Όταν πριν λίγες ημέρες, από ετούτη τη διαδικτυακή γωνιά γράφαμε («Κινέζοι – Ρώσοι & το λιμάνι του Πειραιά που …πάει Ελευσίνα!») για τις άμεσες εξελίξεις που θα υπάρξουν σε σχέση με το λιμάνι του Πειραιά, κάποιοι ειρωνεύτηκαν. Μα δεν βαριέσαι, αυτό δεν έχει πολύ σημασία. Η ουσία είναι ότι γράφαμε πως τώρα που η Ελλάδα καθίσταται κορυφαίος ενεργειακός κόμβος, σε συνεργασία με τις ΗΠΑ, αποτελεί σημαντικό πρόβλημα το γεγονός ότι τα δυο κορυφαία ελληνικά λιμάνια -Πειραιάς και Θεσσαλονίκη- βρίσκονται στα χέρια Κινέζων και Ρώσων φίλων του Πούτιν.
Κι ότι, αναφορικά με τον Πειραιά η λύση βρίσκεται στην Ελευσίνα, όπου Αμερικανοί επενδυτές θα δημιουργήσουν ένα κορυφαίο εμπορικό λιμάνι, ανταγωνιστικό του Πειραιά, λίγα χιλιόμετρα μακριά. Έτσι, θ’ αντιμετωπιστεί ένας σοβαρός σκόπελος και πέραν όλων των άλλων θα επιβεβαιωθούν οι αλληλεπιδράσεις που αναπτύχθηκαν τα χρόνια των κυβερνήσεων Μητσοτάκη, με χώρες όπως Ινδία, η Σαουδική Αραβία, το Ισραήλ, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα κλπ. Πολύ περισσότερο αφού ενεργοποιείται, πάλι με επίκεντρο την Ελλάδα, ο οικονομικός διάδρομος Ινδίας-Μέσης Ανατολής-Ευρώπης, ο γνωστός IMEC.
Με τη δημοσίευση αυτών των σκέψεων, γέμισε ύβρεις το διαδίκτυο, ομού με άλλες αντίστοιχες ευγενείς εκδηλώσεις! Μα πριν αλέκτωρ λαλήσαι, λίγες ημέρες μετά, το συγκεκριμένο ζήτημα έγινε πρωτοσέλιδο παντού.
Η εξέλιξη της επιχείρησης «λιμάνι Ελευσίνας», είναι πολύ σημαντική για την Ελλάδα. Η Δύση -άρα κι η χώρα μας- έχει αρχίσει πιά να βλέπει καθαρά την κινεζική επέκταση ως απειλή. Πρωτίστως σε οικονομικό επίπεδο -σε σχέση με μικρομεσαίες επιχειρήσεις που κλείνουν λόγω των φτηνών κινεζικών προϊόντων- αλλά και σε πολιτικό, αφού οι Κινέζοι παίζουν περίεργα παιγνίδια με τη Ρωσία.
Ας μη ξεχνάμε και κάτι άλλο σημαντικό: Είμαστε κορυφαία χώρα του ΝΑΤΟ και δεν ελέγχουμε τα δυο μεγαλύτερα λιμάνια μας… «No good», που λένε και στις Βρυξέλλες.
Χώρια που η κορυφαία αυτή υποδομή της Ελλάδας, είναι βλαπτική στα χέρια της Κίνας και Κινέζων επιχειρηματιών που έχουν πρώτη τους προτεραιότητα τα συμφέροντα της Ρωσίας.
Άρα, το νέο λιμάνι της Ελευσίνας δίνει μια σχετικά ικανοποιητική λύση. Όπως μπορεί να δώσει ο Βόλος ή η Αλεξανδρούπολη, σε σχέση με το λιμάνι της Θεσσαλονίκης.
Οι δε Κινέζοι μπορούν να συνεχίζουν την επένδυσή τους, αρκεί να μη συνεχίζουν να «παίζουν» παιγνίδια από τον Πειραιά, όπως εκείνα που αποκάλυψαν προσφάτως οι διωκτικές αρχές. Αρκεί να τηρούν τη νομιμότητα. Τότε η Ελλάδα, είναι υποχρεωμένη να τους συνδράμει για την προστασία της επένδυσής τους.
Η Ελευσίνα λοιπόν, αφ’ ενός προστατεύει τη νέα πραγματικότητα της χώρας μας που γίνεται κορυφαίος ενεργειακός κόμβος κι αφετέρου μπορεί να φέρει νέα έσοδα για τη χώρα.
Τι προτείνουν όσοι λένε «όχι» στην Ελευσίνα; Να παίρνουμε τα χρήματα των Κινέζων, αλλά όχι των Αμερικάνων; Ας σοβαρευτούν κάποιοι…
Τα πράγματα λοιπόν, είναι σαφή. Η Ελλάδα ανήκει στη Δύση κι οφείλει να βαδίζει στους δρόμους της. Είδαμε άλλωστε τι συνέβη όταν είχε…προκριθεί η …πολυδιάστατη οικονομική και διπλωματική πολιτική. Τώρα δε που η χώρα αναπνέει -ας σκεφτούμε ότι μόλις πριν δέκα χρόνια μας έδειχναν όλοι με το δάκτυλο, ο Βαρουφάκης γύρναγε εδώ κι εκεί με τα πουκάμισα έξω κι ο Τσίπρας παρακαλούσε μάταια τον Πούτιν να μας σώσει- οφείλουμε να προτάσσουμε την αξιοπιστία μας και να τονίζουμε τους κανόνες εμπιστοσύνης με τη Δύση.
Άρα και Ελευσίνα κι ότι άλλο απαιτηθεί για τον δρόμο που έχει αρχίσει να οικοδομείται για το καλύτερο μέλλον της χώρας και των παιδιών μας. Που πια δεν θα είναι κούφιο σύνθημα…
