Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι την κάνει!)
Πάντα κάπου στη μαυρίλα, τη σαπίλα και την ενοχή υπάρχει κάτι που λάμπει!
- Το μεγαλύτερο μάθημα παίρνουμε αυτές τις μέρες, τις μαύρες, τι γεμάτες θρήνο για τους νεκρούς.
- (καλά υπάρχουν και τα κροκοδείλια δάκρυα. Αυτά χύνονται σε κάθε ευκαιρία που θα βρεθεί υπέρ …ανακουφίσεως πολιτικών και δημοσιο-καφρικών εγωισμών)
- Λάμπρυνε την μαυρίλα η αλληλεγγύη του κόσμου για τα θύματα της τραγωδίας.
- Όλα τα κοινωνικά δίκτυα από τις χαβαλοσέλφι έγιναν μεμιάς η πιο γρήγορη ενημέρωση για τις ανάγκες των πληγέντων.
- Ο κόσμος άφησε τα σελφοκόνταρα και τις παραλίες, άφησε προσωπικά και τα γκομενικά του κι έτρεξε να βοηθήσει.
- «Παρών» από χιλιάδες ανώνυμους ανθρώπους που από «αδιάφοροι μπροστά στα πληκτρολόγιά τους» εφτιαξαν μια ανθρώπινη αλυσίδα προστασίας και φροντίδας για τους πληγέντες.
- Μακριά από τυπικές οργανώσεις, κόμματα ή συλλογικότητες. (αυτό δείχνει ότι κάποια κομμάτια από τα προαναφερθέντα κάπου πάσχουν)
- Ό,τι είχε ο καθένας σπίτι, ό,τι μπορούσε έτρεξε να το πάει στο Μάτι και στη Ραφήνα.
- Εντάξει μερικοί την έκαναν την πατατιά τους και όπως είδαμε στις φωτογραφίες έστειλαν ρούχα για πίστα στους ανθρώπους που έχασαν τα πάντα, αλλά αυτό είναι ένα «χαριτωμένα» μεμονωμένο περιστατικό.
- Για πότε συντάχθηκαν οι κατάλογοι, για πότε ανανεώνονταν, για πότε γέμιζαν οι αποθήκες και οι χώροι συγκέντρωσης.
- Εθελοντές βρέθηκαν εκεί απλώς να «δώσουν ένα χεράκι»!
- Νέοι όλων των ηλικιών και όλων των εθνοτήτων!
- Χωρίς φωτογραφίες, χωρίς σελφι. Ίδρωσαν και έζησαν τις πρώτες ώρες μετά την τραγωδία με εικόνες που δύσκολα θα φύγουν από το κεφάλι τους.
- Κι αν οι εικόνες ξεθωριάζουν, η μυρωδιά του θανάτου, η καπνιά, το καρβουνίδι που μπαίνει από τα ρουθούνια καρφώνεται στην καρδιά και θέλει χρόνια να χάσει την δύναμή του.
- Κι ας είχαμε κηρύγματα μίσους. Πάντα οι άνθρωποι, αυτοί που είναι ΑΝΘΡΩΠΟΙ κάνουν τις παραφωνίες να μην ακούγονται. Μένει μόνος ο ήχος από τους λαχανιασμένους εθελοντές που δίνουν το είναι τους για να απαλύνουν τον πόνο του άλλου.
- Κανένας εθελοντής καμία δωρεά δεν θα φέρει πίσω τους νεκρούς, αλλά η παρουσία των έως τώρα αποκαλούμενων «ωχαδερφάκιδων» δίπλα στα θύματα της καταστροφής δίνει τον τόνο της ελπίδας!
- Μου έκαναν εντύπωση κάποιοι επώνυμοι, που λέγονται «Ινφλουένσερς», πληρώνονται δηλαδή για κάθε ανάρτηση που κάνουν στο Instragram ή σε άλλα κοινωνικά δίκτυα. Θετική εντύπωση – οι περισσότεροι από αυτούς.
- Ήταν από τους πρώτους που άρχισαν να κινητοποιούν κόσμο. Χωρίς κέρδος.
- Κάποιοι έδωσαν το παράδειγμα και βρέθηκαν εκεί στα καμένα, όχι για να φωτογραφηθούν αλλά για να βοηθήσουν και να «σηκώσουν» από τον καναπέ όποιον μπορούσαν να επηρεάσουν, ως «επηρεαστές – influencers» που είναι!
- Την ώρα που οι πολιτικοί σφάζονται, ο Ψινάκης αλαλιάζει γιατί έχει ν’ αντιμετωπίσει τη ζωή και μάλιστα την σκληρή της πλευρά, τα media αλληλοκαρφώνονται (αναλόγως ποιον θέλουν να αποθεώσουν ή να καταποντίσουν) οι Πολίτες πήραν σοβαρά το ρόλο τους και έτρεξαν να στηρίξουν την καμένη Πολιτεία.
- Μέσα από τη μαυρίλα των ημερών το παράδειγμα των πολιτών – εθελοντών είναι το μήνυμα που λάμπει.
- Προσπαθώ να κρατήσω αυτό ως εικόνα – για ν’ αντέξω την τραγωδία.
- Οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι που χρησιμοποίησαν την τεχνολογία και τα «μπλιμπλίκια», που λένε κάποιοι τα έξυπνά μας κινητά, είναι η ελπίδα που λάμπει.
- Το σκοτάδι μπορούμε να το νικήσουμε φωτίζοντάς το. Κι οι χιλιάδες πολίτες που στέκονται δίπλα στα θύματα κάθε τραγωδίας αυτό έκαναν!
Υ.Γ. Κρατήστε την διεύθυνση www.voithise.com Είναι μια πλατφόρμα που δημιουργήθηκε από εθελοντές. Λειτουργεί συντονιστικά και φέρνει σε επαφή αυτούς που «ζητάνε» οποιαδήποτε βοήθεια και αυτούς που Προσφέρουν.
Είναι έτσι φτιαγμένη ώστε να λειτουργήσει και σε άλλες περιπτώσεις (που ελπίζουμε να αργήσουν να «εμφανιστούν»).
Γιάννης Καφάτος
