Γράφει ο Πέτρος Κεφαλάς
Η 13χρονη Κατερίνα ήταν ένα ανέμελο κορίτσι που δεν πρόλαβε να γευτεί τις σταγόνες της ζωής γιατί το αύριο της έσβησε πάνω στην άσφαλτο, θύμα και αυτή μιας ατέλειωτης λίστας θανάτων στην Ελλάδα ενός ακήρυχτου πολέμου.
Από την άλλη πλευρά ένα 18χρονο παιδί που και αυτό δεν γνώρισε ακόμα την ζωή, είχε στα χέρια του το τιμόνι του αυτοκινήτου που παρέσυρε θανάσιμα την μικρή Κατερίνα και από εδώ και πέρα θα το καταδιώκουν εφ’ όρου ζωής αδυσώπητα οι Ερινύες.
Πολλά θα ειπωθούν για το τραγικό αυτό συμβάν και πολλοί «παντογνώστες» θα λάβουν την θέση της δικαιοσύνης και βιαστικά θα την απονέμουν στην μία ή την άλλη πλευρά. Με αυτόν τον τρόπο χάνεται και η ουσία, αλλά και το δίδαγμα από το θλιβερό αυτό συμβάν. Από την πλευρά της η οικογένεια της αδικοχαμένης Κατερίνας θρηνεί το παιδί τους και τους συνέβη ότι χειρότερο μπορεί να συμβεί σε γονείς. Τίποτα χειρότερο και τίποτα δεν πονάει περισσότερο από την απώλεια ενός παιδιού. Καμία παρηγοριά, κανένας λόγος και κανένας εν τέλει δεν μπορεί να παρηγορήσει την οικογένεια ενός αδικοχαμένου παιδιού.
Η 13χρονη Κατερίνα νωρίς – νωρίς στην αυγή της ζωής της εγκατέλειψε τα εγκόσμια και ξεκίνησε την ουρανοδρομία της. Ο 17χρονος οδηγός του αυτοκινήτου μπήκε νωρίς και αυτός σε μια ασταμάτητη και βίαιη ψυχική περιδίνηση, γιατί σίγουρα χωρίς να το θέλει αφαίρεσε μια ζωή, με αποτέλεσμα δύο οικογένειες να βρίσκονται σε πολύ δύσκολη κατάσταση με περισσότερο βέβαια αυτή που υπέστη την απώλεια ζωής.
Και ενώ η χώρα θρηνεί κάθε χρόνο την απώλεια χιλιάδων νεκρών, εν τούτοις όμως συλλαμβάνεται ως συνήθως, μακαρίως κοιμώμενη. Είναι επιτακτική ανάγκη να εισαχθεί στα σχολεία της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας κυρίως εκπαίδευσης η οδική αγωγή και το συγκοινωνιακό δίκαιο σαν βασικά μαθήματα, ώστε οι εκκολαπτόμενοι αυριανοί οδηγοί να έχουν όλα εκείνα τα εφόδια, τα οποία θα συνεπικουρήσουν στην διάπλαση συνετών χαρακτήρων στην οδήγηση γενικά. Προσωπικά πιστεύω ότι καλό οδηγό δεν σε κάνει η απόκτηση ενός διπλώματος οδήγησης, όσο η παιδεία που έχεις αποκτήσει στην οδήγηση. Το δίπλωμα βέβαια, αφού έτσι έκρινε και νομοθέτησε η πολιτεία, είναι απαραίτητο εφόδιο για την οδήγηση.
Πολλά παιδιά βλέπουν τους γονείς τους με ποιόν τρόπο οδηγούν και με τον καιρό εμπεδώνουν στον ίδιο τρόπο. Έτσι αν κάποιος είναι κακός οδηγός κατά ένα μεγάλο ποσοστό το παιδί του όταν έρθει η ώρα να οδηγήσει, θα μιμείται τους γονείς του. Τα παιδιά δηλαδή θέτουν ως πρώτο πρότυπο στην οδήγηση τους γονείς τους. Αμέσως μετά όταν γίνουν 18 ετών τρέχουν να βγάλουν δίπλωμα, πολλοί χωρίς να έχουν τα προσόντα, βρίσκοντας όμως τον τρόπο, για να βγούνε κατόπιν στην άσφαλτο και… ο Θεός βοηθός.
Ας σοβαρευτεί η πολιτεία και να μην έχει από κάποιον μόνο την απαίτηση να κατέχει δίπλωμα οδήγησης για να οδηγεί, αλλά να προσφέρει την αγωγή την νεολαία της δια μέσου των σχολείων, ώστε να μειωθεί στο ελάχιστο η αιματοχυσία στην άσφαλτο. Παράλληλα να οριστεί ένας τύπος προδιπλώματος που θα δίνεται σε ηλικίες από 16 ετών στις οποίες θα επιτρέπει την οδήγηση με συνοδό που θα έχει δίπλωμα. Αν πάλι οι κάτοχοι προδιπλώματος πέφτουν σε παραβάσεις τότε να δικαιούνται δίπλωμα κανονικό όταν γίνονται 20 ετών αντί για 18 και αφού εμπράκτως εμπεδώσουν εκ νέου στην κυκλοφοριακή αγωγή.
Σημασία τούτη την ώρα έχει ότι πολλά νέα παιδιά σαν την Κατερίνα πέφτουν θύματα τροχαίων καθημερινά και θα συνεχίσουν να πέφτουν όσο συνεχίζει να κοιμάται η πολιτεία…
