Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι την κάνει!)
Σκουπίδια πολλά, εσύ πόσα καταναλώνεις;
Η ιδιωτική τηλεόραση, από «κτίσεως» της το 1989, έσπασε το μονοπώλιο της ΕΡΤ και τα νεύρα μας πολλές φορές από τότε!
Εκπομπές – σκουπίδια υπήρξαν και υπάρχουν. Άλλοτε πιο «γυαλιστερές» κι άλλοτε απλώς σκουπίδια, χωρίς φτιασιδώματα.
Άλλωστε τα σκουπίδια πάντα βρωμάνε, όπως και να κλείσεις. Αυτή άλλωστε είναι η δουλειά των σκουπιδιών: Να βρωμάνε ώστε να το ξέρεις να μην πλησιάσεις κοντά!
Τα τηλεοπτικά σκουπίδια όμως όσο και να βρωμάνε πάντα έχουν ένα ατράνταχτο άλλοθι: Τα βλέπει ο κόσμος!
Ελέω κοινού λοιπόν, χρόνια τώρα, διάφοροι τηλεοπτικοί τύποι ασελγούν πάνω στην αισθητική και την ευαισθησία μας με τις ασχήμιες που λένε, που κάνουν, που δείχνουν, που προκαλούν!
Είμαστε ό,τι βλέπουμε … ή μήπως γινόμαστε αργά και σταθερά αυτό που μας δείχνουν;
Η επιρροή της τηλεόρασης είναι πολύ μεγαλύτερη από όσο μπορεί να φανταστεί κανείς. Σφυρηλατεί ύπουλα και σταθερά συνειδήσεις με τον τρόπο που θέλει.
Λέξεις, εικόνες, τίτλοι, ατάκες όλα λειτουργούν στη συνείδηση του τηλεθεατή που σιγά σιγά τον μετατρέπουν σε έναν πολτό. Πολτό με την έννοια πως ό,τι και να του δείξεις αυτός θα το «φάει», χωρίς πολλές ενοχλήσεις.
Το κοινό-πολτός είναι πιο εύκολο στη χρήση από πάσα εξουσία. Και η τηλεόραση είναι το καλύτερο μουλτι να σου κάνει την κοινή γνώμη μια ωραία ευθεία γραμμή, όπως το εγκεφαλογράφημα νεκρού.
Γιάννης Καφάτος
