Είναι δεδομένο ότι η χώρα βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο. Είτε οι εκλογές γίνουν την Άνοιξη, είτε το Φθινόπωρο. Κι εκείνο που έχει σημασία είναι ότι βρισκόμαστε στον ένατο χρόνο οικονομικής κρίσης και δυσπραγίας κι ακόμη δεν έχουμε καταστρώσει και διατυπώσει ένα σχέδιο παραγωγικής συγκρότησης της Οικονομίας. Ένα νέο σχέδιο παραγωγικού μοντέλου. Εννιά χρόνια κρίσης κι όλα εξακολουθούν να κινούνται πέριξ του κράτους –αφέντη- δυνάστη.
Είναι σαφές, λοιπόν, ότι όποιος κι αν είναι στην εξουσία, αν δεν προχωρήσει αμέσως σε επανεκκίνηση των πάντων, θα κάνει μια τρύπα στο νερό κι η δυστυχία θα διαιωνίζεται. Κι αν εμείς έτσι έχουμε μάθει, τι φταίνε τα παιδιά μας κι οι επόμενες γενιές;
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι περί επανίδρυσης- επανεκκίνησης του κράτους μιλούσε κι ο Καραμανλής το 2004, αλλά το εγκατέλειψε από τις προτροπές εκείνων που άκουγε ευλαβικά, όπως ο νυν πρόεδρος της δημοκρατίας κι άλλοι κρατιστές.
Ποια χρειάζεται να είναι η πρώτη κίνηση της επανεκκίνησης; Μα ο απεγκλωβισμός της Οικονομίας από τον κρατισμό που τυλίγεται ως φίδι στο σώμα της, αλλά και της κοινωνίας.
Ποιοι ήταν και είναι οι μεγαλύτεροι εκφραστές του κρατισμού; Το παλιό ΠαΣοΚ, μέρος της Νέας Δημοκρατίας (παλιάς και νέας) και φυσικά ο ΣΥΡΙΖΑ.
Στον οποίο ΣΥΡΙΖΑ, όπως είπε κι ο Διονύσης Σαββόπουλος υπάρχουν μόνο «εγγαστρίμυθοι του Ανδρέα» κι έχει απόλυτο δίκιο. Η ταύτιση της πρωθυπουργικής καρικατούρας με τον Ανδρέα είναι τέτοια που μερικές φορές η φωνή του Τσίπρα θυμίζει τις μιμήσεις του αείμνηστου Χάρυ Κλυν! Είναι δε τόσο μεγάλη η προσήλωση στα κλασικά ιδεώδη του ΠΑΣΟΚ που η απέλπιδα μετάλλαξη επιχειρήθηκε από την πρώτη μέρα της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, το 2015, με το ίδιο περίπου σενάριο. Τόσο ο Ανδρέας κέρδισε τις εκλογές με την υπόσχεση να φύγει η χώρα από την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ, όσο κι ο Τσίπρας νίκησε τρεις φορές με ουσιαστική ατζέντα την έξοδο από την Ευρωζώνη. Τόσο ο Ανδρέας Παπανδρέου όσο κι ο Αλέξης Τσίπρας, όταν κέρδισαν δια απατηλών υποσχέσεων τις εκλογές, δεν πήγαν παρακάτω… Τόσο ο ένας όσο κι ο άλλος, είπαν ψέματα στο πόπολο και πούλησαν επανάσταση και συνέχισαν να κυβερνούν χωρίς ψόγο. Τέλος, τόσο ο ένας όσο και ο άλλος, τα έκαναν μούσκεμα στην Οικονομία και χρέωσαν ολόκληρες γενιές Ελλήνων.
Αναφορικά με το σήμερα, πάντως, είναι ακατανόητο πως ένας ιδεοληπτικός θίασος κατάφερε να παίξει τόσα χρόνια μια αποτυχημένη παράσταση. Μια παράσταση που στόχευε (ακόμη το κάνει) στα κατώτερα ένστικτα της κοινωνίας και των κακομαθημένων κοινωνικών ομάδων που βιώνουν πέριξ του κράτους. Πέριξ του πιο αντιπαραγωγικού μοντέλου της υφηλίου.
Μπορεί κάποιος ν’ αντιμετωπίσει τους φύσει και θέσει πολιτικούς σαλτιμπάγκους που παπαγαλίζουν με φωνή Ανδρέα λόγια λαϊκισμού, δημαγωγίας που οδηγούν σε αδιέξοδα;
Ο μόνος που θα μπορούσε είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, αλλά φοβάμαι ότι δεν έχει στο κόμμα του τα υλικά της επιτυχίας. Εκτός αν η κοινωνία στείλει σπίτια τους τούς κρατιστές της οπιθοδρομικότητας και του λύσει τα χέρια.
Όμως, όπως δεν χωράει μιμήσεις ή απομιμήσεις ο δρόμος προς την κανονικότητα της χώρας, άλλο τόσο δεν χωράει καθυστερήσεις . Χωράει μόνο τομές κι επανεκκίνηση των πάντων. Από την Οικονομία και την απαγκίστρωσή της από τον επάρατο κρατισμό και τις ανόητες παρεμβάσεις του, μέχρι την Παιδεία, την Υγεία, τη δημόσια τάξη, την Δικαιοσύνη, την πολυνομία και τη γραφειοκρατία… Όσο δεν βάζουμε το χέρι επί των τύπων των ήλων, τόσο θα σαπίζουμε ως χώρα και θα βράζουμε στο ζουμί μας…
Θέλετε να το πούμε και μ’ ένα απλό παράδειγμα; Για τις ατέλειωτες ελληνικές παθογένειες που πηγάζουν από το κράτος;
Ας πούμε ότι είστε κάποιος επενδυτής από το εξωτερικό. Ή και ημέτερος. Κι ότι σας κατεβαίνει μια τρελή ιδέα να επενδύσετε στην Ελλάδα. Έρχεστε λοιπόν, και πριν προλάβετε να «οικοδομήσετε » την επιχείρησή σας, τσουπ σας στέλνουν στα δικαστήρια. Οι αρχαιολόγοι. Οι δασάρχες. Οι οικολόγοι. Οι γείτονες που δεν γουστάρουν να τους κόβετε τη θέα. Κι εσείς περιμένετε. Αφού όλα τα χαρτιά σας είναι εντάξει, τότε λέτε, όπου να ναι θα δικαιωθείτε από την ελληνική δικαιοσύνη. Περιμένετε εβδομάδες, μήνες, ένα χρόνο. Μα πότε επιτέλους θα εκδοθούν οι αποφάσεις; Ρωτάτε. Σε καμιά δεκαριά χρονάκια σας απαντάνε!
Τότε απελπίζεστε. Κοπανάτε το κεφάλι σας στον τοίχο, γυρίζετε στη χώρα σας και τι κάνετε; Βγάζετε βούκινο την Ελλάδα. Και λέτε σε όλους ποτέ ξανά Ελλάδα παρά μόνο για διακοπές και μπάνια…. . Για επενδύσεις ποτέ των ποτών!
Το κράτος, η πολυνομία, η δικαιοσύνη, ο κάθε δασάρχης ή αρχαιολόγος έχουν διώξει την επένδυσή σας και μαζί θέσεις εργασίας και ανάπτυξη…. Πόσο θα διαρκεί αυτό;
Επανεκκίνηση λοιπόν. Και δη από την επόμενη ημέρα ορκωμοσίας της νέας κυβέρνησης.
Κι αυτό μόνο εμείς, ως κοινωνία, μπορούμε να το ζητήσουμε δια της ψήφου μας. Και πάλι μέσω αυτής να το επιβάλουμε.
Αλλιώς, ας θυμηθούμε τα λόγια των κλεφτών και των αρματολών περί της μαύρης νύχτας στα βουνά…
