Αν έμεινε κάτι από το προχθεσινό debate των υποψηφίων πολιτικών αρχηγών του ΠαΣοΚ, είναι η εξαιρετική επίδοση της ΕΡΤ και των δυο δημοσιογράφων της. Παραγωγή υψηλού επιπέδου και Κουβαράς – Μαγγιριάδης ανθρώπινοι, διαβασμένοι, με κοφτές ερωτήσεις, που προσέδωσαν νεύρο στη συζήτηση.
Εξ αρχής θα πούμε ποιος ήταν ο μεγάλος ηττημένος. Ο Χάρης Δούκας!
Ανεπαρκής, αδιάβαστος εριστικός, προβοκάτορας απέναντι στους αντιπάλους του. Είναι ο επόμενος αρχηγός του λαϊκισμού από την πλευρά της Κεντροαριστεράς. Άλλα τον ρωτούσαν άλλα απαντούσε ακόμη κι όταν κοιτούσε το σκονάκι του. Δεν είπε τίποτα όταν ρωτήθηκε για τη φορολόγηση στα υπερκέρδη των τραπεζών – ήταν φανερό ότι δεν ήξερε και μπορούσε να εκφέρει μόνο συνθήματα. Αναφορικά με τα ελληνοτουρκικά ζήτησε προσφυγή στη Χάγη, με την προϋπόθεση ότι η Τουρκία θα αποδεχθεί το Δίκαιο της θάλασσας. Μα αν η Τουρκία ενταχθεί/αποδεχτεί το Δίκαιο της θάλασσας, δεν θα έχουμε κανένα λόγο να πάμε στη Χάγη. Επιπλέον, έκανε εντύπωση η θέση του για παραχώρηση σε κοινωνικές κατοικίες του 10% των διαμερισμάτων που χτίζονται στο Ελληνικό! Ο απόλυτος λαϊκισμός! Συνοδευόμενος από τα γνωστά τσιτάτα της Αριστεράς περί… νεοφιλελεύθερων πολιτικών του Μητσοτάκη. Πάντως, αν μπει στον δεύτερο γύρο, έγινε σαφές ότι θα έχει τη στήριξη της Γιαννακοπούλου και πιθανότατα του Κατρίνη. Πλην φυσικά των «συριζαίων» που θα σπεύσουν να στον στηρίξουν…
Από όλη την εικόνα του debate, έμειναν οι επιθέσεις όλων προς την Άννα Διαμαντοπούλου. Αφενός για την ηπιότητά της απέναντι στον Μητσοτάκη κι αφετέρου για την απουσία της από τα κομματικά δρώμενα του ΠαΣοΚ. Έμεινε ακόμη η σχετική ευπρέπεια αν και έγιναν απολύτως ορατά τα «κτυπήματα» έναντι αλλήλων, κυρίως σε δίδυμα. Δηλαδή, ο Ανδρουλάκης στόχευε τον Δούκα και τούμπαλιν, η Γιαννακοπούλου τον Ανδρουλάκη, ενώ πήρε και πάσες από τον Δούκα για να επιτεθεί στον πρόεδρο του ΠαΣοΚ. Ως να ήταν συνεννοημένοι.. Ο Γερουλάνος στόχευσε κυρίως την Διαμαντοπούλου κι ο Κατρίνης ήταν σε ένα δικό του σύμπαν, ίσως 30-40 χρόνια πριν….
Ας δούμε όμως αναλυτικά ανά υποψήφιο, με την επισήμανση ότι για τον Χάρη Δούκα έχουμε ήδη αναφερθεί.
Α. Νίκος Ανδρουλάκης: Απέδωσε την εκλογική αδυναμία του ΠαΣοΚ στην αποχή και απευθύνθηκε περισσότερο στον κομματικό πατριωτισμό. Σε γενικές γραμμές ήταν διαβασμένος, αλλά και πάλι δεν μπόρεσε να πείσει ότι αποτελεί ηγετική προσωπικότητα., που θα οδηγήσει το ΠαΣοΚ σε δρόμο κυβερνησιμότητας.
Β. Παύλος Γερουλάνος: Μάλλον η πιο συγκροτημένη παρουσία του debate. Κατέθεσε προγραμματικό λόγο, ήταν ενημερωμένος και διαβασμένος, ενώ έδωσε έμφαση στην αναγκαιότητα να διαθέτει το ΠαΣοΚ κοινοβουλευτικό αρχηγό.
Νάντια Γιαννακοπούλου: Παρ’ ότι είχε κάποιες εξαιρετικές στιγμές, ήταν τόση η εμμονή της απέναντι στον Ανδρουλάκη που στο τέλος έμεινε αυτό.
Μιχάλης Κατρίνης: Άοσμος, άγευστος, άχρωμος, όπως το διάστημα που διετέλεσε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠαΣοΚ. Προσπάθησε να απευθυνθεί στο παλιό πατριωτικό ΠαΣοΚ και να μιλήσει στις συνειδήσεις παραδοσιακών ψηφοφόρων. Μόνο που κανείς δεν γνωρίζει αν αυτοί υπάρχουν σήμερα…
Άννα Διαμαντοπούλου: Η αλήθεια είναι ότι πολλοί περίμεναν πιο ουσιαστική και «θορυβώδη» εμφάνιση, πολύ περισσότερο αν αναλογιστούμε το βιογραφικό της. Οι απαντήσεις της στα πολιτικά ζητήματα ήταν συγκροτημένες, ενώ οι αντίστοιχες στις εις βάρος της επιθέσεις, αναμενόμενες, ίσως και μη πειστικές.
Εν κατακλείδι: Πλην του Χάρη Δούκα που έδειξε την ανεπάρκειά του, η μάχη ανάμεσα σε Ανδρουλάκη – Γερουλάνο και Διαμαντοπούλου (προφανώς δεν μπορεί να συζητάμε για ενδεχόμενο εκλογής Γιαννακοπούλου ή Κατρίνη) δεν ξεχώρισε εμφανώς κάποιον/α. Δεν υπάρχει ισχυρός νικητής.
Κάτι τελευταίο: παρά την εξαιρετική παραγωγή της ΕΡΤ και τη δημοσιογραφική αρτιότητα, πρέπει να επισημανθεί αρνητικά, η μεγάλη διάρκεια του debate. Κούρασε. Κι αυτό πρέπει να αποτελέσει μάθημα για τα μέλλον. Δεν είναι δυνατόν το debate Κάμαλα Χάρις και Τραμπ να διήρκεσε 45 λεπτά κι εκείνο για πρόεδρο του ΠαΣοΚ… 3 ώρες….
