήσουν» την πάρτη τους και την ευρωκανικότητα που αφορά μόνο όσους δεν τους πάνε κόντρα!
Πώς να το πω… Το νοτιότερο σημείο της Αφρικής το λένε «Ακρωτήρι της Καλής Ελπίδας». Γιατί; Γιατί εκεί γίνεται μια κόλαση στη θάλασσα όπως συναντιούνται ο Ειρηνικός με τον Ατλαντικό και ήθελαν να μην τρομάζουν οι ναυτικοί. Όπως όμως και να το πεις παραμένει ένα από τα πιο επικίνδυνα περάσματα για τους ναυτικούς.
Αυτή είναι η ουσία: Ό,τι έχουμε χάσει την ουσία των λέξεων και κοιτάμε μόνο το περιτύλιγμα.
Οι Άνθρωποι που βρίσκονται σε ανάγκη είναι πολλοί και στην Ευρώπη, και είναι πολλοί κι αυτοί που έρχονται στην Ευρώπη – μπας και διασωθούν.
Το θέμα είναι ότι οι πολίτες της Ευρώπης, μέσα στη μικρή ή μεγάλη ευμάρειά μας έχουμε αφήσει τις ζωές μας στα χέρια μιας μικρής αλλά πανίσχυρης γραφειοκρατίας με υπαλλήλους και δομές που τελικά θυμίζει την οργουελική φάρμα των ζώων.
Να τα πω απλά: Κοιτάνε την πάρτη τους, κοιτάνε τους λίγους και η ζωή ευρωπαϊκώς προωθείται και συνεχίζεται.
«Για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε».
Ναι αλλά δεν είναι έτσι ο πολιτισμός! Δεν είναι έτσι ο ανθρωπισμός.
Κι αυτό δεν έχει να κάνει με τη στενομυαλιά της κομματικής ταυτότητας του καθενός.
Η ευρώπη μας προωθείται λοιπόν δια των Επιτρόπων και των άλλων δομών, και των ευρωβουλευτών που ψηφίσαμε.
Ναι, αλλά όσο προωθείται κάτι, ό,τι βρίσκεται απέναντι υποχωρεί…
Και όταν υποχωρεί ο Άνθρωπος και ο Ανθρωπισμός, ε! κάτι γίνεται λάθος!
