Όσα προκάλεσε η Αριστερά στον τόπο, μετά τον πόλεμο του 1940, με τον γύρο αιματοχυσίας και την πρόκληση του θλιβερού εμφυλίου, ήταν ιστορικά ο πρώτος γύρος άλωσης της αστικής τάξης και του Κράτους.
Έκτοτε, με το όπλο παρά πόδα, περίμενε την ευκαιρία της.
Την ευκαιρία που τελικά της έδωσε το 35% της ελληνικής κοινωνίας δια της ψήφου της τον Ιανουάριο του 2015.
Κι έκτοτε άρχισε ο δεύτερος γύρος.
Κι αυτό που συμβαίνει πλέον, είναι άδικο και για την Ελλάδα και τους πολίτες της.
Πριν ανέβει στην εξουσία η Αριστερά και το λαϊκοδεξιό μόρφωμα με το οποίο συγκυβερνούν, οι θυσίες των Ελλήνων είχαν αρχίσει να καρποφορούν, η χώρα είχε ισορροπήσει δημοσιονομικά κι είχε αρχίσει να αχνοφαίνεται η ανάπτυξη.
Η Αριστερά, διάλυσε τη Μεσαία τάξη, την επιχειρηματικότητα, τον ελεύθερο επαγγελματία.
Επέβαλλε τα capital controls, υπερφορολογεί την εργασία και τα κέρδη και με τις υπέρογκες ασφαλιστικές εισφορές – του κατά δήλωσή του κομμουνιστή Γ. Κατρούγκαλου- οδηγεί σε απόγνωση εταιρείες, ελεύθερους επαγγελματίες και γενικά τους αστούς της Μεσαίας τάξης.
Κυνήγησε την αριστεία στον βωμό της ισοπέδωσης που εκφράζει η δική της ιδεολογία.
Ο λογαριασμός μεγάλωσε, η ασφυξία είναι πλήρης. Οι μεταρρυθμίσεις και οι αποκρατικοποιήσεις (κακές λέξεις και έννοιες για την Αριστερά) τελμάτωσαν, ο κρατισμός που πίνει το αίμα της κοινωνίας μεγεθύνθηκε με χιλιάδες νέες προσλήψεις ημετέρων.
Το αδιέξοδο πλέον είναι απόλυτο κι όσο συνεχίζεται η χώρα οδηγείται στην πλήρη απαξίωση και στον γκρεμό. Ειδικά όσο δεν κλείνει η αξιολόγηση και μαθηματικά οδηγούμαστε σε νέες περιπέτειες όπως εκείνες του καλοκαιριού του 2015.
Ο δεύτερος γύρος της Αριστεράς είναι εδώ!
Μόλις προχθές η «Αυγή» έγραψε: «Ποια από τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση είναι δικά της; Δικά μας;».
Για να συνεχίσει, με άψογο κρυπτοσταλινικό ύφος, με την προειδοποίηση:
«Είναι καιρός για αντίστροφη πορεία. Για φυγή προς τα μπρος. Στη μορφή και στο περιεχόμενο της αριστερής διακυβέρνησης. Στο κάτω κάτω, καλύτερα να ηττηθούμε σε μια μεγάλη μάχη αλλαγής»!
Τι αλλαγής; Μαρξιστικής, σταλινικής, ολοκληρωτικής!
Κι όχι μόνο αυτά.
Μεγάλες δυνάμεις εντός του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης, παραμένουν γοητευμένοι από την δραχμούλα! Δηλαδή, από την πλήρη απομόνωση από την Ευρώπη και την πορεία της χώρας στην απόλυτη δυστυχία.
Αυτή που σκέφτονται οι κανονικοί κομμουνιστές, οι νεοκομμουνιστές της κυβέρνησης κι οι κομμουνιστές τύπου Λαφαζάνη και Κωνσταντοπούλου. Κι οι δεξιοκομμουνιστές που εμπνέονται από το Brexit κι εσχάτως το απομονωτισμό του Τράμπ.
Κι η ατυχία του τόπου είναι ότι έχει κι έναν πρόεδρο Δημοκρατίας που ζει κι εκείνος στον δικό του κόσμο, απολύτως συντεταγμένος με την Αριστερά!
Μια του φταίει κι εκείνου ο… Μινώταυρος του …νεοφιλελευθερισμού, μια του φταίνε οι κακοί δανειστές και μόλις χθες –μετά από τόσα χρόνια πολιτικής καριέρας – ανακάλυψε ότι το Eurogroop δεν είναι θεσμός της Ε.Ε αλλά ένα άτυπο όργανο χωρίς… κρίσιμη θεσμική σημασία!!!!
Κι ας γνωρίζει όλη η υφήλιος ότι μέσω αυτού εκφράζονται οι οικονομικές πολιτικές της Ευρώπης.
Δυστυχία μας…
