«Στ’ άρματα στ’ άρματα» ακούγονται ως ιαχές του Γράμμου τις τελευταίες ημέρες από τον Περισσό, με αφορμή το νόμο της κυβέρνησης για την απεργία, που για να προκηρύσσεται θα πρέπει να λαμβάνεται με πλειοψηφία του 50+1 των ταμιακώς τακτοποιημένων μελών κάθε συνδικάτου.
Λογικό το βρίσκω.
Το ΚΚΕ και γενικότερα η Αριστερά «ζει και αναπνέει» από την αναστάτωση, τις απεργίες, τις διαδηλώσεις, ενώ μέσω αυτών στρατολογεί στελέχη. Συνεπώς, ο νόμος που φέρνει μια Αριστερή κυβέρνηση θίγει τα ιερά και τα όσιά του. και τα δικά της θίγει, μα έχουμε πει πως αυτή η κυβέρνηση ότι ζητούν οι δανειστές το υπογράφει εν ριπή οφθαλμού.
Φυσικά και η απεργία είναι δικαίωμα. Φυσικά κι είναι αδιαπραγμάτευτη.
Όμως, το ΚΚΕ κι η Αριστερά γενικότερα καταχρώνται ασυστόλως αυτό το δικαίωμα και το έχουν ευτελίσει στο πέρασμα των χρόνων. Απόδειξη τούτου είναι το αναμφισβήτητο γεγονός ότι στον ιδιωτικό τομέα οι απεργίες είναι ελάχιστες. Κι από αυτές τις ελάχιστες οι περισσότερες επιβάλλονται από τους εργατοπατέρες, ίσως και δια της βίας.
Αφήστε που όσο ιερό είναι το δικαίωμα της απεργίας, άλλο τόσο είναι και το δικαίωμα της εργασίας σε όποιον επιθυμεί να μην απεργεί. Γι’ αυτό το δικαίωμα δεν μιλάει καθόλου το ΚΚΕ κι η Αριστερά. Όπου μέλη του ΠΑΜΕ ουσιαστικά το απαγορεύουν με διάφορους τρόπους, όπως καταλήψεις εργασιακών χώρων, βία εναντίον όσων επιθυμούν να εργαστούν, απειλές κλπ.
Επιπλέον, η μεγάλη πλειοψηφία των απεργιών γίνεται στο προνομιούχο δημόσιο. Όπου οι εργατοπατέρες –στην πλειοψηφία τους Αριστερών πολιτικών καταβολών- κλείνουν όποτε θέλουν και με ισχνές πλειοψηφίες- το κράτος. Συγκεντρώνονται κάποιες μειοψηφίες, αποφασίζουν, τελείωσε. Ουδείς αντίλογος. Ακόμη και για απεργίες που γίνονται για ηλίθιους ή ψηφοθηρικούς λόγους, όπως αυτές για την επαναπρόσληψη των συμβασιούχων που λήγουν οι συμβάσεις τους. Μα η έννοια του συμβασιούχου και του χρόνου που προσλαμβάνεται για να ασκήσει ένα έργο αποτυπώνεται από την ίδια τη λέξη. Συμβασιούχος!
Έχει ξεσπάσει, λοιπόν, πόλεμος μεταξύ ΚΚΕ και κυβέρνησης. Ο δε Γραμματέας του ΚΚΕ Δημήτρης Κουτσούμπας χαρακτήρισε με συνέντευξή του (στα «Νέα») τον Αλέξη Τσίπρα «πολιτικό απατεώνα»!
Τα δε μέλη του ΠΑΜΕ έχουν πάρει από πίσω τους υπουργούς της κυβέρνησης κι όπου εμφανίζονται δημιουργούν αντισυγκεντρώσεις .
Σε μια από αυτές, προχθές, το ΠΑΜΕ εμφανίστηκε με τ’ άρματά του στην Ελευσίνα, όπου μιλούσε ο Σκουρλέτης κι έγινε ένας χαμός. Μέχρι που ο Σκουρλέτης χαρακτήρισε «ολισθηρό» τον δρόμο που έχει πάρει το ΚΚΕ κι «επικίνδυνο δείγμα γραφής».
Τι υποκρισία, ε;
Ο Σκουρλέτης που πρωτοστατούσε σε αντισυγκεντρώσεις «αγανακτισμένων» που έδερναν πολιτικούς τους αντιπάλους να μιλά σήμερα για «ολίσθημα».
Προφανώς, τώρα από την καρέκλα της εξουσίας και του ωφελιμισμού, ξέχασε τι είχε γίνει με τον Πάγκαλο και τα γιαούρτια που του πέταγαν σύντροφοί του σε ταβέρνα στα Καλύβια. Ξέχασε τι είχε γίνει στο Ίλιο σε συγκέντρωση του ΠαΣοΚ. Όπου εμφανίστηκαν οι Συριζαίοι «αγανακτισμένοι» κι έκαναν αντισυγκέντρωση κτυπώντας τον Λοβέρδο που μιλούσε. Ξέχασε τα αίματα στο πρόσωπο του Κωστή Χατζηδάκη. Ξέχασε τους αντισυγκεντρωμένους συντρόφους του στην Ηλιούπολη που μιλούσε ο Πεταλωτής κι εκείνοι μπουκάρισαν να τον λιντσάρουν και του πέταγαν πέτρες, αυγά και γιαούρτια.
Κι εδώ είναι η υποκρισία του. Ασφαλώς και δεν ξέχασε. Απλά τότε ήταν για τον Σκουρλέτη ο… αγανακτισμένος λαός που… έκραζε τους… γερμανοτσολιάδες και τους … Τσολάκογλου…
