Ο Γιάννης Καφάτος σχολιάζει την επικαιρότητα που μερικές φορές είναι από μόνη της επιθεωρησιακό νούμερο. (και όταν δεν είναι την κάνει!)
Υπερκαταιγίδες και διακομματική συναίνεση
- Επτά νεκροί και εκατόν τόσοι τραυματίες στη Χαλκιδική, καταστροφές σε όλη την Ελλάδα και 1000 εγκλωβισμένοι σε κέντρο που τραγουδούσε η Πάολα λόγω φουσκωμένου χειμάρρου, κάπου στην Αχαΐα.
- Αν εξαιρέσεις τους εγκλωβισμένους που μόνοι τους πήγαν στην Πάολα και δεν καταλαβαίνω το «εγκλωβισμένοι» και το ζόρι των μέσων να το παρουσιάζουμε έτσι, το θέμα δεν σηκώνει ούτε ίχνος πλάκας!
- Ο καιρός αλλάζει, εμείς όμως παραμένουμε ατάραχα ίδιοι και απαράλλαχτοι στις συνήθειές μας.
- Οι υπερκαταιγίδες, οι υδροστρόβιλοι, οι medicanes (από το Mediterranean & Hurricanes), οι ανεμοστρόβιλοι, τα χαλάζια σε μέγεθος βερύκοκου-αυγού-ροδάκινου …πολύ μεγάλα τέλος πάντων είναι πλέον κομμάτι της καθημερινητητας μας.
- Ας το πάρουμε απόφαση: Το Μεσογειακό κλίμα, το εύκρατο κλίμα που μαθαίναμε κάποτε στο σχολείο έχει περάσει ανεπιστρεπτί όπως τα παιδικά μας ανέμελα χρόνια!
- Ζούμε σε μια ταραγμένη εποχή. Όπως εμείς με τις οικονομικές και τις άλλες κρίσεις μας, έτσι η και η φύση ζει τις δικές της κρίσεις. Δυστυχώς και οι δύο είναι θανατηφόρες.
- Και καλά, τις κρίσεις τις οικονομικές κλπ ακόμη και ο πιο βλαξ καταλαβαίνει ότι μπορεί με κάποιο τρόπο να τις αντιμετωπίσει. Με την κρίση που περνά η φύση και που όλοι την έχουμε – έστω – ακουστά ως «Κλιματική αλλαγή» τι γίνεται;
- Μήπως, αφού όλοι το παραδέχονται – δε μιλάω για τον Πρόεδρο Τραμπ αφού αυτός πιστεύει ότι το φαινόμενο είναι… κάτι αντιαμερικανικό κλπ κλπ – να στρωθούν να δουλέψουν να το αντιμετωπίσουν;
- Πολιτικοί και πολίτες έχουμε ευθύνη για αυτό το έρμο το περιβάλλον που θα αφήσουμε στους επόμενους ενοίκους του πλανήτη, της Ελλάδας εν προκειμένω όταν εμείς θα είμαστε «μεσοαστρική ύλη» – όπως εύστοχα έλεγε ένας συνάδελφός όταν αναφερόταν στην αποχώρησή μας από αυτόν το μάταιο κόσμο.
- Περάσαμε δύο προεκλογικές περιόδους και το κλίμα, αυτό που ζούμε ίσως ήταν σε μια ακρούλα σε κάποια προεκλογικά φυλλάδια αλλά κανείς δεν του έδωσε σημασία.
- Και καλά, οι πολιτικοί κοιτάζουν πώς θα εκλεγούν, θα μεγαλουργήσουν, θα σώσουν την οικονομία, θα κάνουν τομές στην παιδεία, και λοιπά οράματα που θα κάνουν το ονοματάκι τους να γραφεί στην ιστορία!
- Εμείς οι δημοσιογράφοι πότε φτιάξαμε μια ατζέντα για το κλίμα και να απαιτήσουμε απαντήσεις – με τον τρόπο που τις απαίτησε η βρετανίδα δημοσιογράφος που στρίμωξε τον Πρωθυπουργό!
- Εμείς ως πολίτες πότε κάναμε κάτι ουσιαστικό, και σε μόνιμη βάση για το κλίμα, το περιβάλλον που ζούμε;
- Μάλλον οι επτά νεκροί του καλοκαιριού, οι κατεστραμμένες καλλιέργειες θα έχουν την τύχη όλων των «ειδήσεων». Παραμένουν πρωτοσέλιδες μέχρι να έρθουν άλλες.
- Οι καιροί αλλάζουν, το κλίμα αλλάζει, το περιβάλλον δεν είναι κάτι αόριστο που διαβάζουμε στα βιβλία, στις εφημερίδες και στα σάιτ. Περιβάλλον είναι ο χώρος που κινούμαστε. Ο χώρος που ερωτευόμαστε, που παίζουν τα παιδιά μας, που δουλεύουμε. Αλλάζει κι αυτό μαζί μας αλλά όχι εντελώς ανεξάρτητα από τις δικές μας πράξεις και παραλήψεις.
- Μόνο όλοι μαζί μπορούμε να κάνουμε κάτι. Κι αυτό πρέπει κι εμείς να τό δώσουμε να το καταλάβουν οι πολιτικοί και οι πολιτικοί ενωμένοι – έστω μόνο γι’ αυτό – να μας βάλουν να το σκεφτούμε και να το καταλάβουμε κι εμείς. Και μετά όλοι μαζί να κάνουμε κάτι!
- Τι, όχι;
Γιάννης Καφάτος