Δεκαετίες τώρα ο Καλαβρύτων Αμβρόσιος έχει καταφέρει να καταστήσει μια υπέροχη περιοχή της πατρίδας μας, περίπου …Τεχεράνη. Παππάδες εδώ, παππάδες εκεί, παππάδες παραπέρα. Ράσο και λιβάνι! Από την μαρτυρική πόλη, μέχρι την Ακράτα, το Αίγιο και τα χωριά της Αιγιαλείας. Νόμος είναι ο λόγος του … δεσπότη. Εκκλησίες με μεγάφωνα στη διαπασών από τα ξημερώματα των Κυριακών και των γιορτών, κηρύγματα μίσους προς οτιδήποτε σύγχρονο, ακόμη και για το μήκος της φούστας των κοριτσιών και συνεχείς παρεμβάσεις –δηλώσεις για οτιδήποτε δεν του ήταν/είναι αρεστό.
Ο κατά κόσμον Αθανάσιος Λενής , Μητροπολίτης πρώην Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβρόσιος, ζει πια στο Αίγιο μα πού τον χάνεις πού τον βρίσκεις στα Καλάβρυτα βρίσκεται, στο πολυτελές εξοχικό του. Βρίζει ανενόχλητος (φτύστε τους ξεφτυλισμένους, δεν είναι άνθρωποι, είναι εκτρώματα της φύσεως), η πεποίθησή του για τους ομοφυλόφιλους ενώ για τους πρόσφυγες κήρυττε … να μη μολυνθεί η περιοχή μας από αυτούς!
Γνωστός για τις ακροδεξιές θέσεις του, συναγελάζονταν με τους χρυσαυγίτες και τους έδινε επικοινωνιακές συμβουλές (Οκτώβριος 2012) να βελτιώσουν τον τρόπο που απευθύνονται στον κόσμο, για να γίνουν… γλυκιά ελπίδα για τον απελπισμένο πια πολίτη και μια ήρεμη δύναμη στο σαπισμένο πολιτικό σύστημα! Τότε, έβριζε τον Τσίπρα και καλούσε τους πιστούς του να μη ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό φυσικά δεν τον εμπόδισε λίγο μετά να αποθεώνει τον Τσίπρα (Φεβρουάριο 2015) με την από άμβωνος διδαχή … γεια σου Τσίπρα λεβέντη, Ο Χριστός μαζί σου!
Στα στεγανά της ιεραρχίας κυκλοφορεί υπό μορφή ανεκδότου η φράση που του είχε πει ο αρχιεπίσκοπος Σεραφείμ: «δεν ξέρω ποιος γεννήθηκε πρώτος: ο διάβολος ή εσύ!». Νεαρός ακόμη, είχε δημιουργήσει μια άρρηκτη σχέση με δυο ανθρώπους μέσα από εκκλησιαστικές ή και παραεκκλησιαστικές οργανώσεις. Ο ένας ήταν ο Καλλίνικος Καρούσος, μετέπειτα Μητροπολίτης Πειραιά. Ο άλλος, ένας χαρούμενος νεαρός με ευφράδεια και σαφείς φιλοδοξίες. Χρήστος Παρασκευαΐδης το όνομά του, ο μετέπειτα αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, Οι τρεις τους έφτιαξαν, το 1958, την αδελφότητα «Παναγία η Χρυσοπηγή» και μέσω αυτής ξεκίνησε ο έλεγχος όλης της Συνόδου και των ιερωμένων.
Στην χούντα, ο μεν Χριστούδουλος δεν πήρε χαμπάρι τίποτα επειδή όπως είχε πει διάβαζε, ο δε Αμβρόσιος έγινε … χωροφύλακας, επικεφαλής της θρησκευτικής υπηρεσίας!! Μα ποτέ δεν εκστόμισε μια παρηγορητική κουβέντα για όσους υπέφεραν και βασανίζονταν απάνθρωπα στα κελιά της Μπουμπουλίνας ή σε άλλα κολαστήρια. Προφανώς δεν έμαθε ποτέ τι πέρναγε ο Ανδρέας Λεντάκης ή ο Μουστακλής ή για τις καρφίτσες που έβαζαν στην ουρήθρα του Παναγούλη οι βασανιστές του!
Μετά τη χούντα, η τριανδρία τακτοποιήθηκε πάραυτα. Πρώτος ο Χριστόδουλος που έγινε Μητροπολίτης Δημητριάδος. Μετά ο Καλλίνικος που έγινε τιτουλάριος μητροπολίτης Ταλαντίου κι αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου, μέχρι το 1978 που τον γνώρισαν οι Πειραιώτες ως μητροπολίτη τους. Την ίδια χρονιά, η «Χρυσοπηγή» συμπλήρωσε την μητροπολιτική τριάδα, με τον Αμβρόσιο να γίνεται Μητροπολίτης Καλαβρύτων και Αιγιαλείας. Έκτοτε η παρουσία του στην περιοχή – μα και στο πανελλήνιο-υπήρξε καταλυτική. Πολλές φορές με τρόμο προς τους απλούς παππάδες των χωριών της περιοχής!
Πολλοί Έλληνες –ειδικά καλλιτέχνες, όπως ο Κιμούλης– έχουν «απολαύσει» τη χριστιανική του αγάπη με κατάρες κι ευχές για ψήσιμο στα καζάνια της κολάσεως υπό την ευγενική επιμέλεια του διαβόλου.
Αυτά και πολλά άλλα πεπραγμένα που γεμίζουν χιλιάδες σελίδες, τα θυμήθηκα πάλι με αφορμή το γεγονός ότι …αφόρισε τον Μόσιαλο και τον Χωμενίδη! Κι ομολογώ για μια ακόμη φορά ότι σ’ αυτή τη χώρα ουδείς μπορεί να πλήξει ποτέ. Η γραφικότητα είναι πανταχού παρούσα. Η οπισθοδρομικότητα κι ο Μεσαίωνας το ίδιο. Κι είναι απορίας άξιο για ποιον λόγο ο καθηγητής Μπαμπινιώτης δεν χρησιμοποιεί τις φωτογραφίες του Αμβρόσιου δίπλα στα λήμματα γραφικότητα και Μεσαίωνας.
Οι αφορισμοί του επιστήμονα και του συγγραφέα ασφαλώς θα είναι θέμα των καλοκαιρινών επιθεωρήσεων. Κι αν συμβεί αυτό ο Αμβρόσιος οφείλει να ζητήσει ποσοστά, αφού το γέλιο θα δημιουργεί το αδιαχώρητο στα θέατρα. Φαντάζομαι σκηνή με τον ηθοποιό – Αμβρόσιο να αφορίζει τους ηθοποιούς – Μόσιαλο και Χωμενίδη και να επιρρίπτει επί των κεφαλών τους αναθέματα για τους …βέβηλους στα καζάνια της κολάσεως! Και να τρέμει η σκηνή, να πέφτουν εφέ με κεραυνούς και εικόνες του Δαθάν, του Κορέ, του Ιούδα ομού μετά των… ευχών να είναι… άλυτοι και τυμπανιαίοι…
Αφόρισε λοιπόν ο Αμβρόσιος τον επιστήμονα και τον λογοτέχνη. Να μη λιώσουν ποτέ. Λες κι αν είναι νεκροί θα τους νοιάζει αν λιώσουν ή όχι;
Δεν μας είπε όμως το θα συμβεί αν δεν θελήσουν να θαφτούν αλλά ν’ αποτεφρωθούν; Τι θα γίνει η κατάρα περί τυμπανιαίων;
Είπαμε, γραφικότητες!
Πώς το έλεγε ο Χάρρυ Κλυνν; Δεν μας χέζεις ρε Νταλάρα;
