Την ώρα που περιμένουμε να βγει ο γαλαξίας, μίλκιγουεϊ στο μέγκα να δούμε γιατί αγωνιά ο ακροδεξιός Βελόπουλος που ιδρώνει κι αυτός για το μέλλον των παιδιών μιας πατρίδας που έχει σταματήσει να γεννάει παιδιά και αν δεν υπήρχαν τα παιδιά των μεταναστών που σιχαίνεται – με τους ομοίους του – πολλές μικρές Ελλάδες της περιφέρειας δε θα υπήρχαν / νομίζω ότι παραληρώ και κλείνω τη φράση γιατί ξεφεύγω σε γαλαξιακές ατραπούς και διαστημικές αρτηρίες και εκεί μπορεί να συγκρουστώ με κάνα ούφο και να κάνουμε παρέα.
Τι έλεγα; Α ναι την ώρα που συμβαίνουν διάφορα και αδιάφορα ο ΚασεLouis (σαν τον Λούι τον κατόρζ, τον 14ο) – λε παρτί σε μουά κάνει τις χαριτωμένες του προγραφές και ξεπαρεού κόσμο και ντουνιά από τον ΣΥΡΙΖΑ με ένα τουίτ. (αλήθεια τώρα που το τούιτ λέγεται ΕΞ, πώς λέγονται τα πρώην τιτιβίσματα; – πάλι παραληρώ, μαζεύομαι)
Μ’ αρέσει που διαβάζω συναδέλφους αναλυτές, κάποιους τους ακούω κιόλας να μιλούν για ιεροσυλία: να συγκρίνει δηλαδή κάποιος τον ΚασσεLouis με τον Αντρέα και μπορεί να διαγράφει έτσι όποιον γουστάρει.
Λες και όλο το θέμα είναι αν ο νεόκοπος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αντιγράφει κάποιον και όχι ότι «γράφει» κάποιους άλλους εκεί που γράφουμε όλοι τέλος πάντων όποιον δεν υπολογίζουμε.
Ζούμε μια μεγάλη στιγμή στην πολιτική μας ιστορία και ή θα δούμε ένα κόμμα να διαλύεται ή μια ομαδική κωλοτούμπα ως μια προσπάθεια πολιτικής επιβίωσης.
Βεβαίως ό,τι και να γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ που άλλους ενέπνευσε και άλλους έκανε να βγάζουν φλύκταινες είναι βέβαιο ότι δεν υπάρχει πια. Και δεν τον πάτησε κανένα τρένο, ούτε καν ηλεκτρικό πατίνι που είναι τρέντι. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν υπάρχει πια γιατί δεν έχει συνεκτικό κρίκο. Δεν έχει πολιτικό λόγο.
Παρά το γεγονός ότι ως κόμμα έχει λόγο και ανάγκη ύπαρξης, τις τελευταίες μέρες, οι συμπεριφορές και οι πρακτικές θυμίζουν το γαλατικό χωριό που αρχίζει να παίξει μπούφλες. Η διαφορά είναι ότι στον Αστερίξ, σε μερικά καρέ, οι καυγάδες σταματούν και όλοι ενωμένοι πάνε να αντιμετωπίσουν τον Καίσαρα και τους κακούς λεγεωνάριους.
Στη δική μας περίπτωση, ένα ιδιότυπο «ξύλο» πέφτει πανταχόθεν και δεν βλέπω που θα σταματήσει, πότε και με ποιου πρωτοβουλία.
Η πολιτική είναι πολύ σοβαρή υπόθεση και φαίνεται ότι οι πολιτικοί, που τους την έχουμε παραχωρήσει να την ασκούν διακτινίστηκαν σε άλλους γαλαξίες, μακριά από την πραγματικότητα. Και ενώ οι περισσότεροι (κι αυτό δεν αφορά μόνο τους Συριζαίους) μιλάνε πολύ λες και κάνουν διαγωνισμό ατάκας που θα πάρει τα πιο πολλά λάικς στο φουμπου, έχουμε κι έναν (ακόμη) πρώην αλάλου και αποσβωλωμένου γωνία. Τον Αλέξη Τσιπρα εννοώ που φαίνεται μετά τα ντρινκς με τον ΓΑΠ στο Στρασβούργο δεν έχει αποφασίσει να να πει κάτι.
(Αυτό με τους πρώην που νομίζουν ότι γίνονται γκουρού αφού «αποσυρθούν», και δεν πρέπει να μιλάνε ή όταν το κάνουν μιλάνε με χρησμούς, πρέπει να το κοιτάξουν εδώ που τα λέμε…)
Γιάννης Καφάτος
Υ.Γ. Εν τω μεταξύ γράφεις κάτι και δεν ξέρεις μέχρι να δημοσιευτεί αν θα ισχύει γιατί τα τουίτ πέφτουν βροχή!
